Ο Δημήτρης Ιτούδης γράφει για τα δύο ματς που έγιναν με την Μπαρτσελόνα και τους αγώνες έπονται στο ΟΑΚΑ την επόμενη εβδομάδα.
Γεια σας...
Ελπίζω να είστε όλοι καλά…
Εμείς επιστρέψαμε από τη Βαρκελώνη με το 1-1 στις αποσκευές μας και δύο αγώνες να μας περιμένουν πλέον στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Εκεί όπου είναι δεδομένο για όλους μας ότι θα έχουμε και τη βοήθεια του κόσμου του Παναθηναϊκού, ότι θα έχουμε τη δική μας βοήθεια. Ας πιάσουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, από την ώρα που αναχωρήσαμε από την Αθήνα.
Μπήκαμε στο αεροπλάνο με θετική αύρα, η οποία προερχόταν από τις πολύ καλές προπονήσεις που κάναμε και από το γεγονός ότι ο Μάριτς είχε επιστρέψει κανονικά πια στις προπονήσεις. Ήταν κάτι που σίγουρα έκανε τους παίκτες να νιώσουν καλύτερα και τον υποδέχθηκαν και πάλι στην ομάδα. Είχαμε μία πολύ θετική αύρα γενικότερα και καλό κλίμα ενόψει της έναρξης της σειράς των playoffs.
Η προσέγγισή μας ήταν και παραμένει πως μία ομάδα χρειάζεται να νικήσει τρεις φορές. Είναι μια σειρά αγώνων κι όχι ένας αγώνας. Μπορεί να ακούγεται χιλιοειπωμένο, αλλά ισχύει 100%: Βλέπουμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Δεν σε οδηγεί μία νίκη στο Final Four, αλλά τρεις. Απέναντί μας έχουμε έναν αντίπαλο του οποίου η αξία είναι δεδομένη. Είναι ο υπερασπιστής του τίτλου. Κι είναι δεδομένη η αξία του, γιατί παίζει πολύ καλό μπάσκετ, έχει ποιοτικούς παίκτες με πολύ ταλέντο, διαθέτει μία πολύ καλά δουλεμένη ομάδα από καλούς προπονητές. Όλα αυτά είναι στοιχεία που αναλύσαμε και εξετάσαμε στην προετοιμασία.
Παράλληλα με τη θετική αύρα υπάρχει και κάτι ακόμη: Η πίστη που έχουμε στις δικές μας δυνατότητες. Το ένα κομμάτι της προετοιμασίας και της σειράς αυτής έχει να κάνει με τον αντίπαλο, αλλά έχει να κάνει και με εμάς, με την πίστη στις δικές μας δυνατότητες. Και θα ξαναπώ ότι βασικός παράγοντας της καλής ατμόσφαιρας ήταν οι καλές προπονήσεις που είχαμε τις προηγούμενες μέρες.
Ήμασταν και παραμείναμε σοβαροί. Και στην πορεία αποδείχθηκε πως ήταν σωστό ότι είχαμε πει πως σε μια τέτοια σειρά αγώνων δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Το είχα πει και το ενστερνίστηκαν όλοι οι παίκτες. Δεν χωράει το συναίσθημα. Είτε κερδίζεις κι είσαι σε ευφορία, είτε χάνεις κι είσαι απογοητευμένος. Τώρα που έχει περάσει αυτή η πρώτη φάση των δύο αγώνων ένα φοβερό παράδειγμα είναι το δικό μας, αλλά και άλλων παιχνιδιών. Ένα παιχνίδι το οποίο το διεκδικείς, το έχεις, και το χάνεις στο τέλος μπορεί να σου δημιουργήσει μεγάλη απογοήτευση, όπως και μια εκτός έδρας νίκη. Η Σιένα που ηττήθηκε με σχεδόν 50 πόντους στο πρώτο παιχνίδι και σίγουρα θα ήταν πολύ χάλια ψυχολογικά, επέστρεψε στο δεύτερο παιχνίδι και νίκησε. Με την εμπειρία που έχουμε από τέτοιους είδους αγώνες, ξέρουμε ότι δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Οι αγώνες αυτοί θα κριθούν σε λεπτομέρειες. Γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να είμαστε ρεαλιστές και να μην μας καλύψει ο συναισθηματισμός.
Ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς ήταν ότι στα δύο πρώτα παιχνίδια ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο οι παίκτες όχι μόνο ενστερνίστηκαν, αλλά και αφομοίωσαν και έκαναν πράξη στο παρκέ. Θεωρώ ότι η βοήθεια όλων σε μια τέτοια σειρά αγώνων είναι δεδομένη και θα πρέπει η υπευθυνότητα να μοιραστεί σε όλους, γιατί σε μια σειρά αγώνων χρειάζεσαι όλους τους παίκτες σε εγρήγορση. Θα πρέπει να ελέγξουμε τα ριμπάουντ, κάτι που κάναμε και στα δύο παιχνίδια. Έχουμε να κάνουμε με μία ομάδα, η οποία εκτός από το ότι έχει ταλέντο, έχει και ψηλά κορμιά. Το γεγονός ότι ήμασταν κυρίαρχοι στα ριμπάουντ και στα δύο παιχνίδια ήταν σημαντικό. Το δεύτερο στοιχείο ήταν να μην κάνουμε πολλά λάθη, δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να τρέξουν στον αιφνιδιασμό.
Στο δεύτερο παιχνίδι και ιδιαίτερα στην αρχή του δευτέρου παιχνιδιού είδαμε τον προσανατολισμό τους και είδαμε και μέσα από τις τοποθετήσεις τους στα media ότι ήθελαν να τρέξουν περισσότερο, δηλώνοντας πως ο «ο Παναθηναϊκός παίζει λίγο πιο αργά». Αυτή είναι η δική τους τοποθέτηση. Το είδαμε, όμως, και στην πράξη στο δεύτερο παιχνίδι ότι ήθελαν να τρέξουν. Άλλωστε, οι πρώτοι έξι πόντοι που δεχθήκαμε ήταν από αιφνιδιασμό. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τους «δώσουμε» λάθη, ώστε να μπορέσουν να φύγουν στο ανοιχτό γήπεδο. Νομίζω ότι και σ' αυτόν τον τομέα ήμασταν καλοί, ήμασταν κάτω από τα 15. Από εκεί κι έπειτα υπάρχουν κι άλλες λεπτομέρειες τις οποίες πρέπει να δούμε.
Επιστρέψαμε από τη Βαρκελώνη με ένα σκορ ισοπαλίας. Δεν μπορώ να το πω ούτε αρνητικό, ούτε θετικό. Είναι ισοπαλία. Αναμφίβολα πανηγυρίσαμε τη νίκη μας, αλλά όσο χρειαζόταν. Μέχρι εκεί... Γιατί αυτή τη στιγμή είμαστε στο 1-1. Χρειαζόμαστε ακόμη δύο νίκες για να φτάσουμε στο Final Four. Ευχής έργο θα ήταν να τις κάνουμε αυτές στην Αθήνα. Αλλά αυτό δεν μας εφησυχάζει. Δεν σημαίνει ότι επειδή θα είμαστε στην Αθήνα και θα είναι γεμάτο το γήπεδο θα νικήσουμε. Εμείς θα πρέπει να διαχειριστούμε τον ενθουσιασμό που θα υπάρχει και από την εξέδρα. Το αμέσως επόμενο παιχνίδι είναι παιχνίδι κλειδί για το ποιος θα έχει το πρώτο match ball. Θα πρέπει να παίξουμε το δικό μας παιχνίδι. Θα ξαναδούμε τον δεύτερο αγώνα, τι κάναμε σωστά και τι λάθος, θα προσπαθήσουμε να βγούμε πιο έμπειροι και πιο ώριμοι μέσα από αυτή τη διαδικασία, θα προσθέσουμε και θα αφαιρέσουμε κάποιες λεπτομέρειες. Υγεία να έχουμε, να είμαστε καλά. Αν μπορώ να πω κάτι, είναι ένα: Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας! Θέλουμε δύο νίκες και θα πρέπει να διαχειριστούμε τον ενθουσιασμό, την ευφορία και να παίξουμε ώριμα και όσο το δυνατόν καλύτερα για να φτάσουμε εκεί που εμείς, εκεί που εσείς θέλετε...
Να είστε καλά...
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις