Και ...παραγγελία να είχε κάνει ο Πεδουλάκης, τόσο "μέσα" στο πλάνο του δεν μπορούσε να πέσει...
Απόλυτα δίκαια ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με τους παίκτες να εφαρμόζουν πιστά το μοναδικό πλάνο παιχνιδιού που θα μπορούσε τη συγκεκριμένη περίοδο να δώσει τη νίκη επί του Ολυμπιακού.
Χαμηλός ρυθμός, απόλυτος έλεγχος στο ριμπάουντ, άμυνα που «δαγκώνει» στην περιφέρεια και παιχνίδι «ένας εναντίον ενός» είναι τα μόνα σημεία στα οποία οι «πράσινοι» μπορούσαν να βαδίσουν για να αντιμετωπίσουν τον φορμαρισμένο Ολυμπιακό που μέχρι σήμερα έβαζε 80άρες και 90άρες με... μισή ομάδα.
Το πλάνο του Πεδουλάκη είχε έναν κοινό παρονομαστή από την αρχή μέχρι το τέλος: Την «εξολόθρευση» του Σπανούλη κι αυτήν την πέτυχε με τον ίδιον τρόπο που το 'κανε και πέρυσι στα πλέι οφ. Με τον Τζέιμς Γκιστ σε ρόλο... τερματοφύλακα στην κορυφή της ρακέτας, να κλείνει με τα μεγάλα άκρα του την οποιαδήποτε προσπάθεια διείσδυσης και στην ουσία να αναγκάζει τον Σπανούλη και τα υπόλοιπα γκαρντ του Ολυμπιακού να κάνουν δεύτερες σκέψεις, βλέποντας την αδυναμία να παίξουν το πικ εν ρολ. Αναμφισβήτητα, ο Γκιστ ήταν ο παίκτης-κλειδί του αγώνα, είναι η απόδειξη πως η στατιστική (3π.) δεν αποτυπώνει τη χρησιμότητα ενός παίκτη.
Το δεύτερο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έπρεπε υποχρεωτικά να πάει σε χαμηλό ρυθμό. Σε επιθέσεις 24'' , σε παιχνίδι πέντε-πέντε, εκμεταλλευόμενος κάθε «μις ματς» που του παρουσιαζόταν. Ο Ματσιούλις έδωσε ρεσιτάλ απέναντι σ' όλους τους κοντούς του Ολυμπιακού και ειδικά απέναντι στον Λο που στο τελευταίο τετράλεπτο προσπαθούσε να τον «βγάλει» από τη ρακέτα.
Το τρίτο είναι ότι ο Παναθηναϊκός για να ελέγξει τον ρυθμό έπρεπε να πάρει τα ριμπάουντ και ήταν τέτοιο το πάθος και η ενέργεια που κατέθεσε στο παρκέ που κάθε διεκδικούμενη μπάλα κατέληγε στα χέρια του. Για πρώτη φέτος ο Λάσμε ήταν κυρίαρχος και τα 'βαλε με όλους, με αποκορύφωμα τα τρία καθοριστικά επιθετικά ριμπάουντ στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού.
Τέταρτον, ο Πεδουλάκης ευτύχισε να έχει τον Παππά, τον μοναδικό παίκτη που μπορεί να παίξει ένας εναντίον ενός, απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλό του. Ο μικρός είχε περίσσιο θράσος και ανακάτεψε την άμυνα του Ολυμπιακού που μέχρι την είσοδό του είχε να αντιμετωπίσει έναν πιο στατικό και προβλέψιμο Παναθηναϊκό.
Τους... έβαλε στα καλάθια ο Ματσιούλις
Η καλοκαιρινή επιλογή του Μπαρτζώκα να συνδυάσει Λοτζέσκι - Περπέρογλου για τη θέση του Παπανικολάου έχει αποδειχτεί σωστή, αλλά στο χθεσινό ντέρμπι η... τρύπα στο «3» ήταν εμφανέστατη. Ο Λοτζέσκι είναι κοντός και πιο ελαφρύς, ο Περπέρογλου μπορεί να «ποστάρει» τον αντίπαλο, αλλά δεν μπορεί να μαρκάρει κι άρα η άμυνα στον Ματσιούλις κι ενδεχομένως στον Γκιστ ήταν άλυτος γρίφος για τον προπονητή του Ολυμπιακού.
Μερικές φορές δεν αρκεί το «θέλω», χρειάζεται και το «μπορώ» και η αλήθεια ειναι πως οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν παίκτη στο «3» για να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο «μις ματς». Ολη η δημιουργία του Παναθηναϊκού ξεκίνησε ορθώς από το συγκεκριμένο πλεονέκτημα και ο Πεδουλάκης δικαιώθηκε 100% στην επιλογή του.
Τα όμορφα σερί, άσχημα «καίγονται»...
Και τώρα ποιος θυμάται το 23-0 και τις μεγάλες ανατροπές; Αυτή είναι η κατάρα των μεγάλων σερί, άλλωστε η ιστορία την έχει καταγράψει... Τα σερί είναι για τους δημοσιογράφους, είναι για τον οπαδό που θέλει να λέει «είμαι αήττητος», αλλά τίτλους δεν κρίνουν. Τόσοι και τόσοι μπαρουτοκαπνισμένοι προπονητές κατεβάζουν ταχύτητα όταν ανεβαίνει το σερί ώστε ο «θόρυβος» από την ήττα να είναι όσο το δυνατόν μικρότερος. Ο Ολυμπιακός, αν και μακράν καλύτερος μέχρι τώρα του Παναθηναϊκού, είναι έξω από τον πρώτο στόχο της φετινής σεζόν και το εντυπωσιακό είναι πως ηττήθηκε στο μοναδικό παιχνίδι που ο Μπαρτζώκας είχε όλους τους παίκτες στη διάθεσή του.
Μπράβο στον Σχινά
Μπράβο στον Σχινά που φρόντισε να περάσει εξ αρχής το μήνυμα στους κάφρους, στέλνοντας τους παίκτες του Ολυμπιακού στα αποδυτήρια όταν έπεσε η πρώτη κροτίδα. Εσωσε ό,τι μπορούσε να σώσει...
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις