Eίχα καιρό να το γράψω αυτό, αλλά τώρα δεν κρατιέμαι: προσοχή, έρχονται οι Ελληνες! Η Ευρωλίγκα αρχίζει όχι τον Οκτώβριο, αλλά τον Ιανουάριο. Η πρώτη φάση διεξάγεται μόνο και μόνο για να ξεχωρίσουν οι αμνοί από τα ερίφια. Γράφει ο Νίκος Παπαδογιάννης
Τώρα που τα ερίφια οδηγήθηκαν στη σούβλα, βγήκαν στην αρένα και τα λιοντάρια. Όταν μιλάμε για Ευρωλίγκα, τα λιοντάρια βρυχώνται στα ελληνικά: 9 τίτλους σε 17 χρόνια μετρούν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Για κάθε τρόπαιο που πηγαίνει σε ξένη χώρα, έρχεται και ένα στη χώρα μας.
Για Κύπελλα Πρωταθλητριών μιλάμε, όχι για κυπελλάκια του παγωτού. Μετά το 2010, μαζέψαμε τρία στα τρία: Βαρκελώνη, Κωνσταντινούπολη, Λονδίνο. Το επόμενο βήμα, είναι να μάθουμε να εκτιμάμε και να τιμάμε αυτό που μας ευλόγησαν οι θεοί του αθλητισμού να έχουμε στα γήπεδά μας.
Υπάρχει μόνο μία χώρα στην Ευρώπη που αρνείται να προσκυνήσει άνευ όρων το ελληνικό θαύμα και το μεγαλείο των ομάδων μας. Αυτή η χώρα λέγεται Ελλάδα. Η Ελλάδα, της μισαλλοδοξίας, της καχυποψίας, του αχαλίνωτου οπαδισμού και της αυτοκαταστροφής.
Το άρωμα των πλέι-οφ διαχύθηκε στα ευρωπαϊκά γήπεδα με το ξεκίνημα κιόλας του Τop-16. Κάποιοι από τους μνηστήρες του θρόνου εμφανίστηκαν στο σαλόνι αγουροξυπνημένοι, αλλά οι δικοί μας ξεκίνησαν στο χορό ντυμένοι με τα γιορτινά τους.
Ο Παναθηναϊκός άφησε πίσω του το αγκομαχητό του εναρκτήριου τριμήνου και φόρεσαν μάσκα από ατσάλι, απέναντι σε αντίπαλο που ενισχύθηκε και μπορεί να γίνει επικίνδυνος εάν υποτιμηθεί. Η Ολύμπια Μιλάνο ουδέποτε κατόρθωσε να σηκώσει κεφάλι στο ΟΑΚΑ.
Ο Διαμαντίδης ενορχήστρωσε και ο επιτέλους υγιής και πλήρης Παναθηναϊκός λειτούργησε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή καταστροφής. Ειδικευμένος στο μπάσκετ των 65-70 πόντων, πήρε το σκαλπ των Ιταλών και απέδειξε ότι ανήκει στο πάνω ράφι του Ομίλου.
Η νίκη επί του Ολυμπιακού στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας έμοιαζε με ένεση αυτοπεποίθησης και ηθικού. Αυτό ακριβώς χρειάζονταν οι «πράσινοι», ένα αποτέλεσμα που θα επιβεβαίωνε τη δύναμή τους στα μάτια εαυτών και αλλήλων. Κανένας δεν τολμάει πια να εγείρει φωνή αμφισβήτησης.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν -και αυτός- μία νίκη, «οποιαδήποτε νίκη» όπως είπε ο Ματ Λοτζέσκι, για να γλείψει τις πληγές που του άφησε το τελευταίο 10ήμερο του 2013 και να ξαναβάλει το τρένο στις ράγες.
Η άφιξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν το τέλειο αντίδοτο, αφού συσπείρωσε το κοινό του και τους παίκτες-κλειδιά της ομάδας (Σπανούλη, Περπέρογλου) εν ριπή οφθαλμού. Η Φενέρμπαχτσε θα κάνει θόρυβο στη φετινή Ευρωλίγκα, αλλά δεν μπορεί ακόμη να κοιτάξει στα μάτια τον πρωταθλητή.
Πρεσβευτής ενός διαφορετικού μοντέλου από το αντίστοιχο του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός διέπρεψε όχι τόσο στην άμυνα, όσο στην επίθεση, η οποία βομβάρδισε το τουρκικό καλάθι με 95 πόντους.
Πόσο συχνά δέχονται 100άρα οι ομάδες του Ομπράντοβιτς; Σχεδόν ποτέ. Όταν ο Σπανούλης παίζει με τέτοιο οίστρο, δεν μπορεί να του αντισταθεί ούτε ο παλαιός του δάσκαλος.
Συμφωνήσαμε με τον Θανάση Παπαχατζή, στο στούντιο της Nova το βράδυ της Πέμπτης, ότι ο Όμιλος των ελληνικών ομάδων είναι λιγότερο περίπλοκος απ'ό,τι μας φάνηκε αρχικά. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η Φενέρ και η Μπαρτσελόνα αργά ή γρήγορα θα αφήσουν πιο πίσω τις άλλες δύο ισπανικές ομάδες και τις Εφές, Μιλάνο.
Οι τέσσερις «μεγαλομεσαίοι» θα κάνουν ζημιές στους απρόσεκτους, αλλά δύσκολα θα διεκδικήσουν πρόκριση στα πλέι-οφ. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι το αβαντάζ έδρας για τα πλέι-οφ, όπου θα περιμένουν αγριεμένοι, μεταξύ άλλων, η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ.
Εάν οι ομάδες μας βγάλουν διπλά την ερχόμενη εβδομάδα, οι «πράσινοι» στη Βιτόρια και οι «κόκκινοι» στο Μιλάνο, θα ανοίξουν τον ορίζοντα και θα μπουν σε τροχιά διάκρισης.
Πηγή: novasports.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις