Εδώ δεν έχει... Ρέμο!

 

ΠΟΤΕ: Παρασκευή 9 και Κυριακή 11 Μαΐου 2003. ΠΟΥ: Palau Sant Jordi, Bαρκελώνη. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Μπαρτσελόνα... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Στον... καναπέ μας, απόντες για τρίτη φορά στα χρονικά του θεσμού και για πρώτη μετά από έντεκα χρόνια! ΜVP: Ντέγιαν Μποντιρόγκα.

 

Τελικώς (είναι σωστή η παροιμία που λέει ότι) μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται! Του Καταλανού σπανού πάντως τα γένια έγιναν και μάλιστα μετά από τόσα χρόνια προσμονής έμοιαζαν με... μούσι! Δέκα εννέα χρόνια μετά το πατατράκ της Γενεύης κι αφού ένιωσε την απογοήτευση σε πέντε τελικούς και σε επτά Φάιναλ Φορ η Μπαρτσελόνα κατάφερε επιτέλους να λυτρωθεί και να ικανοποιήσει το... προαιώνιο απωθημένο της.

 

Οι σεσημασμένοι “losers» του ευρωπαϊκού μπάσκετ ξόρκισαν τα φαντάσματα στο Φάιναλ Φορ, που «φιλοξένησαν» στο σπίτι τους και κατέκτησαν τον στοιχειωμένο τίτλο με ιχνηλάτη έναν παίκτη, ο οποίος ήταν master and commander στη διοργάνωση: τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα που οδήγησε τους «μπλαουγκράνα» στο θρόνο για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Ο Ντέκι κατέκτησε το τρίτο τρόπαιο της Ευρωλίγκας (μετά τα δύο με τον Παναθηναϊκό, στη Θεσσαλονίκη το 2000 και στην Μπολόνια, το 2002), ενώ έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος παίκτης, που έδωσε το «παρών» σε τέσσερις συνεχείς τελικούς της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

 

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο: gazzetta.gr

Tags

• Μπαρτσελόνα
• Ευρωλίγκα
• Μπάσκετ
• SPORTS