Ο Μιχάλης Στεφάνου αναλύει στο blog του τη χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ και εξηγεί πως η σειρά θα επιστρέψει για ένα τελευταίο παιχνίδι στο φαληρικό στάδιο....
Αναλυτικά το άρθρο του:
Τα πολύ δύσκολα πέρασαν για τον Ολυμπιακό. Από τη στιγμή που οι ερυθρόλευκοι βρήκαν το κουράγιο να κάνουν αυτή την μεγάλη ψυχική υπέρβαση και να μείνουν ζωντανοί στη σειρά των τελικών, τα πάντα πλέον παίζονται σε πολύ λεπτές ισορροπίες.
Καταδικασμένος σε θάνατο βγήκε ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ κι όμως αρνήθηκε να δεχτεί το μοιραίο. Οι παίκτες του Ίβκοβιτς βροντοφώναξαν στα… ελληνικά ότι η καρδιά τους χτυπάει δυνατά, παρότι το 0-2 και κυρίως ο τρόπος που είχε έρθει, δεν άφηνε ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας. Η όλη κατάσταση, άλλωστε, ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Παναθηναϊκού, ο οποίος είχε απέναντί του έναν απογοητευμένο και θολωμένο αντίπαλο, φορτωμένο με… τόνους πίεσης στην πλάτη.
Η νευρικότητα, η παρόρμηση και το γεμάτο κεφάλι δεν είναι καλοί «σύμβουλοι» του μπάσκετ κι αυτό φάνηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στο πρώτο ημίχρονο. Το ΣΕΦ έβραζε, απαιτούσε και οι παίκτες του Ίβκοβιτς ξεχύθηκαν τυφλωμένοι, σχεδόν με αλαλαγμούς, σε μια μάχη που πάνω απ’ όλα χρειαζόταν καθαρό μυαλό. Το αποτέλεσμα ήταν να παρασυρθούν σε ένα τέμπο που αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί του ήρεμου, άνετου και ψυχολογικά πανέτοιμου Παναθηναϊκού. Οι φιλοξενούμενοι διάβασαν εξαιρετικά το παιχνίδι και στηριζόμενοι στην παντελώς άναρχη συμπεριφορά των ερυθρόλευκων, βρέθηκαν γρήγορα καβάλα στ’ άλογο.
Γράφω και ξαναγράφω από την αρχή της σεζόν ότι ο μοναδικός δρόμος για τον Ολυμπιακό είναι η άμυνα. Όταν λείπει η συγκέντρωση και η γρήγορη σκέψη στο ανασταλτικό κομμάτι, η συγκεκριμένη ομάδα δεν μπορεί να πετύχει απολύτως τίποτα. Τρικυμία εν κρανίο επικρατούσε στα μετόπισθεν του Ολυμπιακού στο πρώτο 20λεπτο, με αποτέλεσμα οι πράσινοι να πετύχουν 46 ολόκληρους πόντους, έχοντας 60% ευστοχία σε δίποντα και τρίποντα. Νούμερα, φυσικά απαγορευτικά όταν δίνεις αγώνα δίχως αύριο.
Ο Καλάθης μοίρασε 5 ασίστ σε 11 λεπτά και γενικά έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ, με αποκορύφωμα την τρελή κούρσα και το λέι απ στο φινάλε της δεύτερης περιόδου. Μπατίστ, Βουγιούκας και Μάριτς τελείωσαν σχεδόν όλες τις φάσεις στο χαμηλό ποστ, ο Νίκολας βομβάρδιζε ανενόχλητος (3/3 τρίποντα στο πρώτο μέρος) και ο Ολυμπιακός έμοιαζε να μην έχει από πού να πιαστεί. Το μόνο παρήγορο για τους γηπεδούχους ήταν ότι και η δική τους φροντ λάιν, με μπροστάρη τον συγκλονιστικό Μπουρούση, έδειχνε να λειτουργεί σωστά, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Από τη στιγμή, μάλιστα, που η περιφέρεια τα… έσπαγε κυριολεκτικά με 0/7 τρίποντα στο πρώτο μέρος.
Το -7, με το οποίο μπήκαν οι Πειραιώτες στα αποδυτήρια, αλλά κυρίως η εικόνα του αγώνα έδειχναν… σκούπα για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Χρειαζόταν κάτι δραστικό και άμεσο από τους ερυθρόλευκους, που ακροβατούσαν πάνω από τον απόλυτο όλεθρο. Κάπου εκεί ήρθε η ώρα των Ελλήνων. Ο αναιμικός Έρτσεγκ δεν ξαναπάτησε το παρκέ ενώ και ο αρνητικότατος Τεόντοσιτς είδε μεγάλο μέρος του αγώνα από τον πάγκο. Και πολύ έπαιξε με βάση τις επιλογές και τον αυτοκαταστροφικό ώρες ώρες χαρακτήρα του.
Είναι …γραφικό να πούμε ότι ο Ολυμπιακός στηρίζει, έστω κάτι από το παιχνίδι του στους Πρίντεζη και Πελεκάνο. Παρ’ όλα αυτά, οι δύο… μάγκες του τρίτου τελικού παρέδωσαν μαθήματα νοοτροπίας στους «βασικούς» συμπαίκτες τους. Σκύλιασαν στην άμυνα, το πίστεψαν στην επίθεση και μαζί με τον εξαιρετικό Γκόρντον, έβγαλαν τα κάστανα από τη φωτιά. Οι 46 πράσινοι πόντοι του πρώτου ημιχρόνου έγιναν 22(!) στο δεύτερο και κάπως έτσι οι ερυθρόλευκοι έδωσαν παράταση ζωής στους εαυτούς τους. Για πόσο; Αυτό θα το αποφασίσουν οι ίδιοι. Μέχρι την… αθανασία μπορούν να φτάσουν, αρκεί πρώτα να «πεθάνουν» στο γήπεδο.
Το παιχνίδι της Κυριακής είναι απλό για τον Ολυμπιακό, όπως σωστά τόνισε ο Ίβκοβιτς. Πρωτίστως, βέβαια, θα πρέπει και ο ίδιος να… ακούσει τα λεγόμενά του και να πράξει τα αυτονόητα. Να αφήσει στην άκρη τους πειραματισμούς, να μικρύνει κι άλλο το ροτέισον και να μοιράσει σωστά το χρόνο σε αυτούς που θα αγωνιστούν από δω και πέρα. Θέμα δικό του, βεβαίως, είναι και η ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, ώστε να μην λυγίσει απ’ αυτά που θα συναντήσει στο ΟΑΚΑ. Η διαιτησία ξέρουμε (χρόνια τώρα) τι ρόλο παίζει, τα έργα και οι ημέρες των Πηλοϊδη - Τανατζή χρειάζεται… τόμος για να αποτυπωθούν, οπότε αν οι ερυθρόλευκοι πέσουν πάλι στην παγίδα και ασχοληθούν τόσο με τους γκρι, όσο και με τους …γκρίζους λύκους της εξέδρας, θα είναι άξιοι της μοίρας τους.
Ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να βγει στον τέταρτο τελικό με ωτοασπίδες και παρωπίδες για 40 λεπτά. Όχι για 39, για 40! Να ακολουθήσει το πλάνο του, να ρίξει ξύλο στην άμυνα και να διαβάσει με άδειο κεφάλι το προβλέψιμο, μα καλοδουλεμένο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ας αγνοήσει, διαιτητές και οπαδούς, ας αγνοήσει το παρελθόν και ας κάνει αυτό που έχει δείξει ότι ξέρει καλά. Και τότε θα δούμε ποιοι θα ζήσουν, ποιοι θα πέσουν και ποιοι θα εκτεθούν…
ΥΓ1. Πρόκειται πραγματικά για άθλο των Αγγελόπουλων και της διοίκησης, το γεγονός ότι η κατάσταση δεν ξέφυγε στο ΣΕΦ, παρά τον τεράστιο εκνευρισμό που επικρατούσε όλες αυτές τις μέρες. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ με την στάση τους και τους χαμηλούς τόνους που κράτησαν, παρά τα όργια στον δεύτερο τελικό, κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Άλλο ένα δείγμα του ήθους τους, το οποίο επιμένουν να μην διαπραγματεύονται!
ΥΓ2. Το να μην παίξεις καλά σε ένα δύο ματς δικαιολογείται. Το να μην σηκώνεσαι να συγχαρείς και να παροτρύνεις τους συμπαίκτες σου, που γύρισαν το ματς και «γλύτωσαν» κι εσένα από τα χειρότερα, δεν δικαιολογείται...
Πηγή: katimagiko.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις