Ο φίλος μου ο Σακίλ!

Ο Σακίλ Ο' Νιλ κατέβηκε από τη σκηνή (του μπάσκετ και των λοιπών τεχνών, τις οποίες διακονούσε επιμελώς) και ο Βασίλης Σκουντής του αποτίει φόρο τιμής και τον ευχαριστεί όχι μονάχα για τις αναμνήσεις, αλλά και για τις συνεντεύξεις!

Το εννοώ αυτό που έγραψα στον πρόλογο για τον φόρο τιμής, ο οποίος μάλιστα είναι ανάλογος με τα κυβικά του και με τα ρούχα του: πραγματικά μεγέθους XXXXXXL! Επ’ αυτού καταθέτω τη μαρτυρία του (μετέπειτα προπονητή του στο LSU) Ντέιλ Μπράουν, ο οποίος τον αντίκρισε πρώτη φορά σε μια αμερικανική βάση στη Γερμανία, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του, και εντυπωσιασμένος από το ύψος και τα σωματικά προσόντα του τον ρώτησε σε πόσο καιρό θα ολοκλήρωνε τη θητεία του, ώστε να είναι διαθέσιμος για το κολέγιο. Ο Σακίλ χαμογέλασε και του απάντησε με παιδιάστικη αφέλεια: «I am sorry, Sir, but I am only 13»!

Ναι, ο μπαγάσας ήταν μόλις δεκατριών ετών κι έμοιαζε για εικοσάρης και βάλε!

Όσο για τις ευχαριστίες (του προλόγου) κι αυτές είναι απλόχερες, τόσο για τις εικόνες που αφήνει και πλέον αποτελούν μέρος της ιστορικής μνήμης του παγκοσμίου μπάσκετ, όσο και για τις συνεντεύξεις του οι οποίες υπήρξαν πάντοτε απολαυστικές. Μην έχοντας λοιπόν να συμπληρώσω πολλά πράγματα στα αφιερώματα που κατέκλυσαν τις τελευταίες μέρες τον παγκόσμιο Τύπο για τη διαδρομή και τις παράλληλες (με το μπάσκετ) δραστηριότητες του «Μεγάλου Αριστοτέλη», θα περιοριστώ σε κάποιες προσωπικές αναμνήσεις...

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις