Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο μπάσκετ από τον Παναθηναϊκό
Εκλεισε με τον ωραιότερο τρόπο ως προς την ουσία και με τον χειρότερο ως προς τις εντυπώσεις αυτή η σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Με έναν ανεπανάληπτο (δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός) θρίαμβο στο παρκέ και με μια ντροπή για την οποία ουδείς σοβαρός υγιής φίλος της ομάδας μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος, όπως ουδείς «κανονικός» φίλος του Ολυμπιακού γούσταρε την καφρίλα στο «Γ. Καραϊσκάκης» από τους παλικαράδες και τον Μαρινάκη.
* Γιατί ανεπανάληπτος θρίαμβος λοιπόν; Διότι ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερο μπάτζετ και τον Ιβκοβιτς στον πάγκο. Διότι είχε από την εκκίνηση υψηλότερο και υπερενισχυμένο ηθικό, μέχρι τη σφαλιάρα από την Σιένα. Διότι οι απώλειες του Παναθηναϊκού έπρεπε να καλυφθούν από την ομάδα και όχι από τα άτομα. Διότι η ενίσχυση των Ερυθρόλευκων σε πάγκο και παίκτες δεν ήταν για «τα μάτια του κόσμου». Διότι για να φτάσει εκεί όπου έφτασε το πιο «εξαγώγιμο» ελληνικό αθλητικό προϊόν που ονομάζεται PAO B.C., πέρασε από χίλια μύρια κύματα, από τόνους αμφισβήτησης, από δύο ήττες από τον «αιώνιο» στην regular season, από χτίσιμο καινούριας ομάδας, από πρόκριση επί της θεωρητικά καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας, από προπαγάνδα για τη διαιτησία, από, από, από...
* Για όλα αυτά που βλέπει και αντιλαμβάνεται ένας μη ειδικός και από πολλά περισσότερα που γνωρίζουν και καταγράφουν οι ειδικοί στο μπάσκετ συνάδελφοι, αντιλαμβάνεται κάποιος τον άθλο που πέτυχε εφέτος αυτή η ομάδα. Την μοναδικότητα αυτής της επιτυχίας, με βάση τις δυσκολίες, τους τραυματισμούς, τις απώλειες, το μειονέκτημα έδρας σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα απέναντι σε Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακό. Και το πόσο εδραιώθηκε (παρά την αδίστακτη προπαγάνδα από μερίδα του Τύπου για το θέμα της διαιτησίας) στη συνείδηση του Έλληνα και του Ευρωπαίου φιλάθλου ως η πρώτη μπασκετική δύναμη στην Ευρώπη, ως η μοναδική ομάδα που δύναται στο άμεσο μέλλον να απειλήσει την πρωτοκαθεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης στις ευρωπαϊκές κούπες.
* Πάμε παρακάτω... Πώς μπορεί να εξαργυρώσει αυτή την επιτυχία του ο Παναθηναϊκός; Σίγουρα θα μπορέσει να προσελκύσει σούπερ ξένους παίκτες σε λογικές τιμές. Σίγουρα παραμένει το Νο 1 «μαγαζί», το όνειρο για κάθε ταλαντούχο Ελληνα παίκτη. Σίγουρα δίνει πολύ περισσότερα κίνητρα στον master Ομπράντοβιτς να προχωρήσει παρακάτω με μεγαλύτερο κέφι, με περισσότερη τόλμη, με νέα κίνητρα, με όραμα το στέμμα της Ρεάλ. Μα, ένα από τα στοιχήματα που καλείται να κερδίσει αυτή η ολοζώντανη και ίσως μοναδική πέραν πάσης αμφισβήτησης διαφήμιση της Ελλάδας σε παγκόσμια κλίμακα είναι να φέρει πολλούς πιτσιρικάδες ξανά κοντά στο μπάσκετ και πολλούς Παναθηναϊκούς στην κερκίδα.
* Ας μην γελιόμαστε. Στην εποχή του χάους, σε μια χώρα υπό διάλυση, κανένας αθλητικός οργανισμός (με τη συμβολή της παρανοϊκά απίστευτης στην Ελλάδα δύναμης της τηλεόρασης βεβαίως) δεν αναδύει τόση υγεία. Ευκαιρία μεγάλη λοιπόν: για τον κάθε παναθηναϊκό μπαμπά να πηγαίνει συχνότερα με τον γιο του στο ΟΑΚΑ του χρόνου (όχι απαραίτητα στα ντέρμπι, αλλά γιατί όχι στα ευρωπαϊκά ματς επί παραδείγματι, όταν αυτά διεξάγονται σε "ανθρώπινες" ώρες, ή σε παιχνίδια "ήσυχα", όπου ο πιτσιρικάς και το διασκεδάζει και πανηγυρίζει και αποθηκεύει ωραίες εικόνες στον σκληρό δίσκο του). Και για κάθε παναθηναϊκό φίλαθλο να απολαμβάνει το «μπασκετάκι» που όλοι λατρέψαμε στα παιδικά χρόνια μας από τους καλύτερους του είδους. Οχι για να στηρίξει την ομάδα με κάφρικα συνθήματα. Για να χαρεί το παιχνίδι, να περάσει ευχάριστα δύο ώρες, να χειροκροτήσει, να «δεθεί» περισσότερο με τη φανέλα και τους αθλητές. Σύμφωνοι, είναι «ψυχρό» το ΟΑΚΑ όταν φαίνεται μισοάδειο. Μα αν δεν σε «γεμίζει» η θέρμη αυτής της ομάδας, τα τρίποντα, τα καρφώματα, οι αυτοματισμοί, οι κομπίνες, οι αιφνιδιασμοί, το πάθος, η αλληλεγγύη και η αποτελεσματικότητά της, ποια άλλη μπορεί να το κάνει;
* Προς αυτή την κατεύθυνση καλείται να κινηθεί και η - ήδη πολύ καλά οργανωμένη σε θέματα marketing - ΚΑΕ. Με περισσότερη «στοχευμένη» σε πιτσιρίκια και μπαμπάδες διαφήμιση, με events, με τους αθλητές πιο κοντά στους φιλάθλους, με προνομιακά πακέτα προσφορών για τα παιδιά. Γιατί, σε τελική ανάλυση, αυτός ο Παναθηναϊκός κατόρθωσε να αναχθεί σε συνώνυμο του μπάσκετ στην Ελλάδα και γι' αυτό οι Γιαννακόπουλοι, ο Ομπράντοβιτς και πολλοί από τους παίκτες θα μνημονεύονται από την φίλαθλη κοινή γνώμη (όχι μόνο από τους φίλους του Παναθηναϊκού και όχι μόνο στην Ελλάδα) για πολλές δεκαετίες. Πολύ περισσότερο από τον σπουδαίο Αρη για τον οποίο δεν νομίζω ότι υπήρχε έστω ένας που να πίστευε τότε, στις αγαπημένες δεκαετίες που μεγαλώσαμε, ότι υπήρχε περίπτωση κάποιος να ξεπεράσει (όχι τους τίτλους του, αλλά) τη δόξα του!
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις