Ο Μάνος Μανουσέλης γράφει για τον αληθινό πρωταθλητή Ελλάδος ΠΑΟΚ και το πως γιγαντώνεται το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα με τη διεξαγωγή αγώνων να είναι ο ορισμός της ανευθυνότητας, της ανικανότητας και της παράνοιας…
Αναλυτικά το άρθρο του:
O ΠΑΟΚ του Σούλη Μαρκόπουλου πανηγυρίζει από το βράδυ της Τετάρτης την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδος στο μπάσκετ! Ο Δικέφαλος του Βορρά κατάφερε να ξεπεράσει τα χιλιάδες προβλήματα που βρέθηκαν σε καθημερινή βάση στον δρόμο του και παρά το γεγονός ότι έχασε βασικούς παίκτες μέσα στη σεζόν, στάθηκε όρθιος ως το τέλος.
Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την πραγματικότητα των υπολοίπων δώδεκα που παίρνουν μέρος στην Α1. Πράσινοι και κόκκινοι συμμετέχουν στο πρωτάθλημα ως γκεστ σταρ και δεν έχει καμία λογική να συγκρίνεις ομάδες που στο οπλοστάσιο τους έχουν πυρηνικά όπλα με εκείνους που πολεμάνε με τα χέρια τους.
Επιμένουμε, λοιπόν, ότι ο ΠΑΟΚ είναι ο αληθινός πρωταθλητής Ελλάδος ανάμεσα από τις ομάδες που είχαν ίδια δυναμικότητα σε έμψυχο υλικό και οικονομικές δυνατότητες. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Σούλη Μαρκόπουλο γιατί κράτησε ενωμένη την ομάδα του κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, διότι τελικά πήρε το καλύτερο δυνατό από όλους όσους είχε στα χέρια του.
Μπράβο αξίζουν και στην διοίκηση, τον Νίκο Σταυρόπουλο και όσους δούλεψαν μαζί του, με κύριο συστατικό την αγάπη για το μπάσκετ του ΠΑΟΚ, ώστε να φτάσουν ως το τέλος του δρόμου και να υπάρχει σήμερα για το τμήμα η προοπτική της συμμετοχής στα προκριματικά της Ευρωλίγκα.
Αξίζει να σταθούμε στα όσα συνέβησαν πάνω στο παρκέ στην συναρπαστική σειρά που χάρισαν στους φίλους το μπάσκετ ο ΠΑΟΚ με τον Αρη. Δύο φορές έσπασε το πλεονέκτημα έδρας, έλαμψαν και ανέβηκαν επίπεδο παίκτες σαν τον Γκετσέφσκι, τον Μάρσαλ, τον Ντόζιερ, τον Γιαννακίδη, τον Αποστολίδη, τον Σλούκα, τον Χαραλαμπίδη, τον Ταπούτο, ενώ εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν και η μάχη των πάγκων ανάμεσα στους Μαρκόπουλο και Σούμποτιτς.
Μόνο που αν συνεχίσουμε να γράφουμε για το αγωνιστικό κομμάτι της σειράς θα είναι σα να κοροϊδεύουμε όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές. Δυστυχώς το ΠΑΟΚ – Αρης είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό με το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός και το …Ολυμπιακός Βόλου – Νίκη Βόλου.
Δεν ξέρουμε πόσοι το διάβασαν, αλλά το βράδυ της Τετάρτης 8 Ιουνίου έγιναν σοβαρά επεισόδια στο παιχνίδι παλαιμάχων ανάμεσα στους αιώνιους (!!!) αντιπάλους του Βόλου! Το παιχνίδι ήταν φιλανθρωπικού χαρακτήρα, ξεκίνησε στο ΕΑΚ, αλλά ποτέ δεν τελείωσε…
Ενώ το παιχνίδι ήταν στο 0-0, οι οπαδοί των δύο ομάδων, που έχουν κόντρα εδώ και πολλά χρόνια, συνεπλάκησαν στην εξέδρα, με αποτέλεσμα δύο οπαδοί της Νίκης Βόλου να μεταφερθούν στο νοσοκομείο! Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής ο ένας από αυτούς που νοσηλεύτηκαν ήταν ο ποδοσφαιριστής της Νίκης, Γιάννης Φλάμος, ο οποίος είχε πάει στο γήπεδο για να δει τον πατέρα του να παίζει μπάλα…
Τι νόημα έχει να συζητάμε για αγωνιστικά πλάνα και …αεροπλάνα όταν κάθε ημέρα που περνάει γιγαντώνεται το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα. Κακώς γράψαμε πιο πάνω ότι αν ασχοληθούμε με το μπάσκετ θα είναι σα να κοροϊδεύουμε τους αναγνώστες του κειμένου. Στην πραγματικότητα όποιος δεν επικεντρώνεται στο μεγαλύτερο και το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουμε σήμερα στον αθλητισμό και δη στο μπάσκετ είναι σα να ρίχνει λάδι στην φωτιά και γίνεται συνένοχος σε ένα έγκλημα διαρκείας. Ο αποπροσανατολισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμμετοχή στα γεγονότα βίας! Αφέλεια και άγνοια δεν χωράνε στην συγκεκριμένη υπόθεση, διότι μιλάμε για ζήτημα ζωής και θανάτου…
Στον τέταρτο τελικό ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ προπηλακίστηκαν από τους εισβολείς στις διακεκριμένες θέσεις κοντά στον αγωνιστικό χώρο, οι σύζυγοι των παικτών της γηπεδούχων! Και όταν οι παριστάμενοι διευκρίνισαν στους επιτιθέμενους ποιες ήταν οι κυρίες, έλαβαν την απάντηση ότι θα «τις σκοτώσουν έξω από το γήπεδο»! Μιλάμε για παράνοια!
Είναι πλέον πασιφανές ότι μια μειοψηφία πολιτών έχει επιλέξει τα γήπεδα του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου, για να δραστηριοποιηθεί με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ο Ελληνας σήμερα είναι παγερά αδιάφορος για ότι συμβαίνει γύρω του αρκεί να μην τον ενοχλεί προσωπικά εκείνος που ασχημονεί, που κλέβει, που δέρνει, που βρίζει, που σπάει, που βάζει φωτιά! Οσο το θύμα είναι ο διπλανός δεν τρέχει τίποτα. Κι όταν έρχεται η σειρά του να πάθει μία από τα ίδια, τότε βάζει τις φωνές, για να εισπράξει με την σειρά του την αδιαφορία και την αναλγησία των υπολοίπων.
Οι κουκουλοφόροι που πάτησαν το παρκέ του ΟΑΚΑ και έδερναν τους παίκτες του Ολυμπιακού δεν έπεσαν από τον ουρανό στην σέντρα του γηπέδου. Μπήκαν από τις πόρτες, κάθισαν στις κερκίδες, πήδησαν τα κάγκελα και έφτασαν ως το σημείο που έδρασαν. Χιλιάδες άνθρωποι τους έβλεπαν να κάνουν το ένα έγκλημα μετά το άλλο και κανένας δεν τόλμησε να τους σταματήσει, κανένας δεν φώναξε, ούτε καν τους αποδοκίμασε για όσα έκαναν.
Στην Πυλαία το βράδυ της Τετάρτης η ατμόσφαιρα δεν ήταν διαφορετική. Η τηλεοπτική εικόνα μετέφερε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας επί ώρα το μήνυμα για το πώς πηδάνε οι μεν τους δε, τα συνθήματα ήταν αναλόγου επιπέδου και οι παίκτες έπαιζαν μπάσκετ με μια δαμόκλεια σπάθη να βρίσκεται πάνω από το κεφάλι τους. Οι παοκτζήδες θα έτρωγαν ξύλο αν έχαναν, οι αρειανοί όσο έπαιζαν καλά και το μοναδικό σενάριο που δεν θα είχε αίμα ήταν αυτό που προέβλεπε μια χαλαρή νίκη των γηπεδούχων.
Και μη νομίζει κανείς ότι είναι βέβαιο πως οι οπαδοί κάθονται καλά αν νικήσει η ομάδα τους. Την περασμένη Κυριακή στον αγώνα Β’ Εθνικής στο μπάσκετ ανάμεσα στο Αιγάλεω και τον Αίολο Τρικάλων οι γηπεδούχοι νίκησαν και πανηγύρισαν την παραμονή τους στην κατηγορία, αλλά οι φίλοι τους από την κερκίδα τους επιτέθηκαν και πέταξαν κροτίδες στον πάγκο!
Βιώνουμε, λοιπόν, μια κατάσταση διαρκούς ομηρίας η οποία γίνεται χειρότερη μέρα με την μέρα. Το να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει επειδή η πολιτεία θα πάρει μέτρα, ή, θα εφαρμόσει τους νόμους μοιάζει περίπου με το να περιμένουμε να κερδίσουμε το λαχείο για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας. Το κράτος δεν αναγνωρίζει την αδυναμία του να λύσει το πρόβλημα, δεν έχει το σθένος να πάρει δραστικά μέτρα και μοιραία τα γήπεδα έχουν μετατραπεί σε γκέτο!
Ας μην ξεχνάμε ότι τα γήπεδα στην Ελλάδα είναι στο σύνολο τους ιδιοκτησία του δημοσίου ή, των δήμων. Οι αγωνιστικοί χώροι έχουν πόρτες και κλειδαριές. Από την ώρα που έχουν μετατραπεί σε πεδία μάχης, σε χώρους διακίνησης ναρκωτικών και εσχάτως σε ναούς τους τζόγου η μόνη λύση είναι να μπει λουκέτο για να μπει ένα φρένο στην κατηφόρα. Η διεξαγωγή αγώνων με τις σημερινές συνθήκες είναι ο ορισμός της ανευθυνότητας, της ανικανότητας και της παράνοιας… Ισως αν σταματήσουν οι αγώνες, να συγκινηθούν εκείνοι που πρέπει ώστε ν’ ασχοληθούν και ν’ αλλάξει κάτι… Ας μην ξεκινήσει, λοιπόν, τίποτα τον Σεπτέμβριο…
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις