Πέρασαν 16 και κάτι χρόνια, από τον Σεπτέμβριο του 1996 όταν ο Ρότσα καθόταν για τελευταία φορά στον πάγκο του Παναθηναϊκού σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι και τι παιχνίδι.
Γράφει ο Άκης Τσόπελας.
Κόντρα στην Λέγκια στο "Βόισκα Ποσιέλγκο" της Βαρσοβίας στην ρεβάνς του 4-2 του ΟΑΚΑ για τον πρώτο γύρο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Όρθιοι παίκτες, συνοδοί και Ρότσα στον πάγκο περίμεναν από τον Ισπανό ρέφερι να σφυρίξει την λήξη και ο Παναθηναϊκός που έχανε με 1-0 να έπαιρνε την πρόκριση. Το τρίτο και τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων έφθανε στο τέλος του, όταν ο Τζέζαρι Κουχάρσκι (αργότερα παίκτης του Ηρακλή) πετύχαινε το δεύτερο γκολ που σήμανε τον πράσινο αποκλεισμό.
Λίγες μέρες αργότερα ο Χουάν αποχαιρετούσε την Παιανία...
Το βράδυ της Πέμπτης, ο Ρότσα καθόταν για 21η φορά στην καριέρα του στον πράσινο πάγκο σε Ευρωπαϊκή αναμέτρηση, πανηγυρίζοντας την 10η του νίκη του.
Μία νίκη που ήρθε να επιβεβαιώσει με απλά, πολύ απλά δεδομένα (που αποτελούν μέρος της προπονητικής φιλοσοφίας του) ότι ένας προπονητής πρέπει πάνω από όλα να ξέρει τι ζητά και τι παίρνει από τους παίκτες του χωρίς να είναι "μπαμπούλας" ή απόμακρος όπως ο προκάτοχος του.
Δεν θα σταθώ στο πάθος που έβγαλαν οι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο, ούτε στο ότι έκαναν τόσες φάσεις στην αντίπαλη εστία (17 ευκαιρίες κατέγραψε η στατιστική).
Στην προκειμένη περίπτωση το θέμα μας δεν είναι αγωνιστικό. Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε τις (κτυπητές) αδυναμίες της ομάδας και δεν μπαίνουμε σε αυτή την λογική.
Θα σταθώ σε δύο περιπτώσεις που κατέγραψε τόσο εύγλωττα ο τηλεοπτικός φακός. Η πρώτη είναι όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε το δεύτερο πέναλτι.
Έχοντας σπαταλήσει όλη του την ζωή στα γήπεδα, ο Χουάν έκρινε εκείνη την ώρα ότι έπρεπε να στηρίξει τον Βιτόλο που λίγο νωρίτερα είχε αστοχήσει από την άσπρη βούλα παρά το γεγονός ότι είχε εκτελέσει σωστά το πέναλτι αλλά η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι βρίσκοντας το δοκάρι.
Εκείνη την ώρα ο Βιτόλο έπαιρνε τεράστιο ρίσκο και μαζί ρίσκαρε και ο προπονητής του. Τυχόν απώλεια θα προκαλούσε τρικυμία. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έπαιρνε το ματς αλλά το σίγουρο είναι ότι η ευθύνη δεν θα ήταν αποκλειστικά του Ισπανού μέσου αλλά και του ίδιου που είχε συνηγορήσει στην αντρίκια στάση του Βιτόλο να πάρει την μπάλα και να την στήσει ξανά στο σημείο του πέναλτι.
Ο Ρότσα ήρεμα, έδωσε την εντολή, οι υποψήφιοι αντί-Βιτόλο πειθάρχησαν και ο Ισπανός πήρε πίσω το αίμα του ανεβάζοντας στα ύψη την ψυχολογία όπως είχε συμβεί και την Κυριακή κόντρα στον ΠΑΟΚ όπου και εκεί πήρε πάνω την ευθύνη έχοντας τους δικούς του λόγους να πετύχει γκολ κόντρα στην προηγούμενη ομάδα του.
Το δεύτερο περιστατικό έχει να κάνει με την αντίδραση του Σισόκο στην αλλαγή του. Το νεαρό της ηλικίας του και το ασίγαστο πάθος του, τον έκαναν να αντιδράσει όταν ο Ρότσα έβαλε τον Μαρίνο στην θέση του. Πήγε στον πάγκο εκνευρισμένος και μουρμούραγε διαρκώς, φανερά εκνευρισμένος.
Ο Ρότσα τον άφησε να ηρεμήσει και η πρώτη του κίνηση στην λήξη του αγώνα ήταν να πάει κοντά του και να του πει αυτά που έπρεπε να του πει... Ο πιτσιρικάς (να μην ξεχνάμε ότι είναι 21 χρόνων μόνο) κατάλαβε το λάθος του, έσκυψε κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι και όλα τελείωσαν εκεί.
Ο Ρότσα με δύο κινήσεις κέρδισε Βιτόλο και Σισόκο και κατά την άποψη μου αυτό ίσως και να μετράει περισσότερο και από τους βαθμούς της νίκης που θα βάλουν και 140.000 ευρώ στο (αραχνιασμένο) πράσινο ταμείο.
Πηγή: pamesports.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις