Με πιο απλά λόγια, ο Ουζουνίδης «άφησε την κατοχή» στους γηπεδούχους (possession) και προτίμησε να τους περιμένει στα 3/5 του γηπέδου (position) με στόχο να τους χτυπήσει στην αντεπίθεση. Τελικά, το παιχνίδι έληξε χωρίς τέρματα διότι (i) ο Άρης δεν «τελείωσε» τις 3 κλασικές ευκαιρίες και (ii) η Ξάνθη επέδειξε ανωριμότητα στον τρόπο που εκδήλωσε τις αντεπιθέσεις της.
Το «4-4-2 στην ευθεία» του Αλκαράθ
Οι κιτρινόμαυροι επέλεξαν επιθετικογενές σύστημα, με πρωταρχικό στόχο να σκοράρουν στο πρώτο ημίχρονο προκειμένου να «μεταφέρουν το βάρος» στον αντίπαλο:
Ο Άρης προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας ώστε να διασπάσει με οργανωμένο τρόπο τη συμπαγή άμυνα της Ξάνθης, αλλά δεν τα κατάφερε διότι:
Ο προπονητής της Ξάνθης γνώριζε την αδυναμία του Άρη να διασπάσει οργανωμένες άμυνες, καθώς στερείται ποιοτικών επιθετικογενών ποδοσφαιριστών. Ως εκ τούτου:
Στη θεωρία, η διάταξη που χρησιμοποίησε ο Ουζουνίδης ήταν ιδανική για να «κλέψει το παιχνίδι». Το ποδόσφαιρο δεν είναι, όμως, μόνο «τακτικά πινακάκια» αλλά σχετίζεται με την ωριμότητα των ποδοσφαιριστών στην εφαρμογή του εκάστοτε πλάνου. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο η Ξάνθη δεν πανηγύρισε το «διπλό σωτηρίας».
Δεδομένης της «λευκής ισοπαλίας», ο Ουζουνίδης αποφάσισε να φρεσκάρει τη μεσοεπιθετική του γραμμή και να χτυπήσει το παιχνίδι στο τελευταίο 20λεπτό καθώς οι γηπεδούχοι εμφάνιζαν σημάδια κόπωσης:
Οι αλλαγές της Ξάνθης μετέφεραν το «κέντρο βάρους» του παιχνιδιού προς την περιοχή του Βελλίδη και ανάγκασαν τη μεσοαμυντική γραμμή των γηπεδούχων να «μείνει πίσω», καθώς σε περίπτωση προωθήσεων θα έμενε εκτεθειμένη απέναντι σε «φρέσκους επιθετικούς». Παρά το γεγονός ότι οι αλλαγές προσώπων δεν οδήγησαν στο νικητήριο τέρμα, εντούτοις προβλημάτισαν την άμυνα του Άρη και απέδειξαν ότι ο Ουζουνίδης πίστευε στη νίκη μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Από την πλευρά του, ο Αλκαράθ:
Επί της ουσίας, οι αλλαγές του Άρη δε συνέβαλλαν στο να ενταθεί η πίεση για τη νίκη ούτε «άλλαξαν τα δεδομένα» του παιχνιδιού. Ιδιαίτερα η αλλαγή του Αγκάνθο επέτεινε την επιθετική αποτελεσματικότητα και απέδειξε περίτρανα ότι η απουσία του από την επιθετική γραμμή είναι συνώνυμο της «λευκής πετσέτας».
Η ευρύτερη εικόνα των κιτρινόμαυρων επιβεβαίωσε ότι η ομάδα «θέλει αλλά δεν μπορεί». Διότι αφενός έχει έλλειμμα φυσικής κατάστασης και «σκάει μετά το 70ο λεπτό» αφετέρου έχει ψυχολογικό πρόβλημα λόγω των διαιωνιζόμενων αποτυχιών. Επιπρόσθετα, η οικονομική δυσπραγία επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας για τους ποδοσφαιριστές και η διοικητική ανυπαρξία δεν τους προσφέρει όραμα για το μέλλον. Μοιραία, λοιπόν, χρειάζεται (i) δουλεία στον τομέα της σωματικής αποκατάστασης κατά τη διάρκεια της διακοπής και (ii) ένα ισχυρό ηλεκτροσοκ προκειμένου να αλλάξει η «ροή του ποταμού» και να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Στην αντίπερα όχθη, η Ξάνθη έχει συνηθίσει να αδικεί τον εαυτό της. Η βαθμολογική της συγκομιδή είναι δυσανάλογη με την ποιότητα του roster. Είναι, όμως, φυσικό επακόλουθο της λανθασμένης διαχείρισης της διοίκησης η οποία δεν προσφέρει «χρόνο και χρήμα» στην ομάδα. Απομένει να διαπιστώσουμε αν η κυκλοθυμικότητα του μεγαλομετόχου θα συνεχίσει να λειτουργεί επιζήμια και στον δεύτερο γύρο…
ΠΗΓΗ: Overlap.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις