Η Ξάνθη κατάφερε να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα στο Χαριλάου, καθώς διέγνωσε εκ των προτέρων το πρόβλημα του Άρη να επιτεθεί οργανωμένα και του παραχώρησε χώρο.
Με πιο απλά λόγια, ο Ουζουνίδης «άφησε την κατοχή» στους γηπεδούχους (possession) και προτίμησε να τους περιμένει στα 3/5 του γηπέδου (position) με στόχο να τους χτυπήσει στην αντεπίθεση. Τελικά, το παιχνίδι έληξε χωρίς τέρματα διότι (i) ο Άρης δεν «τελείωσε» τις 3 κλασικές ευκαιρίες και (ii) η Ξάνθη επέδειξε ανωριμότητα στον τρόπο που εκδήλωσε τις αντεπιθέσεις της.
Το «4-4-2 στην ευθεία» του Αλκαράθ
Οι κιτρινόμαυροι επέλεξαν επιθετικογενές σύστημα, με πρωταρχικό στόχο να σκοράρουν στο πρώτο ημίχρονο προκειμένου να «μεταφέρουν το βάρος» στον αντίπαλο:
- τοποθετήθηκαν δύο επιθετικοί στην κορυφή (Αγκάνθο-Γιαννιώτας)
- τα εξτρέμ (Σουνάς – Καραγιάννης) παρατάχθηκαν «ψηλά»
- ο Παπαστεριανός ανέλαβε ρόλο box-to-box και
- ο Κοέλιο ανέλαβε το ανασταλτικό κομμάτι στον άξονα
Ο Άρης προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας ώστε να διασπάσει με οργανωμένο τρόπο τη συμπαγή άμυνα της Ξάνθης, αλλά δεν τα κατάφερε διότι:
- ο Παπαστεριανός ήταν ανεπαρκής στα επιθετικά του καθήκοντα, δεν «πήρε μέτρα» και δεν αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της μεσοεπιθετικής γραμμής
- τα εξτρέμ (i) δε μπόρεσαν να κερδίσουν τις μονομαχίες «ένας εναντίον ενός» με τα αντίστοιχα μπακ της Ξάνθης και (ii) έκαναν άστοχες σέντρες
- τα «βαθιά γεμίσματα» των αμυντικών προς τους επιθετικούς αποτέλεσαν εύκολη λεία για τα σέντερ μπακ των φιλοξενούμενων (Αγκάνθο και Γιαννιώτας δε φημίζονται για την ικανότητά τους στον αέρα)
- οι επιθετικοί αντιμετωπίστηκαν με προσαρμοσμένη άμυνα στο χώρο και βρισκόταν συνήθως καταστάσεις «δύο εναντίον ενός» με αποτέλεσμα να χάνουν τη μπάλα
- δεν υπήρχε ψυχραιμία και τύχη στην τελική προσπάθεια
Το εμφανές κενό στον άξονα προδίδει την απουσία κεντρώου μέσου με ικανότητα να προωθήσει το παιχνίδι. Ως αποτέλεσμα, η ανάπτυξη κατέστη ανορθόδοξη καθώς απομονώθηκε η επιθετική γραμμή
Το ρεαλιστικό 4-2-3-1 του Ουζουνίδη
Ο προπονητής της Ξάνθης γνώριζε την αδυναμία του Άρη να διασπάσει οργανωμένες άμυνες, καθώς στερείται ποιοτικών επιθετικογενών ποδοσφαιριστών. Ως εκ τούτου:
- «γέμισε τον άξονα» με τρία αμυντικά χαφ προκειμένου να ελέγξει το κέντρο (στο οποίο υπήρχαν 2 ποδοσφαιριστές του Άρη)
- ανέθεσε καθαρά ανασταλτικό ρόλο στον Φλίσκα, υποστηρικτικό ρόλο στον Ντάνι και έδωσε οδηγίες για «ανέβασμα» του Μάνταλου ώστε να συμβάλει στο transition game
- επιτέθηκε κυρίως από τις πτέρυγες ώστε να εκμεταλλευτεί το mismatch των ταχυδυναμικών εξτρέμ του με τα αντίστοιχα «αργά μπακ» του Άρη
- επέλεξε στην κορυφή της επίθεσης τον Ονουάτσι και όχι τον Μαρκόφσκι, διότι διέγνωσε ότι τα σέντερ μπακ του Άρη έχουν πρόβλημα στο «χαμηλό παιχνίδι» και στερούνται ταχύτητας.
Οι φιλοξενούμενοι «περίμεναν έξυπνα» τον Άρη, έδωσαν έμφαση στη συνοχή της μεσοαμυντικής γραμμής και βραχυκύκλωσαν την ανάπτυξη
Στη θεωρία, η διάταξη που χρησιμοποίησε ο Ουζουνίδης ήταν ιδανική για να «κλέψει το παιχνίδι». Το ποδόσφαιρο δεν είναι, όμως, μόνο «τακτικά πινακάκια» αλλά σχετίζεται με την ωριμότητα των ποδοσφαιριστών στην εφαρμογή του εκάστοτε πλάνου. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο η Ξάνθη δεν πανηγύρισε το «διπλό σωτηρίας».
Ο «κακός στο χαμηλό παιχνίδι» Γιαννίτσης χάνει το κέντρο βάρους του, προσφέροντας μία κλασσική ευκαιρία στον Ονουάτσι. Ωστόσο, το ανώριμο τελείωμα «σώζει» τον Άρη από το 0-1
Η διαχείριση των προπονητών μετά το 70ο λεπτό
Δεδομένης της «λευκής ισοπαλίας», ο Ουζουνίδης αποφάσισε να φρεσκάρει τη μεσοεπιθετική του γραμμή και να χτυπήσει το παιχνίδι στο τελευταίο 20λεπτό καθώς οι γηπεδούχοι εμφάνιζαν σημάδια κόπωσης:
- έριξε στο παιχνίδι τον target man Μαρκόφσκι
- μετέφερε τον Ονουάτσι στην αριστερή πτέρυγα
- χρησιμοποίησε τον Πλατέλα στο δεξί άκρο
- έδωσε εντολή στα εξτρέμ να «μείνουν ψηλά»
Οι αλλαγές της Ξάνθης μετέφεραν το «κέντρο βάρους» του παιχνιδιού προς την περιοχή του Βελλίδη και ανάγκασαν τη μεσοαμυντική γραμμή των γηπεδούχων να «μείνει πίσω», καθώς σε περίπτωση προωθήσεων θα έμενε εκτεθειμένη απέναντι σε «φρέσκους επιθετικούς». Παρά το γεγονός ότι οι αλλαγές προσώπων δεν οδήγησαν στο νικητήριο τέρμα, εντούτοις προβλημάτισαν την άμυνα του Άρη και απέδειξαν ότι ο Ουζουνίδης πίστευε στη νίκη μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Από την πλευρά του, ο Αλκαράθ:
- έριξε στο παιχνίδι τους «ακίνδυνους» Τριανταφυλλάκο – Αγγελούδη
- μετάφερε τον «επικίνδυνο» Γιαννιώτα στη δεξιά πτέρυγα, απομακρύνοντας τον από την περιοχή
- αντικατέστησε τον Κοέλιο με τον Οικονομόπουλο
Επί της ουσίας, οι αλλαγές του Άρη δε συνέβαλλαν στο να ενταθεί η πίεση για τη νίκη ούτε «άλλαξαν τα δεδομένα» του παιχνιδιού. Ιδιαίτερα η αλλαγή του Αγκάνθο επέτεινε την επιθετική αποτελεσματικότητα και απέδειξε περίτρανα ότι η απουσία του από την επιθετική γραμμή είναι συνώνυμο της «λευκής πετσέτας».
Προφανώς, δε θα χρειαζόταν η «τακτική παρέμβαση» Αλκαράθ εάν είχε επιτευχθεί ένα «απλό γκολ» σε κενή εστία. Στο ποδόσφαιρο χρειάζεται ικανότητα και τύχη, την οποία στερήθηκε ο Άρης για ακόμα ένα παιχνίδι
Συμπέρασμα
Η ευρύτερη εικόνα των κιτρινόμαυρων επιβεβαίωσε ότι η ομάδα «θέλει αλλά δεν μπορεί». Διότι αφενός έχει έλλειμμα φυσικής κατάστασης και «σκάει μετά το 70ο λεπτό» αφετέρου έχει ψυχολογικό πρόβλημα λόγω των διαιωνιζόμενων αποτυχιών. Επιπρόσθετα, η οικονομική δυσπραγία επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας για τους ποδοσφαιριστές και η διοικητική ανυπαρξία δεν τους προσφέρει όραμα για το μέλλον. Μοιραία, λοιπόν, χρειάζεται (i) δουλεία στον τομέα της σωματικής αποκατάστασης κατά τη διάρκεια της διακοπής και (ii) ένα ισχυρό ηλεκτροσοκ προκειμένου να αλλάξει η «ροή του ποταμού» και να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Στην αντίπερα όχθη, η Ξάνθη έχει συνηθίσει να αδικεί τον εαυτό της. Η βαθμολογική της συγκομιδή είναι δυσανάλογη με την ποιότητα του roster. Είναι, όμως, φυσικό επακόλουθο της λανθασμένης διαχείρισης της διοίκησης η οποία δεν προσφέρει «χρόνο και χρήμα» στην ομάδα. Απομένει να διαπιστώσουμε αν η κυκλοθυμικότητα του μεγαλομετόχου θα συνεχίσει να λειτουργεί επιζήμια και στον δεύτερο γύρο…
ΠΗΓΗ: Overlap.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις