«Από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ»!

Να φύγει και να μη ξανάρθει... Αυτή είναι η πρώτη σκέψη όλων των ΑΕΚτσήδων για το 2013 έπειτα από όσα βίωσαν, όμως την ίδια χρονιά ήρθε και η προοπτική...

Στην ανασκόπηση για το 2012 σημειώναμε ότι η χρονιά ήταν μαύρη για την ΑΕΚ και αναρωτιόμασταν αν θα ήταν καλό να έρθει το 2013... Ηρθε και μαζί ήρθαν και οι χειρότεροι εφιάλτες για τους Ενωσίτες καθώς η αγαπημένη τους ομάδα πέρασε τους χειρότερους 12 μήνες της ιστορίας της. Τους πιο δύσκολους. Επειδή όμως... ΑΕΚ στα εύκολα και ΑΕΚάρα στα δύσκολα, ο δικέφαλος αετός θα ανοίξει ξανά τα φτερά του και θα πετάξει ψηλά. Οπως άνοιξε ξανλα η ψυχολογία όλων μετά την επιστροφή του Δημήτρη Μελισσανίδη, εν αναμονή αυτής στη Νέα Φιλαδέλφεια με την Αγιά Σοφιά!

ΤΙ ΚΡΑΤΑΝΕ: Αν πρόκειται να εστιάσουμε στο αγωνιστικό κομμάτι και σε όσα βίωσαν και βιώνουν οι ΑΕΚτσήδες προφανώς και δεν υπάρχει τίποτα που να πρέπει να κρατήσει κανείς από την χρονιά που φεύγει (και κανείς δεν θέλει να σκέφτεται πως θα ξαναζήσει).

Στην Ενωση όσοι επιθυμούν να φέρουν κάποιες γλυκές αναμνήσεις και να τις κρατήσουν στο μυαλό τους και την καρδιά τους αναμφισβήτητα αυτές δεν μπορεί να αφορούν το αγωνιστικό κομμάτι. Τίποτα, λοιπόν! Πραγματικά δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κρατήσουν από την ΑΕΚ από το 2013.

Εκτός αν πάμε στα εξωαγωνιστικά. Σ' αυτό το κομμάτι οι «κιτρινόμαυροι» θα μπορούσαν να εστιάσουν στην προοπτική που δημιουργήθηκε με την έλευση του Δημήτρη Μελισσανίδη και ταυτόχρονα όλα τα μαντάτα που αφορούν το θέμα της ανέγερσης γηπέδου στην έκταση που υπήρχε το «Νίκος Γκούμας» στην Νέα Φιλαδέλφεια.
Φυσικά το Α και το Ω (πάντα αναφερόμενοι στα εξωαγωνιστικά) ήταν, είναι και θα είναι η παρουσία του κόσμου της ΑΕΚ και η συσπείρωση. Οι μόνοι που δεν είχαν την παραμικρή ευθύνη για όσα βίωσαν ήταν οι οπαδοί της κι όμως βρήκαν τη δύναμη να τη στηρίξουν και στην Γ΄ και να μείνουν κοντά της μαζικά όπου κι αν αγωνίστηκε!

ΤΙ ΑΦΗΝΟΥΝ: Δεν είναι υπερβολή να σημειώσουμε: τα πάντα! Δυο λέξεις όλη η ουσία για την χρονιά που μας εγκαταλείπει (ακόμα;)... Βάζεις το μυαλό να τρέξει στο παρελθόν (προσωπικά όσο πιο γρήγορα γίνεται), οι σκέψεις, οι αναμνήσεις, όλα σε οδηγούν σε μία λέξη: πόνος... Για όσα συνέβησαν, για τον τρόπο με τον οποίο συνέβησαν.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις