Ο Δημοσθένης Καρμοίρης θυμάται τους Βύντρα, Τζιόλη, Κυργιάκο, κλπ. και γράφει για το πόσο και για πόσο ακόμα θα μικραίνουν το αντίπαλο δέος των ερυθρολεύκων!
Και ως υπόθεση εργασίας να εκληφθεί αυτή τη στιγμή, απάντηση δεν υπάρχει για το τι ψάρια θα πιάσει στον Παναθηναϊκό ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος. Το παιδί έχει να παίξει κάπου 6 μήνες μπάλα και το ότι σε αυτό το διάστημα έκανε επαγγελματικές προπονήσεις στη Γερμανία, λέει και δεν λέει κάτι. Το μόνο, που δεν είναι «σκουριασμένος» έχοντας μυς και αρθρώσεις σε πλήρη ανάπαυση. Κατά τα άλλα, η γυμναστική – ακόμα και σε προχωρημένους ρυθμούς- όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι πανάκεια γιατί η αποχή από την πραγματική δράση παραμένει γεγονός. Οι αγώνες λείπουν από τα πόδια του παίκτη, ενώ και ο παράγοντας του χρόνου προσαρμογής του στο Κορωπί είναι πάντοτε αστάθμητος. Για κάθε ποδοσφαιριστή, για κάθε χαρακτήρα αθλητή.
Όσο για το αν η πράσινη φανέλα θα αποτελέσει γι’ αυτόν πόλο «εκδίκησης» στην απόρριψη του από τον Ολυμπιακό και θα τον κάνει να… λυσσομανάει στο γήπεδο, σαν τον Λέτο που έκανε εκείνες τις δυο χρονιές οι οποίες έβγαλαν τουλάχιστον έναν προβληματισμό στον Πειραιά για τη «θυσία» του Αργεντινού στο βωμό των τελευταίων δρασκελιών του μεγάλου Τζόλε ως μέλους της 11άδας, επίσης δεν προδικάζεται.
Όπως ακόμα και η αποτυχία στο «πείραμα» της χημείας Ολυμπιακού-Βλαχοδήμου δεν μπορεί να είναι οδηγός στα μελλοντικά πατήματα του γεννημένου στην Στουτγάρδη 24χρονου επιθετικού. Άρα και το να ισχυριστεί κάποιος ότι αφού δεν «έπιασε» στους πρωταθλητές, δεν κάνει ούτε για τον Παναθηναϊκό, δεν είναι μονάδα για μεγάλη ομάδα, για υψηλούς στόχους και ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Έτσι όπως δείχνει τελευταία ότι οραματίζεται την ομάδα του ο Στραματσόνι, με την επιθετικότητα να εκφράζεται με πλουραλισμό ανάπτυξης παίζοντας και από τις πτέρυγες που για τον προκάτοχό του, Γιάννη Αναστασίου, ακραίοι επιθετικοί παίκτες δεν του ήταν διόλου απαραίτητοι, οι πράσινοι είχαν ανάγκη να ενισχυθούν με έναν κυνηγό της φυσιογνωμίας του Βλαχοδήμου. Δίχως άλλο «φτερό» που παίζει δίπλα στη γραμμή, τρέχει με την μπάλα στα πόδια και ντριμπλάρει για να μπει στην περιοχή ακόμα και να τελειώσει ο ίδιος φάση αν δεν πασάρει, δεν διέθετε στο ρόστερ του. Το αν θα του βγει ή όχι η συγκεκριμένη μεταγραφή είναι μια άλλη υπόθεση. Εξάλλου, ελεύθερος ήτανε, πόσο πια κόστισε. Σχεδόν τζάμπα υπόθεση. Κι άμα σου… κάτσει, σου έκατσε. Λαχείο. Έστω και αν οι πιθανότητες να κερδίσεις τον πρώτο λαχνό δεν είναι και πολλές.
Όλα αυτά καλά. Είναι τα υπέρ και τα κατά μιας αγοραστικής ενέργειας, συνήθους τέτοιας εποχής, που οι ομάδες βουλώνουν τρύπες. Κλείνουν – όπως όπως αν χρειαστεί – τα κενά τους, προκειμένου να διεκδικήσουν ότι τους αναλογεί στο άλλο μισό της σεζόν. Ο ΠΑΟ άλλωστε δεν πάει για πρωτάθλημα. Ούτε η Ευρώπη υπάρχει στον δελεαστικό ορίζοντα του εντός των αμέσως προσεχών μηνών.
Το θέμα είναι αλλού. Και θα το εκφράσω όπως το σκέφτηκα και μου βγαίνει, χωρίς πρόθεση να ενοχλήσω ή να προκαλέσω τους Παναθηναϊκούς (το λέω και το εννοώ). Αναρωτιέμαι πώς θα συλλογιζόμουν εγώ ή έρχομαι στην πλευρά των οπαδών της ομάδας, αν η διοίκηση του δικού μου συλλόγου πήγαινε και έπαιρνε ό,τι… περίσσευε από το μεγάλο αντίπαλο δέος. Πόσο μειωμένος θα ένιωθα. Γιατί μου διαλύουν το όνειρο και τα ιδανικά. Μου «φτηναίνουν» το μέγεθος της ομάδας μου, μου… βγάζουν βάρος στο ζύγι της φανέλας που υποστηρίζω.
Όταν ο Ολυμπιακός αγόραζε τον Βλαχοδήμο από την Ξάνθη, με ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα να έχει προηγηθεί για τον 19χρονο τότε διεθνή άσο της Ελπίδων – που είχε σκοράρει εκείνη τη χρονιά τόσο εναντίον των ερυθρολεύκων https://www.youtube.com/watch?v=3SpHXYtTTsM όσο και κατά του τριφυλλιού https://www.youtube.com/watch?v=VsR2h8aV_CI – αναρωτιόταν το σύμπαν τι αν τον έκαναν στον Πειραιά. Ήταν όμως η εποχή που ο Μαρινάκης σάρωνε ότι έβγαινε στον αφρό της ελληνικής πραγματικότητας. Και ο Παναγιώτης ήταν μια ανερχόμενη, ελπιδοφόρα περίπτωση με κάποιες χαρακτηριστικές προοπτικές.
Δεν άργησε να φανεί ότι δεν μπορεί να βγάλει ρίζες στον Πειραιά. Άρχισαν οι περιπλανήσεις, ενώ ήδη είχε γίνει ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο να αλλάξει κάτι προς το θεαματικό και ο Βλαχοδήμος να γίνει αίφνης… απαραίτητος για το ερυθρόλευκο μέλλον.
Ένα παίκτη, λοιπόν, που στον Ολυμπιακό καθόλου δεν άργησαν να συμπεράνουν ότι δεν τον χρειάζονται για τους υψηλούς στόχους τους, που δεν είναι φτιαγμένος για να ικανοποιήσει μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς, τι στο καλό τον ανασύρουν από την… κατάψυξη κιόλας (!) τώρα στον Παναθηναϊκό! Ποντάροντας στο… στατιστικό λάθος των ερυθρολεύκων; Μήπως;
Θυμάμαι ότι οι ερυθρόλευκοι ήταν έτοιμοι να κάνουν μεταγραφές παλιών πράσινων μονάδων και ανέκρουσαν πρύμναν, νιώθοντας το τσουνάμι των αντιδράσεων απειλητικό από πάνω τους. Έβραζε ο κόσμος τους όταν η διοίκηση έκανε κινήσεις απόκτησης του Βύντρα, του Τζιόλη, του Κυργιάκου κάποια στιγμή έπαιξε το θέμα, του Δημήτρη Παπαδόπουλου είχε ακουστεί. Που μιλάμε για περιπτώσεις φτασμένων, διεθνών παικτών, με καριέρα και μάλιστα πολλαπλή σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έτοιμους παίκτες να πάρουν φανέλα βασικού στον Ολυμπιακό. Με ελάχιστες έως καθόλου αμφιβολίες για το αν θα πιάσουν ή όχι οι μεταγραφές. Και, φυσικά, όχι παίκτες που δεν τους χρειαζόταν ο ΠΑΟ.
Πόσο αλήθεια και για πόσο καιρό ακόμα θα τον μικραίνουν τον Παναθηναϊκό! Τον έχουν κάνει «νάνο» αγωνιστικά, του έχουν εξαφανίσει την υπερηφάνεια και τον εγωισμό βάζοντας τον κόσμο του στο πνεύμα της μιας όλης και διαδικασίας κάθε Κυριακή, σε κάθε ματς: Να βγάζει την… μεζούρα και την κίτρινη γραμμή για να υπολογίζει αν ήταν και πόσο ήταν οφσάιντ ή πέναλτι που έγινε ή δεν έγινε και κέρδισε ο Ολυμπιακός.
Τώρα πασάρουν στο πράσινο κοινό «μεταγραφές». Τζάμπα σχεδόν αφού ο Βλαχοδήμος είναι ελεύθερος παίκτης (γιατί ο Μέστο τι είναι;) και από καιρό περιττός για τον Ολυμπιακό. Αναγκαίος όμως για τον Παναθηναϊκό!
Να που είναι απαραίτητη η μέτρηση των μεγεθών και των αποστάσεων.
Πηγή: sportit.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις