Ο Μιχάλης Τσόχος σχολιάζει το θέμα των διαπραγματεύσεων του Ολυμπιακού με τη Βαλενσιέν για τον Σάντσεζ
Αντιλαμβάνομαι ότι θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί «ποιος είναι αυτός που μπορεί να παρεμβαίνει στους νόμους της αγοράς και να ορίζει ποια τιμή είναι νορμάλ και ποια όχι για έναν ποδοσφαιριστή».
Η ακόμη χειρότερα, να αναρωτηθεί «τι σημαίνει πολλά και λίγα για έναν παίκτη όταν τις τελευταίες μέρες έχει στηθεί ένα γαϊτανάκι γύρω από τον Κριστιάνο Ρονάλντο και αν τελικά η Σίτι θα προσφέρει στη Ρεάλ Μαδρίτης 170 εκατ. ευρώ προκειμένου να τον αποκτήσει».
Έστω, λοιπόν και με την σημείωση ότι το να κάνει κάποιος εκτίμηση για την χρηματιστηριακή αξία ενός ποδοσφαιριστή είναι πιθανόν υπερβολικό ή έστω σε κάποιες περιπτώσεις και χωρίς νόημα, θα τολμήσω να γράψω ότι ο Ολυμπιακός μάλλον σωστά χειρίζεται την περίπτωση Σάντσες. Αν τα 2,5 εκατ. ευρώ είναι πολύ λίγα και τέλος πάντων όχι κοντά σε αυτά που θέλει η Βαλενσιέν για να τον παραχωρήσει, τότε καλά κάνει και κοιτάζει αλλού.
Στη σημερινή εποχή 2,5 εκατ. ευρώ για αγορά ποδοσφαιριστή δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό και σίγουρα με τέτοιου είδους χρήματα πραγματικά μπορείς να αγοράσεις ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης ποιότητας. Δεν λέω με αυτό ότι δεν κάνει ο Σάντσες, αλλά αν είναι να δώσει 3,5 ή 4 εκατ. ευρώ που ζητούν οι Γάλλοι μόνο για την ομάδα, τότε σίγουρα ο Ολυμπιακός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε σπουδαίες περιπτώσεις, οι οποίες μάλιστα του προσφέρουν μεγαλύτερη σιγουριά ή τέλος πάντων μικρότερο ρίσκο όσον αφορά αυτή την επιλογή.
Και συμφωνώ με τη λογική ότι οι μεταγραφές που γίνονται με το χέρι να μπαίνει βαθιά στην τσέπη θα πρέπει να είναι και μεταγραφές προοπτικής. Παίκτες, δηλαδή, που αύριο μεθαύριο ο Ολυμπιακός θα μπορεί να τους πωλήσει και να πάρει πίσω μέρος των χρημάτων (ή όλα ή και περισσότερα) που δαπανήθηκαν για την απόκτηση. Και αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει κάποιο ταλέντο, διότι και ο Σισέ για παράδειγμα δεν ήταν κάποιο ταλέντο, αλλά έτοιμος και πανάκριβος παίκτης, για τον οποίο ο ΠΑΟ έδωσε περίπου 6,5 με 7 εκατ. ευρώ για να τον αγοράσει πριν δύο χρόνια -ποσό που σχεδόν θα εισπράξει ολόκληρο με την πιθανή πώλησή του στη Λάτσιο ή στην όποια Λάτσιο.
Όλα μπορεί να είναι και να μοιάζουν σχετικά στο ποδόσφαιρο, αλλά όταν ο Ντενίλσον της Αρσεναλ, που είναι δεν είναι καν 24 ετών και κοστολογείται από τους «κανονιέρηδες» που τον παραχωρούν στα 5 εκατ. ευρώ, είναι μάλλον υπερβολικό ο Σάντσες να κάνει 4 εκατ. ευρώ. Και δεν ανέφερα τυχαίο τον Ντενίλσον. Εκτός του ότι είναι μικρός σε ηλικία και συνεπώς έχει μεγάλη μεταπωλητική αξία, εκτός του ότι είναι παίκτης με μεγάλο επικοινωνιακό γκελ, είναι και ένας παίκτης που έχει παίξει 96 φορές σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ, τις 70 εκ των οποίων ως βασικός μιας ομάδας όπως η Άρσεναλ. Επιπλέον, όπως μαθαίνω, είναι μία πανάκριβη ιδέα που μόνο ασυγκίνητο, όμως, δεν αφήνει τον Μαθία.
Ενδεχομένως ο Ντενίλσον, ο οποίος έχει προταθεί με πλάγιο τρόπο στον Μαθία, να είναι και αυτός που έχει στο μυαλό του όταν λέει στον Μαρινάκη ότι 7 εκατ. ευρώ για τον Πιζάρο (συνολικά) είναι πολλά. Ο Ντενίλσον είναι ένας πραγματικά σύγχρονος και πολυδιάστατος μέσος, που πάντως -έτσι και αλλιώς όταν φαίνεται ότι τον θέλει η Σαχτάρ ή η Ρόμα- είναι μάλλον πολύ δύσκολο να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό. Απ’ την άλλη, είναι σίγουρα ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορείς να βρεις, αν είσαι αποφασισμένος να δώσεις τόσα λεφτά για να πάρεις χαφ.
Υ.Γ. Όσο για τον Φέισα, που οι Σέρβοι λένε ότι έκλεισε στον Ολυμπιακό και ίσως έχουν δίκιο, η επιλογή είναι εξαιρετική, αλλά έχει μεγάλο ρίσκο. Αν δεν είχε πάθει ρήξη χιαστών, θα έπαιζε ήδη σε πολύ μεγάλη ομάδα. Τώρα, όμως, και με ένα χρόνο εκτός γηπέδων, το ρίσκο είναι προφανές. Αν ξεπεράσει τον τραυματισμό του, ο Ολυμπιακός έκανε την τύχη του. Αν όχι, πέταξε τα λεφτά του.
Πηγή: sport-fm.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις