Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για το με ποιους τρόπους μπορεί ο Παναθηναϊκός του χρόνου να χτυπήσει τον Ολυμπιακό
* Είναι τέτοιες αυτές οι μέρες που στον φίλο του Παναθηναϊκού όλα φαίνονται μαύρα. Κάτι η πώληση του Σισέ (που επειδή εξελίσσεται σε σίριαλ του σπάει ακόμη περισσότερο τα νεύρα όταν διαβάζει κάθε μέρα τα σενάρια και τα ποσά σε ιστοσελίδες και εφημερίδες), κάτι οι μεταγραφές του Ολυμπιακού και η αναμονή για τις πράσινες κινήσεις (μόνο αφού πωληθεί ο Τζιμπρίλ!), κάτι η εξαφάνιση των (α)μετόχων σε σύγκριση με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, κάτι η διάλυση του Ερασιτέχνη και το «φεύγουμε όταν βρούμε αξιόπιστο αγοραστή» των Γιαννακόπουλων, η επικαιρότητα που διαμορφώνεται τουλάχιστον τον απωθεί και στο maximum τον εκνευρίζει.
* Σε άλλες, καλύτερες οικονομικά εποχές, όταν ο κάθε οπαδός σκεφτόταν και ασχολούταν περισσότερο για την ομάδα του διότι δεν ήταν τόσο πιεσμένος από όσα συμβαίνουν γύρω του, ίσως να αντιδρούσε. Τώρα, απλώς παρακολουθεί από μακριά και ξενερώνει. Είναι, όμως, όλα κατάμαυρα; Είναι αδύνατον ο Παναθηναϊκός να παρουσιάσει στην προσεχή σεζόν πιο ανταγωνιστικό σύνολο με καλύτερη χημεία από το εφετινό; Είναι απιθανο-απίθανο να διεκδικήσει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό;
* Όχι, δεν δικαιούται ο οπαδός του Παναθηναϊκού να είναι αισιόδοξος, αλλά από την άλλη πλευρά άποψή μου είναι πως ο πεσιμισμός είναι για τους λούζερς στο γήπεδο και στη ζωή και πως ό,τι ωραιότερο υπάρχει είναι να βάζεις στόχους και να δίνεις μάχες (στην πράξη και όχι στα λόγια) για να τους πετύχεις.
* Υπάρχουν, λοιπόν, δεδομένα στοιχεία και αρκετές προϋποθέσεις («αν»), βάσει των οποίων ο Παναθηναϊκός δεν είναι χαμένος από χέρι. Πιο αναλυτικά, συγκροτημένα και βάσιμα θα μπορεί κάποιος να μιλήσει όταν έχει ολοκληρωθεί το ρόστερ των δύο «αιωνίων», μετά το πάρε – δώσε. Ωστόσο, ακόμη και τώρα, πριν το… εναρκτήριο λάκτισμα των «δοσοληψιών» στον Παναθηναϊκό (ούτε ο Μπουμσόνγκ που πωλείται εδώ και τρεις εβδομάδες δεν έχει φύγει ακόμα…) είναι εμφανή ορισμένα στοιχεία τα οποία μπορούν να βάλουν και λίγο πράσινο, που είναι το χρώμα της ελπίδας, στον πίνακα της επόμενης σεζόν για το Τριφύλλι. Εχουμε και λέμε λοιπόν…
1) Ο Παναθηναϊκός καλείται να εκμεταλλευτεί το βάρος του Τσάμπιονς Λιγκ που θα έχει ο Ολυμπιακός (sorry, αλλά δεν πιστεύω ότι οι Πράσινοι έχουν πολλές πιθανότητες να συμμετάσχουν σε όμιλο) μέχρι τον Δεκέμβριο. Αν τελικά πάρει μέρος στο Europa League (όπως είναι το αναμενόμενο), τα δικά του «δύο καρπούζια» θα είναι ελαφρύτερα από των Ερυθρόλευκων.
2) Καλείται να αξιοποιήσει την γνώση του Ζεσουάλδο Φερέιρα που αυτή τη φορά θα κάνει τις επιλογές των παικτών και θα ξεκινήσει από την εκκίνηση της σεζόν. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το ότι η χρονιά ξεκινά πολύ νωρίς με επίσημα ματς (τέλη Ιουλίου) και ότι οι διεθνείς δεν έχουν υποχρεώσεις το καλοκαίρι, παρουσιάζεται η ευκαιρία για να «δέσει» γρήγορα η ομάδα, η οποία ασφαλώς και θα έχει σκαμπανεβάσματα στην αρχή αλλά και δυο πλεονεκτήματα (επιλογές παικτών από τον προπονητή + ξεκούραση διεθνών) που δεν είχε πέρυσι.
3) Για να μείνει μέσα στο παιχνίδι του τίτλου θα πρέπει να εκμεταλλευτεί στο έπακρον τον χαμό που θα δημιουργηθεί στον Ολυμπιακό μετά τις ήττες του στο Τσάμπιονς Λιγκ ή στο πρωτάθλημα. Ο Μαρινάκης πλέον είναι πιο έμπειρος, αλλά τα χούγια και το DNA των ανθρώπων δεν αλλάζει. Τρεις ήττες υπέστη εφέτος ο Ολυμπιακός προτού τελειώσουν το πρωτάθλημα ο Τρύφωνας και ο Καλόπουλος, και στις τρεις έγινε στο λιμάνι το «έλα να δεις». Το εκρηκτικό και εγωιστικό του χαρακτήρα του δεν αλλάζει και ειδικά αν έχει κάποια «45%-55%» διαιτησία μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» απέναντι σε καμιά Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ, Τσέλσι, ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα αντιδράσει το αφεντικό της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το οποίο ούτως ή άλλως κινείται σε διαφορετικό μήκος κύματος από τον Βαλβέρδε, αλλά επειδή είναι έξυπνος, κάνει τις κινήσεις που θέλει ο κόουτς και είναι προς το παρόν σε σωστή κατεύθυνση για τον Ολυμπιακό (καλής ηλικίας, όχι σταρ, παίκτες ουσίας και συνόλου). Σε κάθε περίπτωση, οι Ερυθρόλευκοι, είτε από ευρωπαϊκές σφαλιάρες, είτε από εγχώριες γκέλες, κλυδωνισμούς και κρίσεις θα περάσουν σίγουρα στο πρώτο τρίμηνο. Αυτές ακριβώς θα κληθεί να εκμεταλλευτεί με νίκες στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός για να αποκτήσει προβάδισμα ή να μείνει στο «κόλπο». Σειρά των… «αν» ή των «να» (όπως το πάρει κανείς)!
1) Αν η κερκίδα είναι ήρεμη και δεν προκύψουν «παρατράγουδα», η ομάδα θα βοηθηθεί πολύ στην αρχή της. Πού και πού χρειάζεται και το (λεκτικό μόνο!) κράξιμο, αλλά όχι στην εκκίνηση ειδικά αυτής της χρονιάς.
2) Αν παραμείνει ο Πιλάβιος, χειρότερα αποκλείεται να είναι τα πράγματα στη διαιτησία. Επειδή, όμως, ο Ολυμπιακός (προς το παρόν) το παίζει σωστά προς το συμφέρον του το παιχνίδι με τον πρόεδρο της ΕΠΟ, τον οποίο ασφαλώς δεν πολυγουστάρει, είναι πολύ πιθανό ο Πιλάβιος να την «κάνει». Και στις δύο περιπτώσεις (ειδικά στην πρώτη, γιατί στη δεύτερη μάλλον θα είναι… χαμένος κόπος με οποιονδήποτε τον αντικαταστήσει), ο Γόντικας και η ΠΑΕ καλούνται να υπερασπιστούν με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα το «50-50». Διότι ξέρουν ότι εφέτος τα έκαναν σαλάτα σ΄ αυτό το πεδίο (όπως και η ΕΠΟ) και ότι ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει το ματς της χρονιάς σαν πρόβατο στη σφαγή (για να μην θυμηθούμε κάτι πέναλτι του Φουστέρ στην Τρίπολη, κάτι χέρια του Μέλμπεργκ με την ΑΕΚ κ.ο.κ.).
3) Είναι βασικό ζητούμενο ο Παναθηναϊκός να «από-σισε-ποιηθεί» ποδοσφαιρικά. Πάει, έφυγε ο Τζιμπρίλ. Θα δώσει και το πάρτι του στην Χαλκίδα και θα μας χαιρετήσει. Η ζωή όμως συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός ήταν… εξαρτημένος από τον Γάλλο, χωρίς όμως συνολικά να έχει πολύ μεγαλύτερη συγκομιδή γκολ σ΄ αυτή τη διετία συγκριτικά με τις προηγούμενες (4-6 γκολ περισσότερα). Γι’ αυτό ο Φερέιρα, με τις επιλογές που θα κάνει σε μεσαία γραμμή και επίθεση (στην άμυνα βασικά χρειάζεται μόνο αντικαταστάτη του Μπουμσόνγκ, καθώς ο αριστερός μπακ τώρα είναι… πολυτέλεια) και στον τρόπο ανάπτυξης και παιχνιδιού της ομάδας, καλείται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε οι Πράσινοι να βρουν από το σύνολο τα γκολ του ενός.
Υ.Γ. Στα «αν» δεν συμπεριλαμβάνονται πιθανές οικονομικές «ενέσεις» ή «επαναστάσεις» και «εκπλήξεις» από κάποιον μέτοχο. Αυτά ανήκουν στην κατηγορία «αστάθμητοι παράγοντες» και μπορούν να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό το άμεσο μέλλον της ομάδας. Αλλά είναι τόσο… απίθανα, που θα ήταν άτοπο αυτή τη στιγμή να αποτελέσουν παρακλάδι αυτού του κειμένου.
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις