Ήμουν δεκαπέντε ετών όταν ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 1987 τα «πέτρινα χρόνια» του Ολυμπιακού. Θυμάμαι την αγωνία μου, τα κλάματά μου, τη λύπη μου βλέποντας την τότε ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια να βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις του πρωταθλήματος…
Θυμάμαι τη λύτρωση που αισθάνθηκα όταν πληροφορήθηκα από τα media της εποχής ότι ένας μεγιστάνας ονόματι Γιώργος Κοσκωτάς βρέθηκε από το πουθενά να σώσει την αγαπημένη μου ομάδα από την καταστροφή και θυμάμαι επίσης την αβεβαιότητα που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια, σε μια περίοδο που κάθε πιθανός και απίθανος παραγοντίσκος γινόταν ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού, ή εμφανιζόταν ως… μεσσίας των «ερυθρόλευκων».
Διαβάστε το εδώ
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
του Κώστα Γκόντζου