Αντετoκούνμπο, Παναθηναϊκός, Σαββίδης, Μελισσανίδης κ.α.
Το sportdog.gr και οι συντάκτες του ξεχωρίζουν κάποια γεγονότα από την αθλητική επικαιρότητα του 2017 και καταθέτουν την πρόβλεψή τους, για όσα θα δούμε τη νέα χρονιά, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Μεταξύ άλλων θα διαβάσετε για το θαύμα του Αντετοκούνμπο, το μαρτύριο του Παναθηναϊκού, ένα... ασυνήθιστο Μουντιάλ και τη μεγάλη μάχη Δικεφάλων – Αιωνίων!
Δημήτρης Χατζής: Γιάνναρε συνέχισε να χαμογελάς!
Κακά τα ψέμματα, το 2017 είχε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του Γιάννη Αντετοκούνμπο! Ο Έλληνας άσος έκανε μια φοβερή σεζόν (η οποία συνεχίζεται, ακόμα καλύτερη κιόλας, φέτος!), έγινε ο ηγέτης των Μιλγουόκι Μπακς και ως επιστέγασμα όλων αυτών ήταν η συμμετοχή του στο All Star Game του ΝΒΑ!
Έτσι όπως πάει φέτος δύσκολα δεν θα είναι και φέτος All Star κι όλα αυτά ενώ είναι μόλις 23 ετών! Όταν τον Σεπτέμβριο του 2016 οι Μπακς τον υπέγραφαν ως το 2021 με συμβόλαιο 100 εκατ. δολαρίων, ούτε οι ίδιοι μάλλον περίμεναν τέτοια ραγδαία εξέλιξη.
Αν έπαιζε και στο Ευρωμπάσκετ με τη γαλανόλευκη, τότε εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε οτι το μετάλλιο το είχαμε στο τσεπάκι! Δεν πειράζει Γιάνναρε, θα το πάρουμε το 2019 στο Παγκόσμιο...
Το μόνο που μένει το 2018 είναι να πάρει το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ με το Μιλγουόκι! (εντάξει πλάκα κάνουμε!). Οι εν Ελλάδι ειδικοί ισχυρίζονται πως ο Γιάννης στους Μπακς είναι σαν ένα μεγάλο ψάρι σε μικρή λίμνη και επειδή η λίμνη δύσκολα θα... μεγαλώσει (για να θυμηθούμε και την ατάκα του Ντέμη), ίσως να χρειάζεται να πάει σε μια καλύτερη ομάδα και με καλύτερο τεχνικό, που λένε και οι κακές γλώσσες...
Εμείς το μόνο που θέλουμε να του ευχηθούμε είναι να έχει υγεία και να είναι πάντα χαμογελαστός!
Γιώργος Κτενάς: Κάθε χρόνο έχει «Μουντιάλ», αρκεί να αποφασίσεις με ποιους είσαι: No politica ή παίρνεις θέση;
Το βαθιά λαϊκό άθλημα και η αξιοποίησή του.
Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δημιουργεί ενδιαφέρουσες συζητήσεις με πολλές προεκτάσεις, καθώς το ποδόσφαιρο, στην πλήρη ανάπτυξή του, είναι κάτι περισσότερο από 90 λεπτά μπάλας τις Κυριακές. Η λειτουργία των επαγγελματικών σωματείων θυμίζει γερασμένα και δυσκίνητα θηλαστικά και, προφανώς, το ποδόσφαιρο ως άθλημα δεν βρίσκεται μόνο εκεί. Αλλά και σε άλλες δράσεις, όπως είναι για παράδειγμα το «Mondiali Antirazzisti» (σ.σ. Αντιρατσιστικό Μουντιάλ των οπαδών), διοργάνωση είχε αρχίσει από το 2005 στην Ιταλία και έχει ως στόχο την ανάδειξη της παιδικότητας του αθλήματος. Παρά τα εκατομμύρια των ευρώ μέσα στα οποία «χορεύει» το ποδόσφαιρο, δεν έχει χάσει τον βαθιά λαϊκό του χαρακτήρα και είναι κάτι παραπάνω από 90 λεπτά μπάλας.
Το 2017 το Αντιρατσιστικό Μουντιάλ έλαβε χώρα μεταξύ 5-9 Ιουλίου και ως κύρια επιδίωξη είχε την ανάδειξη της συλλογικότητας, των φυλετικών χαρακτηριστικών και της ποικιλότητας, με αποτέλεσμα να γίνει το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς για το ώριμο οπαδικό κίνημα.
Για το συγκεκριμένο «Μουντιάλ» λίγοι γνωρίζουν πολλά και οι πολλοί γνωρίζουν λίγα. Αντίθετα με την προβολή του όμως, η συμμετοχή στο Αντιρατσιστικό είναι κάθε χρόνο και μεγαλύτερη. Με τις συλλογικότητες-ομάδες που δίνουν το «παρών», να φτάνουν στην Ιταλία από ολόκληρο τον πλανήτη. Στήνοντας μία γιορτή με αφετηρία το ποδόσφαιρο, που φιλοξενεί ανοιχτές συζητήσεις, συναυλίες, αγώνες άλλων αθλημάτων (όπως το βόλεϊ, το μπάσκετ κ.α) κ.λπ. Ένα ιδιόμορφο Μουντιάλ που διεξάγεται κάθε χρόνο, με σκοπό να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους χωρίς να ελέγχει τα διαβατήρια ή τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Από τη φετινή διοργάνωση, που κατά γενική ομολογία ήταν η καλύτερη των 12 τελευταίων ετών, απουσίαζε η ελληνική παρουσία (παλαιότερα συμμετέχει η Προοδευτική Έκρηξη κ.α.), αλλά υπήρξαν συνολικά 174 ομάδες, πάνω από 2.000 αθλητές και 9 αμιγώς γυναικείες συνθέσεις.
Το 2018 αναμένεται η συμμετοχή να είναι μαζικότερη, καθώς πρόκειται για παγκόσμια γιορτή, διεθνές εορταστικό ραντεβού ψυχαγωγίας με αφετηρία το ποδόσφαιρο, για όσους το αγαπάνε στην πλήρη προέκτασή του. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα χρήσιμο κοινωνικό εργαλείο που πρέπει να το αξιοποιήσει το ώριμο οπαδικό κίνημα και να μην το εκμεταλλεύονται αποκλειστικά τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Βαγγέλης Καράμαλης: Πότε έχουμε ξαναδεί έναν προπονητή να είναι πάνω από τον σύλλογο;
Δεν χαράζει απλά την γραμμή στον Παναθηναϊκό, ο Ουζουνίδης τον κρατάει στη ζωή.
Χιλιάδες παιχνίδια, εκατοντάδες ρεκόρ και δεκάδες τίτλοι κρίθηκαν μέσα στο 2017 και σίγουρα θα τα μνημονεύουμε για πολλά ακόμα χρόνια. Ωστόσο, στην ελληνική πραγματικότητα, τους τελευταίους μήνες έχουν γραφτεί αμέτρητα κείμενα για την δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο Παναθηναϊκός. Το «17» φεύγει μαύρο για τους Πράσινους, όμως κανείς δεν ξέρει αν στο 2018 θα έρθουν χειρότερα ή καλύτερα.
Ούτε ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο οποίος ανακοινώθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 2016 και πλέον βρίσκεται έναν γεμάτο χρόνο στον πάγκο του Τριφυλλιού, τα έχει δει όλα. Πίκρες, μικρές χαρές από νίκες που κανείς δεν περίμενε, αυστηρή κριτική και μοναξιά-απόγνωση. Το τελευταίο είναι ίσως το χειρότερο, καθώς μετά την αποχώρηση του Γιάννη Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι που προσπαθεί καθημερινά να αποφύγει τα παγόβουνα. «Είναι ένα αυτοκίνητο χωρίς ρόδες», όπως εύστοχα δήλωσε ο προπονητής του.
Ο Ουζουνίδης, χωρίς να είναι υποχρεωμένος, έχει αναλάβει τον δύσκολο ρόλο του καπετάνιου και κρατάει τον σύλλογο ζωντανό. Πότε άλλοτε έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο; Ένας προπονητής να διατηρεί όρθια μία ομάδα. Γιατί όλοι ξέρουν, πως αν αύριο το πρωί ο Ουζουνίδης «σκάσει» και τα παρατήσει και φύγει από το Κορωπί, τότε αυτομάτως ο Παναθηναϊκός θα έχει μπει σε έναν σκοτεινό δρόμο, πιθανότατα χωρίς επιστροφή. Γι’ αυτό σίγουρα είναι ο Μαρίνος το πρόσωπο της χρονιάς για το Τριφύλλι, αφού είναι ο μόνος που κρατάει ακόμα τις ελπίδες των Πρασίνων ζωντανές για κάτι καλύτερο το 2018.
Κι όμως, οι τοποθετήσεις του το τελευταίο διάστημα, δείχνουν ότι και ο ίδιος πλέον πιστεύει ότι η νέα χρονιά, θα φέρει… δώρα στον Παναθηναϊκό. Μπορεί όλες οι πληροφορίες να δείχνουν πως τα χειρότερα έρχονται, όμως το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα κλίμα από ανθρώπους εντός της ομάδας (όχι τις… γλάστρες) ότι το καράβι δεν θα πέσει στην ξέρα. Ότι το 2018 θα φέρει, αν όχι την σωτηρία, την επιβίωση και συνεπώς την παράταση ζωής, μέχρι να βρεθεί ένας… πράσινος Άγιος Βασίλης. Υπάρχει;
Εκτιμώ ότι υπάρχει, χωρίς όμως να έχει γεμάτη την σακούλα του με δώρα αξίας. Αλλά στον Παναθηναϊκό ο κόσμος πλέον ξέρει και καταλαβαίνει. Δεν θα «τυφλωθεί» από τις χρυσόσκονες και θα δεχθεί μία λύση μετρημένη, η οποία όμως θα είναι υλοποιήσιμη. Και ο Μαρίνος μάλλον πιστεύει στον Άγιο Βασίλη, ίσως τελευταία να έχει μιλήσει και μαζί του…
Χρήστος Κωνσταντινίδης: Οι Δικέφαλοι εκτοπίζουν τους αιωνίους
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ αλλάζουν τις ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο
Εκ καταβολών Α'Εθνικής ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό αποτελούσαν τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το δίπολο των αιωνίων ήταν αυτό που κυριαρχούσε και για πολλούς έδινε αίγλη σε αυτό. Η εξωαγωνιστική αποδυνάμωση των Πειραιωτών και τα οικονομικά προβλήματα του Παναθηναϊκού οδήγησαν το 2017 στην ανάδειξη νέων δυνάμεων στο ποδόσφαιρο.
Ο ΠΑΟΚ είναι πιο δυνατός από ποτέ χάρη στην παρουσία του Ιβάν Σαββίδη, με τη συμβολή του οποίου η ομάδα απαλλάχθηκε από τον βραχνά των χρεών προηγούμενων διοικήσεων, κάθε χρόνο ενισχύεται με παίκτες αξίας και πρωταγωνιστεί, αφήνοντας πίσω τα προβλήματα του παρελθόντος.
Η ΑΕΚ από την πλευρά της, έχοντας βιώσει τη δραματική πορεία αναγέννησής της μέσω της Γ' Εθνικής επέστρεψε έτοιμη να διεδκικήσει όσα δεν κατάφερε τα προηγούμενα χρόνια. Έκανε διορθωτικές κινήσεις το δεύτερο μισό της σεζόν 2016-2017 και χάρη στη συμβολή του Χιμένεθ, έχτισε τις αγωνιστικές βάσεις γι'αυτό που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή μία ομάδα που βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή και που είναι παρούσα στους 32 του Europa League.
Απ' ότι φαίνεται, οι Δύο Δικέφαλοι διαταράσσουν τις μέχρι τώρα ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχουν κόσμο, ισχυρούς ηγέτες και δείχνουν ικανοί να ανατρέψουν τα δεδομένα. Αυτό φάνηκε από το κλίμα που καλλιεργήθηκε, πριν τον περσινό τελικό του Κυπέλλου στον Βόλο, όταν «κέντρα» των αιωνίων προσπαθησαν να υποβαθμίσουν την αναμέτρηση, λόγω της απουσίας τους από αυτήν. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο και για κανένα. «Τα πάντα ρει», όπως είχε πει και ο Ηράκλειτος.
Παρότι τα αφεντικά των δύο Δικέφαλων συνεργάστηκαν για την ανατροπή της κατάστασης στην ΕΠΟ, ο ένας από αυτούς αδικήθηκε στον αγώνα του περασμένου Μαΐου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που βίωσε... σφαγή, αλλά δεν αντέδρασε.
Το θέμα είναι ότι αυτή η σιωπή δημιουργεί σενάρια και φήμες, τα οποία προκύπτουν από τις φωνές στον Ολυμπιακό κατά της κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα τους Πειραιωτές βρίσκεται απέναντί τους. Για τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ λέγεται το αντίθετο, ότι έχουν καλές σχέσεις με την κυβέρνηση, γι'αυτό και «παίρνει» ο καθένας αυτό που θέλει, για να είναι ικανοποιημένοι και οι δυο. Τι λέγεται, ότι παίρνει ο καθένας; Οι Θεσσαλονικείς το πρωτάθλημα και οι Αθηναίοι το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια...
Όλα αυτά βέβαια αφορούν καφενειακές συζητήσεις. Γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Είδαμε για παράδειγμα, ότι φέτος ο Ολυμπιακός έκανε απίθανα δώρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, αλλά δεν τα εκμεταλλεύτηκαν ποτέ. Θα μπορούσαν να είχαν ξεφύγει στη βαθμολογία, αντ'αυτού κατάφεραν να δώσουν στην ομάδα του λιμανιού τον τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα όμως φαίνεται ότι η ομάδα που αξίζει το πρωτάθλημα είναι η ΑΕΚ. Κέρδισε στα ντέρμπι ούσα με την πλάτη στον τοίχο, παίζει ωραία μπάλα, κατάφερε και κάλυψε τα προβλήματα που της δημιούργησαν οι τραυματισμοί και είναι δεδομένο, ότι θα ενισχυθεί τον Γενάρη.
Οπότε το 2018 δεν αποκλείεται να δούμε το ίδιο έργο με αυτό του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος. Οι τρεις θα πηγαίνουν χέρι, χέρι. Η ΑΕΚ θα πιάσει κορυφή τις τελευταίες αγωνιστικές. Στον «τελικό» της Ριζούπολης, Ολυμπιακοί και ΠΑΟΚτσήδες θα περιμένουν γκέλα σαν αυτή στο ΟΑΚΑ, αλλά η Ένωση θα «καθαρίσει» εύκολα τον Απόλλωνα και θα στεφθεί ξανά πρωταθλήτρια ύστερα από 24 χρόνια.
Σε αυτήν την εξέλιξη ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός θα πρέπει να βρούνε τρόπο να διαχειριστούν τις αντιδράσεις των οπαδών τους. Γιατί ο ένας, μέσω παράγοντά του, επικοινωνούσε, με την ατάκα «ή εμείς ή κανείς», ότι ο τίτλος είναι δεδομένος και ο έτερος φαντασιωνόταν το όγδοο σερί.
Δημήτρης Σκούφος: Το «αντίο» του Τότι σήμανε το τέλος του ρομαντισμού
Πολλοί σπουδαίοι σταμάτησαν, αλλά κανείς δεν «πόνεσε» όσο ο «Καπιτάνο».
Το 2017 ήταν η χρονιά των μεγάλων αποχωρήσεων. Ο Αντρέα Πίρλο αγωνίστηκε για τελευταία φορά με δάκρυα στα μάτια, το ίδιο και ο Κακά. Ποδοσφαιριστές που συνδέθηκαν με τις ομάδες που αγωνίστηκαν, τις αγάπησαν.
Ο Τσάβι αποχαιρέτησε κι ας συνέχισε την μπάλα στο Κατάρ. Μια από τα ίδια και ο Φίλιπ Λαμ, που συνέδεσε το όνομά του με τις επιτυχίες της Μπάγερν. Φρανκ Λάμπαρντ και Τσάμπι Αλόνσο είπαν "αντίο". Ο Ντιρκ Κάιτ συγκλόνισε στην τελευταία σεζόν του με την Φέγενορντ. Της είχε υποσχεθεί πρωτάθλημα μετά από 18 χρόνια. Την βοήθησε να το κατακτήσει πετυχαίνοντας χατ-τρικ και ύστερα ανακοίνωσε την αποχώρησή του.
Με την σειρά του ο καθένας προσέθεσε το δικό του λιθαράκι στο ποδόσφαιρο που μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά, στο ποδόσφαιρο που είχε μέσα του μια γερή δόση ρομαντισμού, με παίκτες που δεν έβλεπαν μόνο τα μηδενικά στα παχυλά τους συμβόλαια. Κι όμως, η αποχώρηση που έκανε μέχρι και τον πιο ανίδεο -με το άθλημα- να βουρκώσει ήταν αυτή της 28ης Μαϊου στο "Ολίμπικο". Εκεί όπου έκλαψαν μέχρι και οι πέτρες του σταδίου, εκεί που συντελέστηκε μία από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, χωρίς καμία υπερβολή.
70.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να αποχαιρετήσουν τον άνθρωπο που ήταν η ίδια η Ρόμα. Τον Φραντσέσκο Τότι. Ο μεγάλος αρχηγός αποφάσισε να αποσυρθεί στα 41 του, έχοντας απορρίψει ακόμα και πρόταση από την Ρεάλ, προκειμένου να παραμείνει για πάντα στην αγαπημένη του Ρόμα.
Η στιγμή που βουρκώνει μπροστά στους φίλους των "τζαλορόσι" σηματοδοτεί το τέλος του ρομαντικού ποδοσφαίρου. Αυτού που οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για την φανέλα, για τον κόσμο κι όχι μόνο για τα λεφτά. Αυτού του ποδοσφαίρου που οι παίκτες απέρριπταν πλούσιες προτάσεις για την μεγάλη τους "καψούρα" και δάκρυζαν για τη φανέλα.
Τώρα τι περιμένουμε, θα μου πείτε... Τον Ρονάλντο να... μανουριάζει για το οτιδήποτε στη Ρεάλ ή τον Νεϊμάρ να τσακώνεται σαν πεντάχρονο, αναμένοντας το νέο του "χρυσό" συμβόλαιο; Όχι. Αναμένουμε το "αντίο" του τεράστιου Μπουφόν για να σβήσουμε και τις τελευταίες ικμάδες ρομαντισμού που απέμειναν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Δημήτρης Δημητρόπουλος: Έπεσε VAR-ύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης
Το 2017 ήταν η χρονιά που η τεχνολογία μπήκε για τα καλά στην ζωή του ποδοσφαίρου. Το Video Assistant Referee ή απλώς VAR εφαρμόστηκε στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (πλην του ισπανικού) και στις διοργανώσεις της FIFA, ενώ το ερχόμενο καλοκαίρι θα ντεμπουτάρει σε Μουντιάλ.
Η εφαρμογή του διευκόλυνε τους διαιτητές και μείωσε τα σημαντικά λάθη, αλλά ακόμα και έτσι μας χάρισε επικές «γκέλες» και τραγελαφικά σκηνικά.
Είδαμε διαιτητές να γυρίζουν το παιχνίδι 2-3 λεπτά πίσω για να αποδοθεί δικαιοσύνη κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται τι θα συνέβαινε εάν ενδιάμεσα η αντίπαλη ομάδα πετύχαινε γκολ. Ορισμένοι κατάφεραν να κάνουν λάθος ακόμα και μετά τη χρήση του replay, ενώ άλλοι προτίμησαν να μην το κοιτάξουν καν όντες 100% σίγουροι για τις αποφάσεις τους και έγιναν… ρεζίλι των σκυλιών.
Το νέο πρόβλημα που αναμένεται να απασχολήσει το ποδόσφαιρο στο μέλλον δεν θα έχει να κάνει τόσο με την ορθότητα των διαιτητικών αποφάσεων όσο με την επιλεκτική χρήση του VAR από τους διαιτητές και το κατά πόσο αυτή κρύβει δόλο ή όχι.
Η απόλυτη «σφαγή» αναμένεται να γίνει στο Μουντιάλ 2018. Θα… κλάψουν μανούλες εάν κάποια ομάδα αποκλειστεί με διαιτητικό λάθος μόνο και μόνο επειδή ο ρέφερι δεν μπήκε στον κόπο να συμβουλευτεί το VAR. Δεν αποκλείεται δε να δούμε κάποια αναμέτρηση της διοργάνωσης να επαναλαμβάνεται μετά από έφεση της αδικηθείσας ομάδας!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team