Το πένθος δεν σβήνει, μένει η οδύνη: «Χίλιες ήττες παρά να σκοτωθούν ΠΑΟΚτσήδες» (ΒΙΝΤΕΟ)

Θλίψη 19 χρόνια μετά για τους νεκρούς οπαδούς των Τεμπών.

Το ημερολόγιο έγραφε 4 Οκτωβρίου 1999. Ήταν ξημερώματα, περασμένες 04:00. Η ψυχολογία των οπαδών στο ασπρόμαυρο κονβόι που επέστρεφε οδικώς, με πούλμαν, από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη ήταν στα ύψη.

Ο ΠΑΟΚ είχε πάρει ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα από την πρωτεύουσα και μάλιστα με ανατροπή. Ο Παναθηναϊκός είχε προηγηθεί με τον Γκούμα, αλλά ο Δικέφαλος του Βορρά έβγαλε αντίδραση ισοφάρισε με τον Νάγκμπε και έφυγε με τον βαθμό της ισοπαλίας (1-1).

Οι εκδρομείς έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας. 3500 ψυχές είχαν μπει στο άνω διάζωμα στο ΟΑΚΑ. Όλοι ήταν χαρούμενοι. Κανείς όμως είχε βάλει στο μυαλό του το κακό που θα συνέβαινε λίγες ώρες μετά κατά την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.

Λίγο πριν τα διόδια των Τεμπών, διώροφο λεωφορείο που μετέφερε 77 ΠΑΟΚτσήδες, συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι στην προσπάθειά του να προσπεράσει και ανατράπηκε πέφτοντας σε χαντάκι. Η σύγκρουση ήταν μοιραία! Έξι οπαδοί του Δικεφάλου έχασαν τη ζωή τους, όπως και ο οδηγός του δεύτερου οχήματος, ενώ αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά.

Όλη η Ελλάδα βυθίστηκε σε πένθος. Όχι μόνο η οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ποια μάνα άλλωστε δεν θρηνεί το χαμό του παιδιού μιας άλλης μάνας; Γιατί όσοι ανασύρθηκαν νεκροί από τα συντρίμμια ήταν όλοι νεαρής ηλικίας. Εδώ ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων στις συζητήσεις τους στα στέκια τους εξέφραζαν τη συμπόνοιά τους για αυτό που συνέβη. Και οι ίδιοι ζούσαν τον παλμό της εξέδρας και οι ίδιοι γούσταραν τις εκδρομές. Πάντα ζούσαν με τη λαχτάρα να μπούνε σε ένα πούλμαν και να ταξιδέψουν, για να βρεθούν δίπλα στην ομάδα τους.

Τα μακάβρια νέα έγιναν γρήγορα γνωστά. Ο Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης είχε παραμείνει μαζί με τον Ζήση Βρύζα στην Αθήνα. Αμφότεροι έμαθαν μαζί τα μαύρα μαντάτα το πρωί εκείνης της Δευτέρας και επέστρεψαν άμεσα στη συμπρωτεύουσα.

«Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Προσπαθήσαμε να συμπαρασταθούμε στις οικογένειες των χαμένων οπαδών. Είχαμε μοιραστεί σε δυάδες και τριάδες και επισκεπτόμασταν τα σπίτια των παιδιών. Όσο μπορούσαμε να τους συμπαρασταθούμε, γιατί τέτοιες στιγμές ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς να προσφέρεις ανακούφιση στον πενθούντα που θρηνεί το χαμό του παιδιού», θυμάται με πόνο στο Sportdog ο παλαίμαχος μέσος του ΠΑΟΚ και συνεχίζει λέγοντας:

«Το κλίμα ήταν πάρα πολύ βαρύ. Μιλάμε για οδύνη και θλίψη. Στην κηδεία αντικρύσαμε νεκρά κάποια παιδιά σε πολύ νεαρή ηλικία».

Πόσο μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να ανταποκριθεί σε αγωνιστικές συνθήκες βιώνοντας το πένθος της οικογένειας του ΠΑΟΚ; «Επηρεάζεσαι πάρα πολύ, δεν το συζητάμε. Εμείς ήμασταν χαρούμενοι με το θετικό αποτέλεσμα. Η χαρά αυτήν δεν κράτησε παρά λίγες μόνο ώρες. Χίλιες φορές να μην παίρναμε αυτό το αποτέλεσμα και να μην είχαν πεθάνει τα παιδιά. Χίλιες φορές να χάναμε παρά αυτό», εξομολογείται ο Τριαντάφυλλος Μαχαιρίδης.

Στο σημείο που οι ψυχές των παιδιών που πέταξαν για τον ουρανό στήθηκε άγαλμα, στο οποίο κάθε χρόνο, τέτοια εποχή τελείται μνημόσυνο. Οι έξι φίλαθλοι ήταν μέλη του Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ του Ελευθέριου Κορδελιού. Ήταν παιδιά από φτωχογειτονιά της συμπρωτεύουσας, τα οποία όπως όλοι οι οπαδοί ανεξαρτήτου ομάδας έβρισκαν διέξοδο στα προβλήματά τους, στα άγχη και στις σκοτούρες τους μέσω της αγάπης τους για τον Δικέφαλο.

Τα μέλη του Συνδέσμου και όλη η οικογένεια του ΠΑΟΚ δεν τους έχουν ξεχάσει. Κάθε χρόνο αυτήν την εποχή βιώνουν μία ιδιαίτερη συγκίνηση. Έχασαν φίλους με τους οποίους ήταν μαζί κάθε Κυριακή, δίπλα-δίπλα στο πέταλο και στα καθίσματα του πούλμαν. Περνούσαν ώρες μαζί στο κλαμπ κάνοντας σχέδια για το επόμενο ματς ή καταστρώνοντας στιχάκια για συνθήματα του ΠΑΟΚ.

Στο προσκλητήριο των νεκρών ακούγονται τα εξής ονόματα: Χαράλαμπος Ζαπουνίδης (20 ετών), Δημήτριος Ανδρεαδάκης (25 ετών), Χριστίνα Τζιόβα (18 ετών), Αναστάσιος Θέμελης (22 ετών), Γεώργιος Γκανάτσιος (22 ετών) , Κυριάκος Λαζαρίδης (17 ετών).

Το δυστύχημα των ΠΑΟΚτσήδων φούντωσε περισσότερο τις συζητήσεις για την ασφάλεια των οπαδικών εκδρομών. Από τότε όσοι οργανωμένοι εξεστράτευαν οδικώς υπήρχε πάντα συνοδεία Αστυνομίας μέχρι να απαγορευτούν οι μετακινήσεις σε ματς των μεγάλων ομάδων μερικά χρόνια μετά, ένα μέτρο που δεν αρέσει σε κανέναν οπαδό, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση...

Η ευχή όλων, ανεξαρτήτου οπαδικών προτιμήσεων, είναι να μην ξαναζήσει ποτέ ξανά καμία ομάδα τέτοια τραγωδία! Να μη θρηνήσει καμία μάνα τον χαμό του παιδιού της.

Δείτε το βίντεο που επιμελήθηκε το Sportdog:

 

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις