Facebook Pixel «Η Λίβερπουλ Σουάρες, η Έβερτον Βέλλιο!»
| 2011-01-29 13:16:00

«Η Λίβερπουλ Σουάρες, η Έβερτον Βέλλιο!»

«Η Λίβερπουλ Σουάρες, η Έβερτον Βέλλιο!»

Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει στο blog του για τη μέθοδο του Μέλλοντος όσον αφορά τις μεταγραφικές κινήσεις, αλλά και το γεγονός ότι το φυτώριο του Άγιαξ δεν πρόκειται να ξαναβγάλει γενιές ποδοσφαιριστών.

Ο Εμάνουελσον φορά ήδη την φανέλα της Μίλαν. Επαιξε κιόλας, μεσοβδόμαδα, στο ματς κυπέλλου με τη Σαμπντόρια στη Τζένοβα. Ο Σουάρες τα συμφώνησε και θα φορέσει τη φανέλα της Λίβερπουλ. Ο Φαν Ντερ Βιλ είναι η επόμενη λύση της Μπαρτσελόνα, για την περίπτωση που δεν θα τα βρουν με τον Ντάνι Αλβες σε ποια μισθολογική κλίμακα στην πυραμίδα της ομάδας αξίζει ο Βραζιλιάνος, με το επόμενο συμβόλαιό του, να μπει.

Και φυσικά, πώς δεν θα κοιτάξει ο Σερ Αλέξ Φέργκιουσον τον σπουδαίο Στέκελενμπουρχ για την επικείμενη διαδοχή του Φαν Ντερ Σαρ; Αύριο κάπου θα βρει να φύγει ο Βερτόνγκεν κι ύστερα ο Αλντερβαϊρελντ, οι στόπερ, μεθαύριο θα φύγουν και ο (γιος του) Μπλιντ με τον Ερικσεν που στο μεταξύ θα 'χουν ξεπεταχτεί, τελειώσαμε!

Είναι η απάντηση γιατί ο Αγιαξ έχει να κατακτήσει, όχι το... Τσάμπιονς Λιγκ από το μακρινό 1995, έστω το πρωτάθλημα στην Ολλανδία από το (ακόμη πιο μακρινό, αν δούμε το επίπεδο του ανταγωνισμού) 2004. Εφτά χρόνια, καθότι ούτ' εφέτος πρόκειται να το πάρει, ποιός, ο Αγιαξ, μακριά απ' τον ολλανδικό τίτλο. Διότι ποτέ, πιά, δεν πρόκειται ν' αφεθούν να κάνουν κάτι πρώτα όλοι μαζί κι ύστερα να σκορπίσουν εδώ κι εκεί.

Η μέθοδος του Toekomst (του Μέλλοντος δηλαδή) δεν κάνει λάθος. Ειδάλλως, εάν λειτουργούσε λάθος, θα είχε πάψει να παράγει ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής. Αλλά τα διεθνή οικονομικά δεδομένα είναι που καταδικάζουν το Toekomst, το φυτώριο του Αγιαξ, πλέον να βγάζει άτομα, όχι γενιές. Γενιές, δεν προλαβαίνουν καν να γίνουν. Να συνυπάρξουν. Το '95, υπό τον Φαν Χάαλ, ήταν όλοι μαζί και έτσι αναπτύχθηκαν σαν ομάδα. Απ' τον Λίτμανεν και τον Κλάιφερτ ως τον Ντάφιντς και τον Σέιντορφ. Και ο Φίνιντι, και ο Ράιζιχερ, και οι δύο Ντε Μπουρ, και ο Οφερμαρς, και ο Κάνου, και ο Φαν Ντερ Σαρ. Σκόρπισαν κι αυτοί, ο καθένας κάπου. Στους γνωστούς προορισμούς. Αλλά μετά. Αφού είχαν καταφέρει κάτι μεγάλο. Δεν έφυγαν, ο καθένας μονάχος. Αποσπασματικά. Πράγμα που συμβαίνει κατά κόρον, μετά Μποσμάν. Ο Φαν Ντερ Φάαρτ, ο Μάξουελ, ο Πίνααρ, ο Μπάμπελ, ο Χάιτινχα, ο Σνάιντερ, ο Χούντελααρ, ο Ιμπραχίμοβιτς, ο Βερμάλεν, θα μπορούσαν σήμερα να είναι μια ομάδα πιο δυνατή κι από εκείνη του '95. Κι αυτοί, για τους γνωστούς προορισμούς έφυγαν. Αλλά ένας-ένας. Με την πρώτη ευκαιρία.

Νιώθω, σαν Αγιαξ+Λίβερπουλ, το αναμενόμενο "διχασμό" με την φυγή του Σουάρες. Τουλάχιστον, αν τον χάνει η μία ομάδα, τον κερδίζει η άλλη που έως τώρα για δεύτερο σέντερ-φορ είχε τον... Ν'Γκογκ! Και στο τέλος της ίδιας μέρας, βάλε επίσης ότι, ενώ εμείς πήραμε... από εμάς Σουάρες, οι "άλλοι" πήραν απ' τον Ηρακλή (καλά να 'ναι το παιδί, και ο πατέρας του και ο φίλος μου ο Θεόφιλος που τον πήγε) τον Βέλλιο. Εχει την πλάκα του, αλλά σε ποιόν να την κάνεις; Ο μόνος που ξέρω να 'ναι Εβερτον, είναι ο γιος του Αριστείδη, ο Κωνσταντίνος Καμάρας. Αλλ' ο Κωνσταντίνος (με έχουν εγκαίρως ενημερώσει) ότι είναι ο αντιπρόεδρος του ομίλου στον οποίον αυτό εδώ το σάιτ ανήκει. Και με τους αντιπροέδρους, προεδρεύοντες ή όχι, πρέπει να 'ναι κανείς γενικώς προσεκτικός...

Πηγή: contra.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags