Facebook Pixel «To φιλί της ζωής»
Ποδόσφαιρο
| 2011-02-03 18:55:00

«To φιλί της ζωής»

«To φιλί της ζωής»

Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει για την πρόκριση της ΑΕΚ επί του Παναθηναϊκού, τη διαιτησία, το ντεφορμάρισμα του Σκόκο και την καφρίλα…

Χρειάζεται που και που η τύχη, το απρόβλεπτο, το παιδαριώδες λάθος του αντίπαλου τερματοφύλακα, για να προχωρήσεις και να κατακτήσει κάτι σπουδαίο.

Για την ΑΕΚ η απόσταση από την κόλαση ως τον παράδεισο ήταν καμιά σαρανταριά μέτρα, σε χρόνο μηδέν. Άνοιξε τις πύλες του και με τον πιο σαδιστικό τρόπο για τον αντίπαλο, πήρε παράταση ζωής. Γιατί ο Μίτσελ από το πουθενά, της έδωσε το φιλί της ζωής.

Ήταν ματς στο οποίο η ΑΕΚ φανέρωσε, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, της αδυναμίες της ως ομάδα. Το χειρότερο απ' όλα όμως ήταν πως ενώ σημείωσε νωρίς γκολ και είχε στα υπέρ της ένα 3-0 στο 13ο λεπτό, δεν μπόρεσε στη συνέχεια να το διαχειριστεί. Σαν να επαναπαύθηκε, σαν να πίστεψε ότι από την άλλη πλευρά θα ήταν μηδενική η αντίδραση. Και όσο περνούσε η ώρα μετά την ισοφάριση από τον Σισέ και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα στα τελειώματα του – και για κακή τύχη της ΑΕΚ - αποφάσισε να παίξει ως γνήσιος Βραζιλιάνος μουντιαλικός παίκτης (και όχι ως πρώην ποδοσφαιριστής), τόσο πιο φανερά γίνονταν τα σημάδια του πανικού. Και λίγο αργότερα της κατάρρευσης.

Είναι σαφές ότι η ροή του αγώνα θα μπορούσε να είχε γραφτεί με διαφορετικό τρόπο αν στο 34ο λεπτό ο διαιτητής κ.Παππάς έκανε αυτό που θα σφύριζε και ο πιο μέτριος διαιτητής στον κόσμο. Δεύτερη κίτρινη κάρτα, αποβολή του Βύντρα, με 10 ο Παναθηναϊκός από εκείνο το χρονικό σημείο, πολύ αμφιβάλλω αν θα παρουσίαζε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Για τον Αθηναίο διαιτητή, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, τύπου “δεν είδα το φάουλ του Βύντρα”. Το είδε, το σφύριξε, αλλά είναι φανερό πως εκείνη τη στιγμή λειτούργησε προστατευτικά για τον Παναθηναϊκό.

Κι επειδή, στο ημίχρονο προφανώς θα μίλησε με τους ανωτέρους και θα τον πληροφόρησαν για την “πατάτα” του, πήγε να διορθώσει το λάθος του στο 72' αποβάλλοντας για ψύλλου πήδημα τον Βύντρα. Λάθος στο λάθος, ίσον ανεπάρκεια. Μόνο που το πρώτο λάθος, καταδίκασε την ΑΕΚ να τρέχει και να μην φτάνει από ένα σημείο και μετά. Διότι για όσους δεν το ενθυμούνται, στο 63ο λεπτό ο Βύντρα θα έπρεπε να βρίσκεται στα αποδυτήρια και να κάνει ντουζ.

Όσο για τις αστείες διαμαρτυρίες, ότι ο Παππάς κράτησε επιπλέον 30 δευτερόλεπτα από τα 7 λεπτά που ήταν ο πρόσθετος χρόνος, μοναδικός χρονομέτρης σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι είναι ο διαιτητής. Ούτε το ρολόι του γηπέδου, ούτε το ρολόι της τηλεόρασης. Επίσης όταν με τη συμπλήρωση του πρόσθετου χρόνου, μια ομάδα έχει κερδίσει φάουλ ή κόρνερ, ο διαιτητής πάντα επιτρέπει την εκτέλεσή του. Δεν είμαστε στο 1978 με τον Κλάιβ Τόμας να μην μετράει γκολ του Ζίκο, από κόρνερ της Βραζιλίας στα τελευταία δευτερόλεπτα, επειδή ο Ουαλός είχε σφυρίξει λήξη, όσο η μπάλα ήταν στον αέρα.

Επειδή όμως όσοι τα φορτώνουν στη διαιτησία, το κάνουν για να έχουν άλλοθι, για να δικαιολογήσουν τα δικά τους αδικαιολόγητα, η διαιτησία Παππά ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο αφορά την ανικανότητα της ΑΕΚ να διαχειριστεί ενώπιον του δικού της κοινού σκορ 3-0 από το 13'. Δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη ανάλυση για “το πως είναι και τι είναι” που θα 'λεγε και ο Ντούσκο. Η ΑΕΚ προκρίθηκε στους “4” του Κυπέλλου Ελλάδας, όχι γιατί έχει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ως ομάδα να παίρνει τέτοιες προκρίσεις, αλλά διότι αντέταξε στις δικές της αδυναμίες το πάθος ορισμένων ποδοσφαιριστών της.

Ο Μάκος που στο πρώτο ημίχρονο έτρεχε για δέκα, μετά κουράστηκε και εξαφανίστηκε. Ο Ντιόπ που κράτησε το κέντρο της ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος, με το στιλ ποδοσφαιριστή που ήθελε να μεταδώσει σιγουριά, πίστη ότι μπορεί να αλλάξει η φορά του αγώνα. Ο Καράμπελας που επίσης έκανε τα τρεξίματα της ζωής, κάποιες φορές και τα κοψίματα, ειδικά στο τέλος όταν έτρεχε μόνος του να κόβει “πράσινους” στην κόντρα. Ο Λυμπερόπουλος, αργός μεν, αλλά μέγας εργάτης, πολύ ξύλο στις μάχες σώμα με σώμα και με την πλάτη. Και πάνω απ' όλους, όπως εύστοχα επεσήμανε ο Χιμένεθ, ο Σάχα. Όχι για την παρουσία του αυτή καθαυτή ως τερματοφύλακας (η λέξη “έξοδος” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του), αλλά για τον ηγετικό του ρόλο στα τελευταία λεπτά. Ο Αργεντινός έδωσε φτερά στην ομάδα, αυτός τους συμπαρέσυρε, παίζοντας μπακότερμα και κατεβάζοντας ταχύτατα την μπάλα, για να κάνει τα γεμίσματα.

Με την πρόκριση στους “4” η ΑΕΚ έβγαλε τα όποια λεφτά δαπάνησε για τον δανεισμό του Μίτσελ. Η αλήθεια πάντως είναι ότι στα 17 λεπτά που αγωνίστηκε ο Ισπανός, δεν δικαίωσε τον προπονητή του, μέχρι τη στιγμή που πέτυχε το απίθανο με τη συνδρομή και του δύσμοιρου Καρνέζη. Αρκετές λανθασμένες επιλογές, γυρίσματα προς τα πίσω, άστοχες παράλληλες μπαλιές. Ας είναι όμως, το γκολ μπήκε απ' τα δικά του πόδια και θα' χει χρόνο και ματς για να κάνει κι άλλα, καλύτερα πράγματα ο Ισπανός.

Τόσο καιρό δεν έγραφα τίποτα για τον Σκόκο, γιατί περίμενα να δω που το πάει ο σταρ της ομάδας, ο πιο καλοπληρωμένος παίκτης της ομάδας. Και όταν “θέλει”, αυτός που θα κάνει τη διαφορά. Το ντεφορμάρισμα του Σκόκο είναι και παρατεταμένο και ανησυχητικό. Ματς σαν το χτεσινό, τη στιγμή που πάει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, όφειλε να βγάλει μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό εγωισμό στο τερέν. Να μην του κάνουν πλάκα, από την απέναντι πλευρά ο Σισέ, ο Λέτο, ο Νίνης. Αυτό το νωχελικό στιλ παιχνιδιού, που κάποιες στιγμές αγγίζει τα όρια του ζαμανφουτισμού, εκθέτουν τον Σκόκο στα μάτια του κόσμου και των θαυμαστών του. Νομίζω πως πρέπει σιγά σιγά να χτυπήσει καμπανάκι, γιατί η ΑΕΚ μπαίνει στην τελική στροφή. Ημιτελικοί Κυπέλλου, τελευταίο τρίτο πρωταθλήματος, πλέι-οφ. Αν δεν πάρει τώρα μπροστά ο Σκόκο, αν δεν σεβαστεί το γεγονός ότι η ΑΕΚ “μάτωσε” οικονομικά για να τον κρατήσει, τότε είναι πολύ πιθανό να αναθεωρηθούν κάποια πράγματα.

Στον επίλογο, δυο λόγια για αλητεία. Δεν ξέρω αν είναι οπαδοί της ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν είναι άλλα στοιχεία, που έχουν παρεισφρήσει στους οργανωμένους οπαδούς. Ο,τι και να' ναι το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Καφρίλα. Όταν το λένε και καμαρώνουν, ότι είναι ΑΕΚ, ότι η ΑΕΚ πρεσβεύει κάτι το διαφορετικό από τους άλλους, τότε ας μην επιτρέπουν πράγματα που κάνουν και οι άλλοι. Αυτό το βιολί, με τις κατά μέτωπο συγκρούσεις με την αστυνομία, εντός και εκτός γηπέδου θα πρέπει πάραυτα να σταματήσει. Στο χέρι του Χατζηχρήστου είναι να βάλει ένα τέλος και να ελέγξει την κατάσταση. Το “δεν μπορώ να τους ελέγξω” είναι απλώς ένα παραμυθάκι που σερβίρεται κατά περίσταση. Δηλαδή αν ο Καρνέζης λειτουργούσε ως τερματοφύλακας στο σουτ ...τηλεφώνημα του Μίτσελ, και μπλόκαρε την μπάλα, τι θα γινόταν στα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα; Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου; Ας το μαζέψουν όσο είναι καιρός, διότι θα έρθουν κι άλλα κρίσιμα παιχνίδια, στα οποία ενδεχομένως να μην κάτσουν τα αποτελέσματα.


Πηγή: contra.gr
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags