Η αυλαία του Ευρωμπάσκετ Νέων Ανδρών βρήκε την Εθνική Ελλάδας στην έκτη θέση. Επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς τις ιδιαίτερες συνθήκες (τραυματισμοί, απουσίες από την προετοιμασία), όχι όμως κάτι που θα μας κάνει να καταγράψουμε τη συγκεκριμένη διοργάνωση μεταξύ των σημαντικών σταθμών για το ελληνικό μπάσκετ.

Εμείς δεν είμαστε από αυτούς που χειροκροτούν οσάκις κρεμαστεί μετάλλιο στο στήθος, παρότι είμαστε από αυτούς που θέλουν να βλέπουν την "επίσημη αγαπημένη", ανεξαρτήτου ηλικίας, στην κορυφή της Ευρώπης, ου μην του κόσμου. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, πρέπει πρώτα να οικοδομήσουμε.

Πώς μπορεί κανείς (προσπερνώντας τις αντιξοότητες που προαναφέραμε) να ζητήσει κάτι παραπάνω από τον Γιώργο Διαμαντάκο, ο οποίος όλη τη σεζόν χρησιμοποιήθηκε σε δύο παιχνίδια, έχοντας συνολικά εννιά λεπτά συμμετοχής με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (τον υπόλοιπο καιρό έπαιξε στο πρωτάθλημα Εφήβων, καθώς επίσης και στη Β΄ ΕΣΚΑ);

Αντίθετα (αν μιλάμε για τους κορυφαίους σέντερ του τουρνουά), ο Γάλλος Μουαμαντού Τζαϊτέ έπαιξε φέτος σε 30 παιχνίδια στη LNB, έχοντας 16.7 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι με τη Ναντέρ. Ο Ισπανός Γκιγιέρμο Ερνανγκόμεζ έπαιξε φέτος σε 37 παιχνίδια στη Liga Endesa, έχοντας 13.7 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι με την Καχασόλ. Ο Σέρβος Τζόκο Σάλιτς έπαιξε φέτος σε 31 παιχνίδια στο σερβικό πρωτάθλημα, έχοντας 3.1 λεπτά ανά παιχνίδι με την Παρτίζαν.

Ουσιαστικά, από αυτήν την Εθνική, ο μόνος που είχε ρόλο σε ομάδα της Α1 (Άρης) ήταν ο Μποχωρίδης. Καμπερίδης και Σιόλογκας έπαιξαν στην Α2 (ο πρώτος είχε χρόνο συμμετοχής), ο Σπυριδωνίδης αγωνίστηκε ελάχιστα στον ΚΑΟΔ, ο Λιάπης το ίδιο στον ΠΑΟΚ, ο Πουλιανίτης συμμετείχε στο εφηβικό του Άρη, ο Κουζέλογλου έπαιξε στο εφηβικό και στη Γ΄ Εθνική στον Μαντουλίδη, ο Μαραγκός ήταν παροπλισμένος στο κολέγιο, Αγραβάνης δεν έπαιξε μετά τα Χριστούγεννα και ο Χριστοδούλου είχε ελάχιστη συμμετοχή με τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Αν πραγματικά θέλουμε να ασχοληθούμε με τα νέα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ, πρέπει να τους δώσουμε χώρο. Την ίδια στιγμή ομάδες όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, που κάθε χρόνο κυνηγούν σχεδόν… υποχρεωτικά τρεις τίτλους (εντός κι εκτός συνόρων), δεν μπορεί να μετατραπούν σε… μπασκετικά ΙΕΚ. Άρα;

Η λύση είναι ένα πρωτάθλημα Κ20, μεταξύ των ομάδων της Α1, όπως συμβαίνει και στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα πρωτάθλημα που πρέπει να μπει κάτω από την αιγίδα του ΕΣΑΚΕ, με τη συναίνεση της ΕΟΚ, που θα στηριχθεί, που θα αποτελέσει τηλεοπτικό προϊόν (άλλο που δεν θέλει η NOVA) και στο οποίο θα γίνονταν πιο… ομαλά η μετάβαση από την εφηβική στην ανδρική ομάδα.

Το ότι ο Ολυμπιακός (για παράδειγμα) έφτασε να κοντράρει ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ, το ότι παίκτες του βρέθηκαν στην πρώτη ομάδα, αποτελεί παράδειγμα για το ελληνικό μπάσκετ. Αν συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, που δεν έχει τις επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ, τότε μπορεί να συμβεί και στο… άθλημά μας.

Ένα πρωτάθλημα Κ20 (ή U20, για να το αντιλαμβάνονται και οι γλωσσομαθείς) έχει πολλά να προσφέρει και στους παίκτες, και στα σωματεία. Δεν είναι απόφαση μιας στιγμής, θέλει μελέτη και οργάνωση, όμως τί καλύτερο από το να βλέπεις τους μικρούς του Παναθηναϊκού να κοντράρονται με τους αντίστοιχους του Πανιωνίου, για να μην μείνουμε μόνο στα "αιώνια" ντέρμπι;

Ταλέντο υπάρχει, χώρος για να αναπτυχθεί δεν υπάρχει. Κι αν τώρα πολύς κόσμος έμαθε τον Λιάπη, ή τον Καμπερίδη, υπάρχει κι ο Σταμάτης, κι ο Μπιλής (γόνοι αμφότεροι παλιών παικτών), αλλά και μια σειρά από παιδιά για τα οποία μιλάνε αρκετοί και τα έχουν δει λίγοι.

Επί προσωπικού: Ευχαριστώ το sportdog για την εκτίμηση και τον χώρο που μου παρέχει. Στο εξής θα τα λέμε και από αυτή τη φιλόξενη γωνιά…

Αποκλειστικά Μπάσκετ