Επ' ευκαιρία του αποψινού εναρκτήριου αγώνα της Ελλάδας στην προκριματική φάση του Mundial 2014, ο Θέμης Καίσαρης ακτινογραφεί την ομάδα του Φερνάντο Σάντος χωρίς τον φυσικό αρχηγό της.

Οι εικόνες από το πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι πολύ έντονες και πρόσφατες για να αγνοηθούν και να πιστέψουμε ξαφνικά πως η ομάδα είναι το ίδιο χωρίς τον Καραγκούνη. Και δεν μιλάω μόνο εξαιτίας του γκολ και της απόδοσης στον αγώνα με την Ρωσία, αλλά για τη συνολική επιρροή του αρχηγού στο σύνολο της Εθνικής, τόσο μέσα στο χορτάρι, όσο κι έξω απ’ αυτό.

Αν η τρέλα και το πάθος των Καραγκούνηδων αυτού του κόσμου είναι μια φορά απαραίτητη σε ένα σύλλογο, τότε είναι εκατό φορές αναγκαία σε μια εθνική ομάδα. Εκεί που το ρόστερ δεν είναι πάγιο, αλλά εξαρτάται από τις εκάστοτε κλήσεις, εκεί που οι προπονήσεις κι οι αγώνες των προκριματικών μοιάζουν και σ’έναν βαθμό είναι διαλείμματα από την "κανονική δουλειά", οι Καραγκούνηδες είναι η "κόλλα". Αυτή που εξασφαλίζει πως δεν υπάρχει απλώς μια αποστολή 23 επιλογών, αλλά μια δεμένη ομάδα, πως το διάλειμμα από την "κανονική δουλειά" γίνεται με τον μέγιστο βαθμό συγκέντρωσης και προσήλωσης στον μακρινό στόχο της εκάστοτε πρόκρισης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, δεν είναι καθόλου τυχαίο που στα ρεπορτάζ διαβάσαμε για πολλά τετ α τετ του Σάντος με τους παίκτες. Ο Πορτογάλος ξέρει πολύ καλά το μέγεθος και της σημασίας της δουλειάς που έκανε ο Καραγκούνης εκτός χορταριού. Ο Σάντος ήταν εκεί όταν ο αρχηγός είπε να μην φύγει αμέσως το αεροπλάνο μετά την ήττα από την Τσεχία, αλλά να περιμένει για να δουν όλοι μαζί στο αεροδρόμιο το δεύτερο ημίχρονο του Ρωσία-Πολωνία και να πει σε όλους πως είναι η προτιμότερη η ισοπαλία για να έχουν την τύχη στα χέρια τους στο τέλος. "Ισοπαλία θέλουμε, αφήστε τα σενάρια, νικάμε τη Ρωσία και περνάμε, μπορούμε".

Το σύνθημα για την αντεπίθεση δόθηκε πριν καν φύγει το κοκκίνισμα από την σφαλιάρα των Τσέχων και φυσικά συνεχίστηκε στις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι τον τελικό με την Ρωσία, με τον Κάρα να μιλάει με όλους, ειδικά τους πιτσιρικάδες της αποστολής. Δεν είναι η εξαίρεση αυτή η συμπεριφορά, είναι ο κανόνας κι ο Σάντος ξέρει την σημασία της, γι’αυτό κι ένοιωσε την ανάγκη να κάνει ο ίδιος τετ α τετ, ειδικά με τους νέους της ομάδας.

Πέρα από την "κόλλα" εκτός του γηπέδου, υπάρχει και το χορτάρι, όπου κι εκεί υπάρχει προβληματισμός. Τα ρεπορτάζ μιλάνε για διάθεση του Σάντος να κατέβει με ένα 4-4-2 στην ευθεία. Σπυρόπουλος, Παπαδόπουλος, Παπασταθόπουλος και Τοροσίδης θα είναι η τετράδα μπροστά από τον Καρνέζη. Η τετράδα του κέντρου θα είναι Φορτούνης αριστερά, Μανιάτης δεξιά, Κατσουράνης και Τζιώλης στον άξονα και δίδυμο στην επίθεση ο Μήτρογλου με τον Γκέκα, αν και θα πρέπει να δούμε τι θα κάνει ο Σάντος με τον Σαμαρά.

Ερωτηματικά πολλά. Ο Μανιάτης μπορεί να έχει καλύψει αρκετές θέσεις στην καριέρα του, αλλά δεξί χαφ σε τετράδα στο κέντρο δεν τον θυμάμαι να αγωνίζεται. Όταν οι προπονητές βάζουν στην άκρη της τετράδας έναν εσωτερικό μέσο τον θέλουν συνήθως να έρχεται πιο κεντρικά κατά τη διάρκεια του αγώνα, να φτιάχνει μια τριάδα με τους άλλους δύο, αφού ούτως ή άλλως προς τα εκεί φέρνουν τον παίκτη τα βήματά του.

Αν σ’ αυτό προσθέσουμε το γεγονός πως ο Φορτούνης είναι δεξιοπόδαρος και παίζει περισσότερο συγκλίνοντας προς τον άξονα και λιγότερο στη γραμμή, τότε εύκολα μπορούμε να φανταστούμε μια ομάδα που δεν παίρνει πλάτος στην επίθεση από τους εξτρέμ της, αλλά απ’τους ακραίους μπακ, που παίζουν ψηλά όταν υπάρχει κατοχή.

Το θέμα είναι πως με την απουσία του Καραγκούνη και την διάθεση του Σάντος να παίξει με τετράδα στην ευθεία και τον Μανιάτη στο πλάι, υπολειπόμαστε σε τρεξίματα, ενέργεια και μέτρα με την μπάλα από το δίδυμο των κεντρικών μέσων. Μόνο ο Φορτούνης μένει για να κάνει μέτρα με την μπάλα από χαμηλά, αφού Τζιόλης και Κατσουράνης δεν τρέχουν με αυτήν και κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει πως θα τα πάει ο Μανιάτης στο πλάι.

Για να πάμε και στην επίθεση, όταν ο Σάντος είχε δοκιμάσει αυτήν την διάταξη στο φιλικό με την Νορβηγία το δίδυμο ήταν ο Σαμαράς με τον Σαλπιγγίδη. Ο πρώτος όπου κι αν παίξει είναι δεδομένο πως θα κατέβει χαμηλά να πάρει μπάλα ή θα βγει στο πλάι να τη ζητήσει, ενώ ο παίκτης του ΠΑΟΚ σου εγγυάται πως δεν θα κοιτάει όταν η ομάδα δεν έχει την μπάλα, αλλά θα τρέξει όσο μπορεί για να βοηθήσει τους υπόλοιπους.

Το δίδυμο Μήτρογλου-Γκέκα μοιάζει καλό όσον αφορά την επίθεση, αφού ο μεν Μήτρογλου μπορεί να φτιάξει φάσεις για τον εαυτό του χωρίς να περιμένει από τους υπόλοιπους, ο δε Γκέκας μπορεί να εκμεταλλευτεί την παρουσία δίπλα του ενός ακόμα φορ για να ξεφύγει από τον προσωπικό του αντίπαλο και να πεταχτεί στην μικρή περιοχή. Όμως, όσον αφορά τα άλλα ζητούμενα, κανείς εκ των δύο δεν γίνεται πέμπτος χαφ για να συμβάλει δραστικά στην ανάπτυξη, ούτε κανείς τους διακρίνεται για την προσφορά όταν η ομάδα δεν έχει κατοχή.

Ο Σάντος φαίνεται να πιστεύει πως Κατσουράνης και Τζιόλης (συνεπικουρούμενοι από τον Μανιάτη που μάλλον θα συγκλίνει) μπορούν να τα βγάλουν πέρα στον άξονα και πως ο Φορτούνης μαζί με τον Τοροσίδη που θα ανεβαίνει αρκούν για να φτιάξουν τις απαιτούμενες φάσεις για τους δύο επιθετικούς. Αυτός ξέρει καλύτερα τους Λετονούς και τις απαιτήσεις του αγώνα, αυτός ξέρει καλύτερα γενικώς.

Αν όμως ο Σαμαράς είναι τελικώς διαθέσιμος, και χωρίς καμία διάθεση υποδείξεων στον Σάντος, νομίζω πως ο κόουτς έχει μια εναλλακτική, που δεν απαιτεί πολλές τροποποιήσεις στο διαφαινόμενο σχέδιο. Η διάταξη γίνεται το γνωστό 4-3-3, με την τριάδα των μέσων να παραμένει η ίδια και τους Κατσουράνη-Μανιάτη μπροστά από τον holding Τζιόλη. Ο μεν Κατσουράνης στον γνωστό ρόλο της καλής πάσας που ανοίγει το παιχνίδι στο πλάι ή σημαδεύει κίνηση επιθετικού στην περιοχή, ο δε Μανιάτης ο πιο κατάλληλος για "αντί-Καραγκούνης", να καλύψει όταν δεν έχουμε την μπάλα και να τρέξει μ’αυτήν όταν την έχουμε.

Στην κορυφή ο Μήτρογλου, σαφώς πιο κατάλληλος για το "ρόλο της μοναξιάς" από τον μονοδιάστατο Γκέκα, και στα άκρα Σαμαράς και Φορτούνης, με τις γνωστές αλλαγές πλευράς κατά την διάρκεια του αγώνα. Όποιος έρχεται αριστερά, αναλαμβάνει τον γνωστό ρόλο να γίνει τέταρτος χαφ και να τρέξει με την μπάλα από χαμηλά, για να βοηθήσει στην δημιουργία και στην κυκλοφορία, όποιος πάει δεξιά γίνεται το στήριγμα του Μήτρογλου, αφού το πλάτος σ’αυτήν την πλευρά το δίνει παραδοσιακά πια ο Τοροσίδης.

Σκέψεις καταθέτω, κυρίως γιατί στο Euro τα αρχικά πλάνα αποδείχθηκαν λανθασμένα και μόνο στην πορεία καταφέραμε να λύσουμε τα προβλήματα και να βρούμε μια αγωνιστική άκρη. Ναι, προκρίσεις για τα μεγάλα ραντεβού παίρνουμε ακόμα κι όταν δεν μπούμε με το δεξί στην περίεργη διαδικασία των ομίλων, αλλά η ευχή κι η σκέψη είναι να έχει μετρήσει σωστά ο Σάντος τις απαιτήσεις του αγώνα και να ξεκινήσουμε καλά τον δρόμο για τη Βραζιλία. Ειδικά τώρα που μας λείπει η "κόλλα" μας...

Πηγή: contra.gr

Καραγκούνης Εθνική Ελλάδας