Οι κρίσεις και οι αγωνιστικές προσεγγίσεις στο ποδόσφαιρο είναι έννοιες σχετικές. Κάποια πράγματα ωστόσο δεν γίνεται να μην ενταχθούν στη σφαίρα της αντικειμενικότητας, ακόμη και στη χώρα η οποία αποθεώνει εκ των υστέρων μονάχα τους ... «συγχωρεμένους»!

Δεν είναι δυνατόν ο Γιώργος καραγκούνης, που αντιμετώπισε τη χλεύη μερίδας οπαδών ακόμη και του Παναθηναϊκού, στη μεγάλη διαδρομή του με την «πράσινη» φανέλα, να μην υπολογίζεται από τους περισσότερους ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα. Δεν διαφωνώ πως οι απόψεις οι οποίες κρίνουν το ταλέντο και τις δυνατότητες άλλων ποδοσφαιριστών τα προηγούμενα χρόνια είναι πιθανό να αναδείξουν- συγκρίνοντας μεμονωμένα τα χαρακτηριστικά παικτών- ως πιο σπουδαίους άλλους.

Ποδοσφαιριστές ωστόσο που να αγωνίστηκαν σε δύο από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, το Ιταλικό και τώρα το Αγγλικό, αλλά και σε μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ευρώπης, την Μπενφίκα, άλλους -Έλληνες- δεν ξέρω, πλην των Ζαγοράκη (Λέστερ, Μπολόνια) και Δέλλα (Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, Ρόμα), αλλά και εκείνων χωρίς οι ομάδες τους να είναι πρώτης γραμμής. Το αντικειμενικό (και όμως υπάρχει τέτοιο λοιπόν...) κριτήριο θα έλεγα πως είναι καθοριστικό για να καταγραφεί ο Καραγκούνης στο μέλλον από το ποδοσφαιρικό βιβλίο της Ελλάδας ακόμη και ως ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών. Γιατί στη μπάλα γράφεται η ιστορία προφανώς από τα αποτελέσματα, αλλά η διαδρομή των προσωπικοτήτων των γηπέδων χαρακτηρίζεται και από τις φανέλες που έχουν φορέσει. Για αποτελέσματα εάν μιλήσουμε καλό είναι να θυμηθούμε πως ο «Κάρα» έγινε το 2004 πρωταθλητής Ευρώπης.

ΥΓ : Ο συντάκτης αυτού του κειμένου καταθέτει απλώς την άποψή του, χωρίς να εξαρτάται αυτή από δημόσιες σχέσεις. (προλαβαίνω όλους εκείνους που ...συμπάθησαν τον ποδοσφαιριστή με τη μεγαλύτερη ψυχή στον Παναθηναϊκό τα τελευταία δέκα, είκοσι χρόνια...).

Πηγή: pamesports.gr

Καραγκούνης Παναθηναϊκός Superleague