Μόνο που αυτό το διαφορετικό ήταν οργανωμένο, είχε σχέδιο και έδειξε ότι ο Πορτογάλος σιγά σιγά περνά τη φιλοσοφία του στην ομάδα. Και είναι μία φιλοσοφία που βασίζεται στην καλή αμυντική λειτουργία.

Αν μάλιστα τα πρόσωπα ήταν διαφορετικά (πόσο πολύ λείπει ο Αβράαμ), τότε ίσως και το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ο Ολυμπιακός χθες προδόθηκε και από τις απουσίες του. Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν έπαιζε ο Τόρο, αντί του Ντιακιτέ, αν έπαιζε ο Αβράαμ αντί του Μανωλά, κι αν η τελευταία αλλαγή δεν ήταν ο Πάντελιτς, αλλά ο Τζεμπούρ.
 
Με τα αν δεν γίνεται κουβέντα. Κουβέντα γίνεται με αυτά που συνέβησαν και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν κάτι παραπάνω από θετική.
 
Με την... παράδοση που θέλει στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός να... γεννά αμυντικά χαφ κάθε χρόνο (πρόπερσι ήταν ο Μοντέστο, πέρυσι ο Μανιάτης και φέτος ο Σιόβας) και τον Κοντρέρας να επιβεβαιώνει όσους θεωρούσαμε ότι η εμπειρία και η κλάση του σε αυτό το επίπεδο θα μετρήσουν, ο Ολυμπιακός κερδίζει και αυτοπεποίθηση.
 
Φυσικά κερδίζει και σε κλάση. Ο Μήτρογλου είναι κλάση. Η εμφάνισή του (παίκτης με το ύψος του και την τεχνική του) είναι βέβαιο ότι συγκέντρωσε πολλά βλέμματα Βρετανών προπονητών επάνω του. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα σπουδαίο φορ που προσθέτει πράγματα στο παιχνίδι του και κυρίως σοβαρότητα και πειθαρχία.

Οσο για την πρόκριση, ναι μεν δεν τέλειωσε μαθηματικά, αλλά είναι δύσκολη υπόθεση. Η Μονπελιέ είναι εξαιρετική ομάδα και το έδειξε και στη Γερμανία. Ακόμη και η τρίτη θέση, δύσκολη θα είναι, αλλά με την Αρσεναλ για σύμμαχο ο Ολυμπιακός μπορεί να ελπίζει. Χρειάζεται φυσικά αποτέλεσμα στη Γαλλία, πράγμα όχι εύκολο όπως μας έδειξαν και τα δύο πρώτα ματς της Μονπελιέ στη διοργάνωση...

Πηγή: Sportday

Ζαρντίμ Superleague Ολυμπιακός