Τα είδαμε ΟΛΑ!

Πάει και το 2010… Δεν θα πω να φύγει και να μην ξανάρθει, διότι στο πρώτο μισό του δεν μας χάλασε καθόλου. Επειδή όμως καλώς ή κακώς συνήθως η τελευταία εικόνα είναι αυτή που μένει τα χαμόγελα όχι απλά πάγωσαν, αλλά ένας κόμπος υπάρχει στο λαιμό κάθε Παναθηναϊκού και δεν λέει να φύγει. Πάμε να δούμε στα πεταχτά και στα γρήγορα τι εγινε...

Τα είδαμε όλα τη χρονιά που έφυγε. Η επιστροφή στους τίτλους και η κατάκτηση του νταμπλ φούσκωσαν τους πάντες με ικανοποίηση, αλλά το (πρώτο) ξενέρωμα δεν άργησε να έρθει. Το διοικητικό κομφούζιο του καλοκαιριού γύρισε την ομάδα πολλά χρόνια πίσω και η ζημιά που έγινε αποδείχτηκε ανεπανόρθωτη. Τα «πασαλείμματα» που ακολούθησαν για να μακιγιαριαστούν οι πληγές του (ουσιαστικά) ακυβέρνητου συλλόγου αρχικά έκρυψαν το μέγεθος του προβλήματος το οποίο όμως δεν άργησε να φανεί στο μέγιστο βαθμό και το όνειρο να γίνει εφιάλτης.

Ο κόσμος βγήκε ξανά μπροστά, πήρε θέση δείχνοντας πως απαγορεύεται να υπάρξει επόμενη μέρα με αυτούς που (τουλάχιστον) για 15 χρόνια είχαν μετατρέψει τον Παναθηναϊκό του κλότσου και του μπάτσου και ουσιαστικά άνοιξαν το δρόμο για την επιστροφή του Βγενόπουλου και του Πατέρα στην ομάδα. Τα χαμόγελα γύρισαν στα χείλη των φιλάθλων, μαζί επέστρεψε και η υγεία και οι πράσινοι ξεκίνησαν την προσπάθεια να συνεχίσουν την πορεία που άρχισαν την προηγούμενη σεζόν. Πολύ καλό για να είναι αληθινό…

Η αρχή έγινε μέσα από το γήπεδο και η συνέχεια δόθηκε έξω από αυτό. Ο σύλλογος αγωνιστικά άρχισε να καταρρέει, αρχής γενομένης από το Βατερλό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στην Ελλάδα οι παίκτες έδειχναν έτοιμοι να χάσουν (και έχαναν) από τον… οποιονδήποτε, οι οπαδοί τα πήραν στο κρανίο, ο Πατέρας έριξε μια τελευταία «προειδοποιητική» που δεν έπιασε, ο Βγενόπουλος σηκώθηκε και έφυγε έτσι ξαφνικά, τον ακολούθησε ο πρόεδρος και από τότε κλάφτα Χαράλαμπε .

Ο Παναθηναϊκός όχι απλά παραμένει ακυβέρνητος, αλλά στο προσκήνιο βγαίνουν καθημερινά φοβερά και τρομερά πράγματα. Με τον κάθε πιθανό και απίθανο να ξερνάει απίστευτες ατάκες με προφανή στόχο απλά να σώσει το τομάρι του. Δεν καταλαβαίνουν βέβαια όλοι αυτοί πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν τον κόσμο να αηδιάσει ακόμη περισσότερο μαζί τους.

Η αποχώρηση αρχικά του Βγενόπουλου και εν συνεχεία του Πατέρα μπορεί σε πολλούς να μοιάζει ακόμη και ως προδοσία (τουλάχιστον με βάση αυτά που ΕΔΕΙΞΑΝ πως μπορούν να δώσουν), το θέμα ωστόσο είναι το τι ακολούθησε και που εν πολλοίς δείχνει τι μίσος ΥΠΗΡΧΕ γι’ αυτούς και απλά βρήκε την ευκαιρία να βγει ξανά στην επιφάνεια. Φαίνεται πως κάποιοι κρατιόντουσαν με το ζόρι, σπάραζε η ψυχή τους στις καλές στιγμές και νοσταλγούσαν να κάνουν ξανά το σύλλογο άνω – κάτω, να τον μικρύνουν.Δυο άνθρωποι που είτε τους γουστάρει είτε όχι κάποιος αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι ΕΔΩΣΑΝ στην ομάδα. Και όραμα και ελπίδα και ευρώπουλα. Εβαλαν που λέτε ένα σκασμό φράγκα για να ακούν τον κάθε χτεσινό να τους αποτελεί λαμόγια που έκαναν τους καμπόσους με τα λεφτά του Βαρδινογιάννη, αλεξιπτωτιστές, λαοπλάνους, «Εθνικάρες» και ένα σωρό χαρακτηρισμούς που μόνο αηδία σου προκαλούν στο άκουσμά τους.

Και να πω ότι το έλεγε ο ίδιος ο Βαρδινογιάννης ή ο Γιαννακόπουλος να πάει στο διάολο. Εδώ μιλάμε ότι υπάρχει ένα ολόκληρο «συνεργείο» που μοιράζει (ανώνυμα κατά βάση, επειδή μεταξύ άλλων είναι και κότες) λάσπη από παντού. Που «καρφώνει» μέχρι και από έντυπα υπεράνω υποψίας με "κατά παραγγελία" άρθρα. Που δεν κλείνει μάτι και ξημεροβραδιάζεται στα σάιτ βρίζοντας χυδαία με μηνύματα τα οποία ακόμη και οπαδός του Ολυμπιακού να είσαι δεν τολμάς να στείλεις.

Εντάξει, μπορεί στη ζωή καμιά δουλειά να μην είναι ντροπή, έτσι όμως δεν πας πουθενά. Και το… τελευταίο πράγμα που σου φταίει θα είναι το αγωνιστικό. Αν σε κάτι υστερεί ο φετινός Παναθηναϊκός από τον Ολυμπιακό δεν είναι το ρόστερ. Είναι η υγεία που απέκτησε (και εσύ ΕΧΑΣΕΣ) και η ενότητα που υπάρχει παρά το γεγονός ότι και εκεί υπήρξε διοικητική αλλαγή. Είναι ένας για όλους και όλοι για έναν. Εχουν τρεις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ εφημερίδες και δεν ξέρω εγώ πόσα ΜΜΕ ακόμη έτοιμα να τις αντικαταστήσουν στο 100%. Εσύ τι έχεις και πως να τους κοιτάξεις στα μάτια; Αν νομίζετε πως δεν παίζει κι αυτό μπάλα είστε απλά γελάσμένοι.
Να σας φέρω και ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβετε τι παίζεται: Ακουγα το μεσημέρι της Παρασκευής στο ραδιόφωνο να λέει ένας ρεπόρτερ Ολυμπιακού με… φυσικότητα, πως «με τις τελευταίες μεταγραφικές μας κινήσεις θα έχουμε 17 με 18 δανεικούς παίκτες σε ομάδες της Λίγκας και αυτό μας βοηθάει να φτιάξουμε καλύτερες σχέσεις». Το λένε φόρα παρτίδα και δεν τρέχει τίποτα. Μύτη δεν ανοίγει. Και κάποιοι ασχολούνται ακόμη με τον ΟΦΗ, που και δύο πρωταθλήματα σου έχει κόψει και «απέναντι» έχει περάσει πλέον…

Για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα και άραχνα, εννοείται πως ο Παναθηναϊκός δεν πεθαίνει και φυσικά θα έχει και επόμενη μέρα. Δεν ξέρω ποιος και γιατί θέλει να την παρουσιάσει την κατάσταση ως μη αναστρέψιμη, αλλά εμένα σαν τέτοια δεν μου μοιάζει καθώς δεν τον έχω μάθει έτσι τον Παναθηναϊκό. Δεν ξέρω η επόμενη μέρα αν θα είναι με τους προηγούμενους ή τους επόμενους. Λίγη υπομονή ακόμη και σύντομα θα γνωρίζουμε πολλά. Μέχρι τότε θέλω να ευχηθώ από καρδιάς καλή χρονιά και υγεία σε ΟΛΟΥΣ σας.

Πηγή: gazzetta.gr