Άντε να τα ξαναπούμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων: προπονητές δεν είμαστε, ούτε θέλουμε να γίνουμε, ούτε μπορούμε.

Απλά γράφουμε ό, τι γράφουμε όχι ακριβώς για να βρισκόμαστε σε συζήτηση, αλλά για να καταθέσουμε την άποψή μας για ένα κομμάτι του μπάσκετ. Αυτή την φορά στο επίκεντρό μας είναι ο Ολυμπιακός και ο σχηματισμός του ρόστερ του ενόψει της νέας σεζόν. Αφορμή αποτελεί η μεταγραφή του Πέρο Άντιτς, η οποία δεν δημιουργεί συνωστισμό στην φροντ-λάιν αλλά γεννά σκέψεις έχοντας παράλληλα στο νου μας ότι ο Ματ Χάουαρντ στην μέχρι τώρα προετοιμασία (και φιλικά) μάλλον δεν ενθουσιάζει.

Γεννά σκέψεις σε εμάς προσωπικά, αλλά πιθανόν να κάνει το ίδιο και στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού. «Ποια τεχνική ηγεσία;» μπορεί να πείτε. Αφού ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν έχει κάνει προετοιμασία μέχρι στιγμής και δεν γνωρίζει βασικά τι σημαίνουν από κοντά Χάινς, Λούκας και Χάουαρντ. Υπάρχει, όμως, ο Βαγγέλης Αγγέλου και οι άλλοι συνεργάτες, που έχουν ουσιαστικό ρόλο. Ή μήπως δεν έχουν; Έχουν και παραέχουν αφού η λογική λέει ότι πιθανότατα να μην γινόταν η μεταγραφή του Άντιτς και του όποιου Άντιτς. Προφανώς, όμως, Αγγέλου και σία θα έκριναν μέσα από τα φιλικά ότι χρειάζεται ένας ακόμη παίκτης στην φροντ-λάιν, θα το μετέφεραν στον Ίβκοβιτς και αυτός θα είπε (που είπε όπως αποδεικνύεται) το ΟΚ για την μεταγραφή του Σκοπιανού. Κάπως έτσι δεν είναι;

Το θέμα μας είναι τι γίνεται από δω και πέρα. Κλείνει το ρόστερ με τον Άντιτς ή όχι; Η γνώμη μας λέει ότι χρειάζεται ένας ακόμη παίκτης στην περιφέρεια. Ο Νίκος Ζήσης θα ήταν ο ιδανικός. Τους λόγους τους έχουμε εξηγήσει κατά καιρούς. Αφήστε, που όπως είναι έτσι το ρόστερ μόνος Έλληνας μπορεί να αποκτηθεί: τρεις κοινοτικοί υπάρχουν και τρεις ξένοι. Κάπου εδώ κολλάει ο τίτλος του κειμένου, το αν ήμουν Ίβκοβιτς. Επειδή, λοιπόν, ο Ζήσης δεν είναι εύκολο να αποκτηθεί, μία κατεύθυνση υπαγορεύει όχι αποπομπή του Χάουαρντ από την ομάδα, αλλά «μετακόμιση» στην Ευρωλίγκα. Είναι κάτι, που κάνει χρόνια ο Ολυμπιακός. Και να πορευτεί στην Ελλάδα με ψηλούς Άντιτς, Χάινς, Γλυνιαδάκη, Παπαδόπουλο και Πρίντεζη.

Ο Χάουαρντ είναι χρήσιμος, πολύτιμος παίκτης, για όλες τις δουλειές, αλλά όχι πρωταγωνιστής, να κερδίσει μόνος του, δηλαδή έναν αντίπαλο. Και γιατί να τον στείλεις να παίζεις μόνο στην Ευρωλίγκα; Για να μπορείς να πάρεις (αφού προφανώς δεν μπορείς να πάρεις Ζήση ή Μπράμο) Αμερικάνο ή κοινοτικό περιφερειακό, που να σου κάνει την διαφορά. Υπάρχει ο Σπανούλης, ο Λούκας, ο Γκετσεβίτσιους, ο Κέσελ, ο Παπανικολάου. Χρειάζεται, όμως, ακόμη ένας πρωτοκλασάτος. Γιατί εκτός των άλλων ο Παναθηναϊκός έχει περισσότερους και ποιοτικότερους.

Προχωράς, λοιπόν, παίρνοντας έναν ακόμη ποιοτικό γκαρντ και βλέπεις στην πορεία πως σου πάνε τα πράγματα. Αν κρίνεις πως πρέπει να παίξει ο Χάουαρντ στο πρωτάθλημα τον βάζεις και π.χ επιλέγεις όπως ο Κέσελ αγωνίζεται μόνο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Και πάει λέγοντας…

Η άποψη, που καταγράφουμε, δεν αποκλείεται να μην είναι μόνο δική μας, αλλά να στριφογυρίζει –όπως προαναφέραμε- και στα μυαλά των Κυπελλούχων Ελλάδας. Περισσότερα, όμως, θα μπορούν να ειπωθούν μόλις επιστρέψει ο Ίβκοβιτς στην Ελλάδα και μορφώσει άποψη του υλικού, που έχει ο Ολυμπιακός. Από κοντά πλέον, μέσα στο παρκέ. Ο Ντούντα θα αποφασίσει σχετικά και ό, τι και να λέμε εμείς δεν είναι για κατανάλωση, αλλά είναι προσωπικές σκέψεις, που θεωρούμε ότι έχουν μπασκετική βάση. Εσείς τι λέτε;

Πηγή: superbasket.gr

Α1 Ολυμπιακός Ίβκοβιτς