Εκτός κι αν επιθυμείς να γίνεις χρηματιστής ή τραπεζίτης. Για τους ποδοσφαιριστές, πάντως, τα πράγματα μάλλον οφείλουν να πηγαίνουν αντίστροφα. Πρώτα παίζεις και μετά αμείβεσαι. Υπάρχει δε η πιθανότητα να μην καταφέρεις ποτέ να αγγίξεις την υπεραξία σου σε απόλυτους αριθμούς. Συμβαίνει και είναι καθαρά θέμα τύχης και συγκυριών.

Ο Βιεϊρίνια σαφώς και δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Νάνι, οι οποίοι εσχάτως έγιναν συμπαίκτες του στην εθνική Πορτογαλίας. Και οι τρεις βεβαίως αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες, όμως αυτό το «μεγάλες» εκ των πραγμάτων οφείλει να αναλυθεί, καθώς στη ζυγαριά το βάρος της μιας ομάδας και των άλλων δύο (ΠΑΟΚ «εναντίον» Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) εμφανίζουν σημαντικές διαφορές.

Είναι ευτύχημα το ότι ο Βιεϊρίνια αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι από αυτές τις όμορφες εξαιρέσεις που μας επιφυλάσσει η ζωή και που είναι η αλήθεια πως δεν τις περιμένεις ότι θα σου συμβούν. Ας σκεφτούμε μόνο τούτο: δεν ήρθε στον ΠΑΟΚ ως έτοιμος παίκτης ή με κάποιο όνομα που είχε ήδη «χτίσει». Κάτι είδε ο Σάντος και τον έφερε δανεικό στη Θεσσαλονίκη. Από την Πόρτο στη Λεϊσόες και στη συνέχεια στην Τούμπα.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τις φήμες, έχει μεταγραφεί ήδη (ταξίδι πήγαινε - έλα δίχως τελειωμό) κάμποσες φορές. Εχει φλερτάρει με τον Ολυμπιακό, με τον Παναθηναϊκό, με τη Ρωσία, την Πορτογαλία και όποιον κινείται και βολιδοσκοπεί παίκτες. Εν τέλει ακόμα φοράει την ασπρόμαυρη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ισως και να έπρεπε να έχει κάνει ήδη το βήμα παραπάνω. Στα 24 του δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια, όμως ολοένα και περισσότερο λιγοστεύουν οι πιθανότητες να βρει μια ομάδα πρώτης γραμμής που θα δελεαστεί από τις δεδομένες και αναμφισβήτητες ικανότητές του. Δεν τον βοηθάει και το... κλίμα στο πρωτάθλημα. Οπως δεν βοηθάει κανέναν παίκτη που βρίσκεται πολύ πάνω από το μέσο όρο ποδοσφαιρικού ταλέντου. Μοναδική εξαίρεση ο Σισέ, αλλά και γι' αυτόν υπάρχει επαρκής εξήγηση. Ηταν ήδη γνωστός στην Ευρώπη και απλώς στην Ελλάδα αναβαπτίστηκε.

Η κλήση του Βιεϊρίνια στην εθνική της χώρας του είναι μια καταξίωση για όσα έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια και για ό,τι έχει προσθέσει στο ταλέντο του. Μας στενοχωρεί βέβαια που δεν διάλεξε τη δική μας Εθνική (η παρουσία του Σάντος ήταν ένα καλό δέλεαρ γι' αυτόν), όμως ας μην κρυβόμαστε: η παρουσία του στην εθνική Πορτογαλίας μπορεί να αποτελέσει το «όχημα» για να πάρει το... ασανσέρ προς τα πάνω.

Πηγή: Goal