Εμφανίζεται σχεδόν από το πουθενά (με την ορμή ενός κομήτη που δεν θέλει να εξαϋλωθεί στο χαοτικό στερέωμα), αφήνει ως ουρά μια εκτυφλωτική λάμψη και σιγά σιγά φθίνει, εξαφανίζεται, ξεχνιέται. Ο Σωτήρης Νίνης ξεχάστηκε από τον Παναθηναϊκό, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό, το θετικό γι' αυτόν είναι ότι δεν τον ξέχασαν οι ξένοι. Η Πάρμα επίκειται να τον αποκτήσει και τούτο ως επαρκές επιμύθιο μας επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα.

Τουτέστιν, πάμε πάλι από την αρχή: τι είναι ένα ταλέντο στην Ελλάδα; Το αναγκαίο λίπασμα που θα χρησιμοποιηθεί επαρκώς στα ξένα. Φταίει ο Παναθηναϊκός γι' αυτή την εξέλιξη; Ούτε λόγος! Φταίει ο ίδιος ο παίκτης που από το 2007 (οπότε και ο Μουνιόθ είχε τη φαεινή ιδέα να τον προωθήσει στην πρώτη ομάδα) μέχρι και σήμερα έχει κάνει μικρή, σχεδόν μεμψίμοιρη πρόοδο; Σαφώς και φταίει!

Δεν απαντάται για πρώτη φορά σε ελληνική ομάδα να μην ξέρει τι να κάνει με μια θαυμαστή περίπτωση παίκτη. Να τον αγκαλιάσει, να τον θάψει, να του συμπεριφερθεί με τρόπο αποικιοκρατικό ή να τον αναθρέψει με επαγγελματικό τρόπο; Οι «πράσινοι» δεν έκαναν τίποτα από όλα αυτά. Με ενθουσιασμό τον δέχτηκαν στις αγκάλες της πρώτης ομάδας, με αμηχανία τον έβλεπαν χρόνο με το χρόνο να χάνει το χρώμα του.

Από την υπερέκθεση επί εποχής Μουνιόθ στη... βίαιη απόσυρση επί Πεσέιρο. Από τις ταπεινές 20.000 ευρώ του πρώτου του συμβολαίου στις 400.000 φέτος και ενδιαμέσως στη ρήτρα των 15 εκατ. ευρώ. Από τα χαμηλά στα ψηλά δίχως ενδιάμεση στάση. Λες και στην περίπτωση του Νίνη χάθηκε το περιβόητο ελληνικό μέτρο. Κάτι τέτοιο προφανώς θα συνέβη και στον ίδιο τον Σωτήρη.

Από τη Χειμάρρα στην Αθήνα. Από τη σκουριά της ανωνυμίας στην υπερβατικότητα της δημοφιλίας. Ολοι πλέον τον γνώριζαν ή όλοι ήθελαν να τον γνωρίσουν. Τα μαγικά φώτα της δημοσιότητας του πρόσφεραν αφειδώς πεδίο δόξης λαμπρό. Και κάπου εκεί χάθηκε. Ο πρώτος τραυματισμός ήταν η αφορμή για να τον αφήσει ο Πεσέιρο στην απ' έξω. Την ίδια στιγμή που οι εφημερίδες βομβαρδίζουν (ή βομβάρδιζαν) με ειδήσεις γύρω από το άτομό του.

Πάει ο νους σας στα... κίτρινα περιοδικά και στις κατά καιρούς καταχωρήσεις για ειδύλλια και... προνύμφες της νύχτας που έκαναν παρέα με τον άσο του ΠΑΟ; Εδώ δεν μας ενδιαφέρουν αυτού του είδους οι «ειδήσεις». Ας μιλήσουμε για μπάλα: από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέχρι τη Ρεάλ Μαδρίτης και από τη Λάτσιο (με απτή πρόταση 5,5 εκατ. ευρώ, που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης απέκρουσε σθεναρά) έως και την Πάρμα, που τελικώς τον διεκδίκησε και τον «έκλεψε».

Τον έκλεψε; Μπα, απλώς ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει. Δεν είχε τον τρόπο ή δεν ήξερε τον τρόπο. Αποτέλεσμα; Για έναν παίκτη που αγωνιστικά θα μπορούσε να τον ανεβάσει επίπεδο και οικονομικά να του προσφέρει αρκετά εκατομμύρια, θα λάβει μόλις 500.000 ευρώ εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο Νίνης ξεκίνησε την καριέρα του από τα πιτσιρίκια της Παιανίας. Είναι αυτό επιχειρηματικότητα; Λογίζονται ως επαρκές κέρδος αυτά τα χρήματα; Ας είμαστε σοβαροί.

Στην παρούσα φάση ο ΠΑΟ βγαίνει ηττημένος, τουλάχιστον ας μη βγει και ο παίκτης. Ερχόμενος από μήνες απραξίας λόγω τραυματισμού, αυτή η μεταγραφή στο Καμπιονάτο είναι μια αρκετά γόνιμη ευκαιρία για να αναδιπλωθεί και να γίνει αυτό που υποσχόταν πως μπορεί να εξελιχθεί. Σε έναν παίκτη ολκής.

Ο χρόνος τρέχει για τους πάντες, άνευ διάκρισης. Για τον ταλαντούχο, δε, ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός, αν δεν μπορείς να τον κερδίσεις. Επί του παρόντος ο Νίνης έχει γλιτώσει κάμποσα νοκ άουτ, βρίσκεται να χάνει στα σημεία, αλλά έχει μπροστά του αρκετά χρόνια ευδόκιμης καριέρας για να αποδείξει (πρώτα στον εαυτό του και μετά σε όλους εμάς) πως η διαδρομή του ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Το ταλέντο μπορεί να περνάει από στενωπό, αλλά δεν ξεχνιέται. Η ρίζα της δημιουργίας βρίσκεται ακόμα μέσα του και απομένει πλέον στον ίδιο να την κάνει να μεγαλώσει και να δώσει στέρεο κορμό.

Το φαινόμενο «Νίνης» οφείλει να διδάξει τους πάντες: τις ομάδες για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα ταλέντα τους, τους πιτσιρικάδες που δεν καταλαβαίνουν την αξία τους, τα ΜΜΕ που πέφτουν (πέφτουμε) σαν τα κοράκια πάνω στη φρέσκια λεία των γηπέδων και στους οπαδούς που ανεβάζουν και κατεβάζουν ποδοσφαιρικές μετοχές σαν να βγάζουν το χαλασμένο φαγητό από το ψυγείο και να το πετούν αβασάνιστα στα σκουπίδια...

Πηγή: Goal

Νίνης Παναθηναϊκός Superleague