Το «ερυθρόλευκο ξεμπούκωμα», έλαβε τελικώς σάρκα και οστά και ο Ολυμπιακός έφθασε σε μια άνετη νίκη επί της ομάδας από τη Βοιωτία. Η αλήθεια είναι ότι άργησε αρκετά να ανοίξει το σκορ αλλά μετά το αυτογκόλ του Κόρμπου τα πράγματα έγιναν πολύ εύκολα και οι παίκτες του Βαλβέρδε έκαναν περίπατο. Αυτό πάντως μοιάζει να είναι και το μεγαλύτερο φετινό πρόβλημα του Ολυμπιακού: Να καταφέρει να ανοίξει το σκορ, διότι μόνο έτσι οι αντίπαλοι βγαίνουν από την περιοχή τους.
Ολοι πια ακολουθούν την ίδια συνταγή: Μαζική άμυνα στο μισό γήπεδο και μακρινές μπαλιές μπροστά, μήπως και κάποιος μπορέσει να ξεφύγει απ’ τους ερυθρόλευκους αμυντικούς, οι οποίοι συνήθως αμύνονται ψηλά. Αυτό έκανε χθες και ο Παράσχος, με αποτέλεσμα για 40 λεπτά ο Λεβαδειακός να δυσκολεύει σημαντικά τους γηπεδούχους, οι οποίοι δεν είχαν έξυπνες λύσεις για να διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνα.
Πέρα πάντως από τη λίαν απαραίτητη επιστροφή στις νίκες που τελικά πήρε άνετα και (με κατά διαστήματα) καλό ποδόσφαιρο, στα θετικά του χθεσινού αγώνα ήταν η σαφής υπενθύμιση του Μιραλάς στον κόσμο ότι εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος σκόρερ. Προσωπικά, εξακολουθώ να έχω την αίσθηση ότι ο Βέλγος θυσιάζεται κατ’ εξακολούθηση με την τοποθέτησή του σε θέση αριστερού χαφ. Η θέση του είναι στην κορυφή της επίθεσης και κάποια στιγμή ο Βαλβέρδε πρέπει να του κάνει τη… χάρη να τον τοποθετήσει από την αρχή του αγώνα σε θέση φορ.
Χθες για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να παίξει από την αρχή ο Ντιόγκο και δεν ξεκίνησε ο Μόνχε αριστερά με τον Μιραλάς στην κορυφή. Οχι ότι ο Βραζιλιάνος ήταν κακός αλλά ήταν φανερό ότι ο Κέβιν περίμενε αυτή τη διπλή απουσία Τζιμπούρ και Πάντελιτς, ώστε για πρώτη φορά φέτος να αγωνιστεί στη θέση που του αρέσει. Μοιάζει άδικο.
Πέρα πάντως από τον Βέλγο, στα συν του Ολυμπιακού καταγράφεται και η ικανοποιητική απόδοση του Ιμπαγάσα, ο οποίος επέστρεψε έπειτα από ενάμιση μήνα. Είναι απαραίτητος ο καλός «Κάνιο» στην ομάδα και η χθεσινή εμφάνιση έδειξε ότι είναι κοντά η ώρα που θα ξαναθυμίσει τον Ιμπαγάσα που όλοι ξέρουν.
Πηγή: Goal