Τις προάλλες βρέθηκα να συζητώ με έναν ξενοδόχο της περιοχής των Αθηνών, που μου περιέγραφε το δράμα των ξενοδοχείων του κέντρου και τις προσπάθειες των προαστιακών ξενοδοχείων να απορροφήσουν τους τουρίστες, που πλέον έρχονται μόνο για επαγγελματικούς λόγους στην Αθήνα.

Στην περίοδο της φτώχειας που ζούμε, η Αθήνα έχει, τουριστικά, σηκώσει τα χέρια ψηλά, έχει αποδεχθεί την κακή της μοίρα. Στην τουριστική αγορά υπάρχει ήδη μεγάλη ανεργία, που θα γίνει μεγαλύτερη, δεδομένου ότι αυτό το καλοκαίρι, που δεν θα κάτσει κι άλλο αιγυπτιακό τζακ ποτ για να στείλει, από λάθος, περισσότερους τουρίστες στα μέρη μας, όπως συνέβη πέρσι. Η βιομηχανία του τουρισμού ετοιμάζεται για ένα από δύσκολο έως μαύρο καλοκαίρι, κι ένα φθινόπωρο που θα τη βρει στα όρια της κατάρρευσης.

Χρόνια τώρα προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο η «μητέρα των Ολυμπιακών Αγώνων», Ελλάδα, δεν εκμεταλλεύεται τουριστικά την αθλητική ιστορία της. Την ώρα που ο επισκέπτης δίνει για ένα τουρ στο «Ολντ Τράφορντ», ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο με ιστορία, περί τα 150 ευρώ για μια ξενάγηση από έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Ελλάδα ζει ακόμη στην εποχή που η είσοδος στο Παναθηναϊκό Στάδιο κοστίζει 3 ευρώ και τα εισιτήρια δεν πωλούνται online. Τι; Πόσο κοστίζει το τουρ από έναν Ολυμπιονίκη; Μεγάλη φαντασία έχετε…

Το Allianz Arena του Μονάχου, που ετοιμάζεται αυτή την εποχή να φιλοξενήσει τον τελικό του Champions League, ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο δίχως ιστορία, εισπράττει από το εισιτήριο μιας απλής επίσκεψης περί τα 10 ευρώ. Και ο πρόχειρος υπολογισμός του εσόδου του γηπέδου αυτού από τις επισκέψεις που θα δεχθεί πριν και μετά τον τελικό, φτιάχνει τζίρο που ξεπερνά τα 400 χιλιάδες ευρώ, δίχως να υπολογίζεται ο τζίρος του καταστήματος των αναμνηστικών ειδών. Τι; Πόσα εισπράττει το Παναθηναϊκό Στάδιο από το κατάστημα των αναμνηστικών; Πλάκα έχετε, δεν υπάρχει τέτοιο…

Συζητούσα, δυο χρόνια πίσω, με τους διοργανωτές του Μαραθωνίου της Αθήνας, τους πιο ικανούς και κατηρτισμένους Ελληνες μάνατζερ αθλητισμού που έχω γνωρίσει, για τους τζίρους που θα έκανε η Αθήνα με το εξής αθλητικό τουριστικό πακέτο: «Ολυμπία – Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων, Παναθηναϊκό Στάδιο, Μαραθώνας – Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου, ΟΑΚΑ 2004 tour, Ακρόπολη». Ποια Αθήνα; Αυτή που δεν φρόντισε να φτιάξει σε ολόκληρο ΟΑΚΑ ένα μουσείο με αναμνηστικά από τις μεγάλες στιγμές του, αυτή που το ‘χει αφήσει να σκουριάζει αφύλαχτο. Η Αθήνα που δεν έχει πάρκινγκ στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η Αθήνα της Ελλάδας που άφησε αφύλαχτο το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Η Αθήνα που έχει πετάξει στα σκουπίδια όλα της τα ολυμπιακά έργα.

Η επίσκεψη στο Wembley κοστίζει περίπου 20 ευρώ. Στο Emirates περίπου 23. Στο Μπερναμπέου 16 ευρώ. Στο Καμπ Νου της Μπαρτσελόνα 25 ευρώ. Στο ιταλικό Σαν Σίρο 13. Στο ΟΑΚΑ; Τράβα μπες, ελεύθερα, μόνο κοίτα μη χτυπήσεις, κι ειδικά στα σκουριασμένα, θα μολυνθείς!

Οι σοβαροί Ευρωπαίοι ζουν, εδώ και χρόνια, στην εποχή που μια ξενάγηση (στο Wembley) από έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή σου κοστίζει 40 ευρώ (στο Emirates 35), στον καιρό που αν πληρώσεις μερικές εκατοντάδες ευρώ γράφεις το όνομά σου, πλάι σε αυτό του αγαπημένου σου ποδοσφαιριστή, στο πλακάκι του πλακόστρωτου έξω από το γήπεδο της αγαπημένης σου ομάδας (στην Αγγλία). Κι εσύ Ελλάδα, που γέννησες τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σε μια ολυμπιακή χρονιά σαν την φετινή, επιμένεις να ζεις στην εποχή του παρατημένου Παναθηναϊκού Σταδίου και του ξέφραγου Ολυμπιακού Σταδίου. Διότι έτσι θέλουν να ζεις. Έχεις, πάντως, τα πιο φημισμένα καταστήματα συλλεκτικών ειδών. Όποιος θέλει μπαίνει ανενόχλητος και παίρνει τα αυθεντικά αναμνηστικά, δωρεάν. Κι αν δεν του φτάνουν αυτά, σου ληστεύει και τα μουσεία.

Πηγή: aixmi.gr

Αθλητισμός