Υπό την έννοια του τι μας άρεσε και του τι δεν μας άρεσε στον Ερνέστο.

Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσω πως όταν κάνεις τη σούμα, κάπου γέρνει η ζυγαριά. Και στην περίπτωση της συνεργασίας του Ολυμπιακού με το Βαλβέρδε η ζυγαριά σαφέστατα γέρνει υπέρ της επιτυχίας.

Κι από άποψης αποτελέσματος, καθώς η ομάδα πήρε τρία πρωταθλήματα στα τρία χρόνια, έκανε δύο νταμπλ, ενώ στην Ευρώπη ξεπέρασε αντιπάλους όπως οι Ντόρτμουντ, Μπενφίκα, Χέρτα, Ρούμπιν και κόντραρε ομάδες όπως οι Άρσεναλ, Μαρσέϊγ. Υπήρχαν οι πολύ «κακές» ήττες από Ανόρθωση, Σεντ Ετιέν και Μέταλιστ, αλλά υπήρχαν και οι πολύ καλές εντυπώσεις.

Κι από άποψης θεάματος, αφού ο Ολυμπιακός είχε αρκετά παιχνίδια στα οποία έπαιξε μπάλα χορταστική για τον κόσμο, έβαλε πολλά γκολ σε Ελλάδα κι Ευρώπη και γενικά «γέμισε» τους οπαδούς του, που πάντοτε θέλουν αυτό που λέμε γκολ και θέαμα.

Κι από άποψης στιλ παιχνιδιού, καθώς κατά κοινή ομολογία ο τρόπος που παίζουν οι ομάδες του Βαλβέρδε είναι μοντέρνος. Και μόνο που θυμίζει αυτός ο τρόπος την Μπαρτσελόνα με τα φοβερά ποσοστά κατοχής της μπάλας και την πίεση από ψηλά και τη φουλ επιθετικότητα, λέει πολλά.

Κι από άποψης ηρεμίας στ΄ αποδυτήρια, καθώς με τον Ερνέστο έχει μία διοίκηση το κεφάλι της ήσυχο. Στο Ρέντη σπάνια δημιουργούνταν άσχημες καταστάσεις (με εξαίρεση ένα διάστημα με το Λέτο) και γενικά παρότι δεν ήταν προπονητής της αυστηρής πειθαρχίας, το ήλεγχε το πράγμα.

Κι από άποψης σχέσης του με τη διοίκηση, τον κόσμο, ακόμη και με τον Τύπο. Δεν εξέθεσε ποτέ ένα πρόεδρο για μεταγραφικό θέμα, δεν παρεξηγήθηκε ποτέ με την εξέδρα, δεν ενεπλάκη ποτέ σε διαμάχες με δημοσιογράφους, ακόμη και σε αυστηρές κριτικές.

Κι από άποψης σεβασμού που γενικά τύγχανε ο Βαλβέρδε τόσο εντός, όσο κι εκτός Ολυμπιακού. Έχει ένα προφίλ σοβαρού προπονητή, ήρεμου ανθρώπου και ενός χαρακτήρα χαμηλών τόνων. Κι ενίοτε μετράνε κι αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι ότι και οι αντίπαλοι πρόεδροι, προπονητές και παίκτες τον εκτιμούσαν.

Αύριο θα γίνω και …λίγο κακός για τον Ερνέστο.

Πηγή: sport-fm.gr

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός