Δεν θυμίζει λίγο τον Αλέκο;

Μπορεί να μην είναι ο μεγάλος μπαλαδόρος, αλλά έχει αποδείξει πολλές φορές ότι το γκολ το έχει. Ή καλύτερα το …μυρίζεται. Όπως έκανε και στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Εκεί που δεν τον περίμενες τρύπωσε μέσα στην περιοχή, σκόραρε με εντυπωσιακή κεφαλιά και χάρισε την κούπα στην ομάδα του. Έτσι απλά…

Αυτό είναι το μεγάλο ατού του Φουστέρ. Ξέρει πότε και πού θα βρεθεί την κατάλληλη στιγμή μέσα στην περιοχή για να το …κολλήσει. Γι’ αυτό ο Βαλβέρδε σπάνια τον έβαζε στα άκρα της επίθεσης. Τον προτιμούσε πίσω από τον επιθετικό σε ελεύθερο ρόλο για να βγαίνει ως κρυφός φορ και να κάνει ζημιές.

Αυτό το προσόν, λοιπόν, του Ισπανού μας θυμίζει κάτι από Αλέκο Αλεξανδρή. Αυτός ήταν που μπορεί να ήταν χαμένος σε ένα ολόκληρο ματς και από το πουθενά πεταγόταν και σκόραρε. Έτσι και ο Φουστέρ σαν τον Αλέκο. Μπορεί να κάνει το γκολ εκεί που δεν το περιμένεις. Και φέτος το έπραξε αρκετές φορές σε ματς-φωτιά για τον Ολυμπιακό.

Είχαν καιρό οι Πειραιώτες να έχουν έναν τέτοιο παίκτη στο ρόστερ τους. Και δεν είναι μόνο τα γκολ, φυσικά, του Ισπανού. Είναι και πολλά άλλα. Όπως το ασταμάτητο πρέσινγκ. Το τρέξιμο που ρίχνει ο Φουστέρ στην επίθεση είναι άλλο πράγμα.

Πιο πολύ τρέχει χωρίς τη μπάλα παρά με αυτή στα πόδια του. Γι αυτό τον λάτρευε ο Ερνέστο. Και θα προβλέψουμε κάτι. Άμα φύγει τελικά ο Φουστέρ τότε θα εκτιμηθεί περισσότερο η προσφορά του. Είπαμε, δεν είναι ο …Ινιέστα, αλλά είναι ένα πολυεργαλείο πολύτιμο στα χέρια του κάθε προπονητή.