Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει το διαζύγιο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τον Παναθηναϊκό και το "αύριο" των "πρασίνων".
Eίναι ωραίο να είσαι νέος. Ζεις στο σήμερα, δεν σε νοιάζει το αύριο δεν έχεις σαφή εικόνα από το χθες. Όταν όμως είσαι παλιός γνωρίζεις καλά τι συνέβη χθες και βλέπεις πού θα πάει το αύριο.
Όσο επώδυνο κι αν είναι το αντίο του Παναθηναϊκού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, υπάρχει μια πραγματικότητα: η ομάδα δεν ξεκίνησε το 1999, δεν τελειώνει το 2012. Η ...αιτία που γέννησε την κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, σε συλλογικό επίπεδο, παραμένει στον σύλλογο διότι, ας μην γελιόμαστε η αρχή και το τέλος αποτελεί μία διοίκηση η οποία πλήρωνε και πλήρωνε και πλήρωνε τρελά ποσά για να ανέβουν στον...ουρανό όλα αυτά τα αστέρια. Για να γίνει η ομάδα, ο προπονητής, οι παίκτες μεγάλοι.
Μόλις φύγει η πρώτη στεναχώρια, οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα δουν ότι η μεγάλη ομάδα είναι αυτή που συνεχίζει τον δρόμο της, δεν ξεχνάει τους ήρωές της αλλά και δεν την κατατρέχουν φαντάσματα.
Για να δούμε καλύτερα το αύριο, πρέπει να θυμηθούμε το χθες.
Το 1999 ο Παναθηναϊκός ερχόταν από τον θρίαμβο στο πρωτάθλημα με την κατάκτηση του τίτλου στον πέμπτο τελικό στην έδρα ενός πολύ έμπειρου Ολυμπιακού. Δεύτερο σερί πρωτάθλημα, δεύτερη σερί χρονιά αποτυχημένη στην Ευρώπη. Ο Σούμποντιτς ήταν...ήδη εκτός ομάδας μετά το επεισόδιο με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε και ο μεγάλος Ντίνο Ράτζα.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης φερόταν ως η πρώτη επιλογή για τον πάγκο με τον Ολυμπιακό να στοχεύει στον απολυθέντα από την Μπενετόν Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Ίβκοβιτς ήταν αυτός που πρότεινε στους ερυθρολεύκους το πνευματικό του παιδί.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού πίεσε την διοίκηση να επαναφέρει τον Ιωαννίδη και ο Παναθηναϊκός πήρε το ...ρίσκο του με τον Ομπράντοβιτς.
Για όσους δεν το έζησαν ή δεν το θυμούνται, ο Ζοτς ήρθε στον Παναθηναϊκό με την ετικέτα από τον ελληνικό Τύπο «γκαστόνε» καθώς τονιζόταν πως ήταν απλά τυχερός και είχε ήδη τρία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σε αντιπαραβολή, ο Σέρβος είχε αποτύχει παταγωδώς τόσο με την Ρεάλ όσο και με την Μπενετόν στις εγχώριες διοργανώσεις. Παρά τις δικές μας υπερβολές στην δεν ερχόταν μεν ως ο κορυφαίος της Ευρώπης αλλά σίγουρα ως ένας πολύ καλός νέος προπονητής.
Τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ομπράντοβιτς όταν συναντήθηκαν είχαν μία κοινή ανάγκη: την σταθερότητα και την επιβεβαίωση. Μετά από 13 χρόνια, αμφότερες οι πλευρές βρήκαν αυτό που έψαχναν και τώρα;
Τώρα ήρθε η φυσιολογική κόπωση για την διοίκηση του Παναθηναϊκού η οικονομική, για τον προπονητή η εργασιακή. Συμβαίνει σε όλους, σε όλες τις σχέσεις. Μετά από 13 χρόνια, σε πειράζει και το παραμικρό οπότε θες μια ανανέωση. Αυτό γίνεται με την υποσημείωση ότι μένει είναι ΜΟΝΟ η ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός με έναν πολύ υψηλο προϋπολογισμό συνεχίζει αλλά θα πρέπει να διαχειριστεί τώρα μία κατάσταση που δεν προετοίμασε νωρίτερα: την επόμενη ημέρα. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν μπήκε στην μπασκετική ζωή με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Μια το επεισόδιο του 1999 και άλλη...μία το επεισόδιο του 2010, μετά την ήττα από το Μαρούσι, συστήθηκε ως ένας οξύθυμος νέος που δεν δέχεται την αποτυχία.
Το 2012 ξανασυστήνεται, και το νεαρό της ηλικίας του δίνει αυτό το δικαίωμα, όντας αυτός που κρατάει ζωντανό τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, του δίνει νέα ζωή, την ευκαιρία για μία επιτυχημένη συνέχεια. Δύσκολη συνέχεια, διότι και αυτός όπως ο πατέρας και ο θείος του λειτούργησε με το συναίσθημα, αλλά σίγουρα πολύ πιο αισιόδοξη από το σενάριο που ήθελε την οικογένειά του εκτός Παναθηναϊκού.
Ο Ομπράντοβιτς φεύγει και πλέον με την δουλειά του, την προσφορά του, στην συνέπειά του είναι ο προπονητής που δεν αντικαθιστάς. Προχωράς σε μια άλλη κατάσταση. Προλαμβάνεις, όπως συνέβη το 1999 έναν κόουτς από την νέα γενιά είτε Έλληνα(Κατσικάρη, Ζούρο) είτε ξένο(Πασκουάλ) είτε...όποιον θες και μπαίνεις στο γήπεδο να παίξεις το μπάσκετ σου. Μία καινούργια ομάδα, αφού μόνο ο Διαμαντίδης και ο Σάτο έχουν συμβόλαιο, ένας εξαιρετικός προϋπολογισμός στα 13 εκατομμύρια ευρώ και ...η ζωή συνεχίζεται.
Το λάθος των Γιαννακόπουλων δεν ήταν μόνο ότι άφησαν το θέμα με τον Ζοτς να τραβήξει υπερβολικά και με...υπερβολές αλλά ότι μεσα σε αυτά τα χρόνια των θριάμβων δεν αφιέρωσαν λίγο χρόνο να αναλύσουν στον κόσμο πόσα εκατομμύρια εκατομμυρίων ευρώ δαπάνησαν χωρίς να εισπράττουν κάτι περισσότερο από την δόξα. Ναι καλή η δόξα, αλλά αν έχεις πληρώσει 300 εκατομμύρια ευρώ, όσο πλούσιος κι αν είσαι, μιλάμε για ιλιγγιώδες ποσό το οποίο ουσιαστικά κίνησε την ομάδα. Τεράστιο ρολο διαδραμάτισε η διαχείριση του Ομπράντοβιτς αλλά ...no money no honey.
Αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τους συσχετισμούς σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Άλλωστε και με τον Ομπράντοβιτς, ο Ολυμπιακός ήταν ο πρωταθλητής κάτι που ούτως ή άλλως υποχρέωνε τους πρασίνους να αντεπιτεθούν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν μείνει ο Ίβκοβιτς, οι ερυθρόλευκοι έχουν προβάδισμα λόγω πιο δεμένης ομάδας αλλά αυτό δεν λέει πολλά τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει έναν πολύ καλό προπονητή, μπορεί να κρατήσει τον κορμό του(Διαμαντίδης, Καϊμακόγλου, Περπέρογλου, Βουγιούκας), στην αγορά υπάρχουν Έλληνες παίκτες διαθέσιμοι και κυρίως πολλοί και καλοί ξένοι.
Δημοσιογραφικά, περιμένουμε με τεράστιο ενδιαφέρον την επόμενη ημέρα για πρώτη φορά μετά το 2006 και βεβαίως δεν θα πρέπει να τίθεται θέμα αν οι φίλοι του παναθηναϊκού θα στηρίξουν αυτή την καινούργια προσπάθεια. Άλλωστε οι ίδιοι υπερηφανεύονται, σωστά, για τα 32 πρωταθλήματα Ελλάδας και αυτά δεν κατακτήθηκαν μόνο σε 10 ή 15 χρόνια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Ομπράντοβιτς θα μας λείψει. Ξέρετε κάτι; Προπονητές υπάρχουν, τους δίνεις τα εχέγγυα και πετυχαίνουν. Γενναίοι άνθρωποι, όπως ο Ζοτς, οι οποίοι τολμούν να τα βάλουν με τους χουλιγκάνους δεν θα βρεθούν. Ο Σέρβος ήταν ο μοναδικός που προσπάθησε να βάλει ένα τέλος στην παράνοια των ελληνικών γηπέδων αλλά ήταν πολύ μόνος. Από τους τίτλους, τις νίκες, αυτό το επίτευγμα δεν το ξεπερνάει κάνεις.
Γκρινιάρης, φωνακλάς, λίγο αλαζόνας στο τέλος, δεν του άρεσαν οι περισσότερες ερωτήσεις, παραμένει ένας τρομερά έντιμος προπονητής που δεν έκρυψε ποτέ ούτε τις καλές ούτε τις κακές πτυχές του.
Όσο για τον αντικαταστάτη; Ο Παναθηναϊκός, ταπεινή άποψη, τον έχει χρόνια στην ομάδα του. Ο Δημήτρης Ιτούδης θα έπρεπε να πάρει την ευκαιρία όχι για την υπομονή που έδειξε, αλλά για το μπάσκετ που γνωρίζει.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2: Αυτό που θα ζουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού είναι πρωτόγνωρο αλλά ουσιαστικά αποτελεί την δική τους ...εκδοχή του Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ ή του Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό. Το δέσιμο με πρόσωπα, τόσο επιτυχημένα, τόσο σημαντικά, είναι αναπόφευκτο.
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις