Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει κάποτε ότι «δεν είμαι λιοντάρι, αλλά αφού μου ανατέθηκε να βρυχηθώ θα το κάνω ευχαρίστως» και αυτή η ατάκα ταιριάζει γάντι στην Εθνική Νέων, που προχθές το βράδυ απέδειξε πως άλλοι έχουν τ' όνομα κι άλλοι τη χάρη! Γράφει ο Βασίλης Σκουντής.
Ούτως ειπείν, ενώ κατά παράδοση «λιοντάρια» αποκαλούνται οι παίκτες των εθνικών ομάδων της Αγγλίας, στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος αυτός ο ρόλος ανατέθηκε στους Ελληνες ...κι αυτοί βεβαίως βρυχήθηκαν ευχαρίστως!
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά ευτυχώς που ο υπεύθυνος ιματισμού της ΕΠΟ είχε φροντίσει να εφοδιάσει την αποστολή με τις απαραίτητες λεοντές, γιατί αλλιώς ο Τσάνας έπρεπε να βγει μεσημεριάτικα στα μαγαζιά του Ταλίν για να τις αγοράσει...
...κι ένας Θεός ξέρει πόσο θα κόστιζαν, καθότι το καρναβάλι είναι οff season!
Σε αντίθεση με τις αποκριάτικες μασκαράτες, είναι πάντοτε... οn season οι αποτυχίες των Αγγλων και μάλιστα σε όλα τα (ποδοσφαιρικά) επίπεδα, οπότε, κατόπιν αυτού, καλή και άγια είναι η πρόκριση στον τελικό, αλλά δεν σκοτώσαμε δα και κανένα θηρίο!
Αστειεύομαι βεβαίως, απλώς στο πλαίσιο της γενικότερης ευθυμίας που μας διακατέχει ως ποδοσφαιρικό έθνος με πείραξε που οι «Νέοι Ελληνες θεοί», όπως τους χαρακτήρισε το χθεσινό «Goal News», νίκησαν στην παράταση και δεν περίμεναν τα πέναλτι!
Το εννοώ τούτο, διότι όπως εξελίχθηκε ο ημιτελικός το πράγμα στην κανονική διάρκειά του και στην παράταση φαινόταν παιζόμενο, ενώ εάν η πρόκριση κρινόταν από τα έντεκα μέτρα, η επιτυχία μας θα ήταν a priori εξασφαλισμένη...
...καθότι ένα (διαχρονικό) θέμα με τα πέναλτι το έχουν οι Εγγλέζοι!
Τους είχε πάρει κιόλας την παρθενιά από πριν ο Διούδης, οπότε εάν φτάναμε ως εκεί, είναι σίγουρο ότι τα σημερινά ταμπλόιντ της γηραιάς Αλβιώνας θα περνούσαν γενεές δεκατέσσερις και τους επιγόνους του Γουόντλ, του Σαουθγκέιτ και του Μπέκαμ!
Μ' αυτά και μ' αυτά η Εθνική Νέων προκρίθηκε σε έναν τελικό που μπορεί να γίνει η δική της κολυμβήθρα του Σιλωάμ: όχι επειδή τάχα έπειτα από οκτώ χρόνια ο θρίαμβος των Ζαγοράκηδων, των Καραγκούνηδων και των Νικοπολίδηδων στην Πορτογαλία φαίνεται μπαγιάτικος, αλλά διότι η γαλαρία του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι στοιχειωμένη στα δικά της Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και αύριο έχει κάθε λόγο να πάρει τα ξόρκια για να αποτινάξει τα φαντάσματα του Νιόπλια, του Ελευθερόπουλου και του Νίνη!
Την πάω μακριά και αρκετά πίσω τη βαλίτσα, αλλά όντως αξίζει τον κόπο αυτή η αχθοφορία, καθότι τρεις φορές στο παρελθόν η Ελλάδα κατάλαβε τι ζόρι τράβαγαν ο Σίσυφος και ο Τάνταλος στα μυθολογικά μαρτύριά τους!
Το γαϊτανάκι της επιτυχίας που κατέληξε σε απογοήτευση άρχισε να στήνεται το 1988, όταν η (τότε) Εθνική Ελπίδων με προπονητή τον Ανδρέα Σταματιάδη και παίκτες, μεταξύ άλλων, τον Νιόπλια, τον Αλεξανδρή, τον Βαΐτση, τον (Αρη) Καρασαββίδη, τον (Στέφανο) Μπορμπόκη, τον Παχατουρίδη και τον Σαββίδη έφτασε στον διπλό τελικό, όπου (μετά το 0-0 στην Αθήνα) ηττήθηκε με 3-0 από τη Γαλλία.
Στον ημιτελικό εκείνης της διοργάνωσης η ελληνική ομάδα είχε ρίξει μια πεντάρα σβουριχτή στην Ολλανδία, ενώ έπειτα από δέκα χρόνια στην τελική φάση του Εuro (πάλι των Ελπίδων) που διεξήχθη στο Βουκουρέστι μάδησε πάλι τις «τουλίπες» (3-0, με δυο γκολ του Λυμπερόπουλου), νωρίτερα ο Καραγκούνης είχε ξεπετάξει τη Γερμανία με 1-0, αλλά στον τελικό μας βγήκε χωρίς φλας ο Ιβάν Πέρεθ!
Το γράφω αυτό διότι το βράδυ της 31ης Μαΐου του 1998 υπήρξε το ένα από δύο πιο μοιραία γεγονότα στην καριέρα του Δημήτρη Ελευθερόπουλου: δέκα μήνες προτού του πάρουν την μπάλα μέσα από τα χέρια ο αέρας που φύσαγε στο ΟΑΚΑ και ο Αντόνιο Κόντε (Ολυμπιακός - Γιουβέντους), ο νυν προπονητής του Πανιώνιου, κατά το κοινώς λεγόμενον, το 'πνιξε και η Ισπανία νίκησε με 1-0 και κατέκτησε τον τίτλο!
Α, για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του... διαιτητή τω διαιτητή, περισσότερο από τον Ελευθερόπουλο η ήττα χρεώθηκε στον ανεκδιήγητο Σλοβάκο διαιτητή Λιούμπος Μπάρτον, αλλά that's life, που έλεγε και ο Φρανκ Σινάτρα!
Εκείνη η ομάδα, που είχε στον πάγκο της τον κυρ Γιάννη τον Κόλλια, στάθηκε άτυχη στον τελικό του Βουκουρεστίου, αλλά απενοχοποιήθηκε έπειτα από έξι χρόνια στο Euro της Πορτογαλίας, όπου ως Ανδρες πλέον ήταν παρόντες ο Καραγκούνης, ο Δέλλας, ο Μπασινάς, ο Γκούμας και ο Λάκης...
Η τρίτη πράξη του (νεανικού) ελληνικού δράματος ανέβηκε στις 27 Ιουλίου του 2007 στο Λιντς της Αυστρίας, όπου η Εθνική Νέων με προπονητή τον Νιόπλια έριξε πάλι στο καναβάτσο τη Γερμανία (3-2), αλλά στον τελικό την πάτησε ξανά από την Ισπανία και μάλιστα με το ίδιο σκορ (1-0)...
Το '98 μας την έκανε ο Πέρεθ, ενώ το 2007 ο δήμιος λεγόταν Παρέχο και αυτός έφραξε το δρόμο προς την κορυφή στον Νίνη, στον Μήτρογλου, στον Γιάννη Παπαδόπουλο, στον Δημούτσο, στον Κουτσιανικούλη, στον Σιόβα, στον Τάσο Παπάζογλου, στον Μονιάκη και στον Στρατηλάτη.
Τέσσερα χρόνια αργότερα η Ελλάδα εμφανίζεται πάλι στον τελικό, αντίπαλός της είναι ξανά η Ισπανία και μένει να δούμε εάν στην ιματιοθήκη της αποστολής περισσεύουν οι λεοντές, που είναι απαραίτητες για τον αυριανό βρυχηθμό!
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις