Ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια

Yπάρχουν τριών ειδών υποσχέσεις: η πρώτη είναι οι προεκλογικές και βγαίνουν από τα χείλη υποψήφιων βουλευτών. Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης.

«Θα κάνω αυτό», «θα φτιάξω το άλλο», «ψηφίστε με και δεν θα χάσετε», όπου συνήθως χάνουμε και σχεδόν κανείς δεν κάνει αυτά που υπόσχεται. Η δεύτερη είναι οι υποσχέσεις της νονάς/νονού/γιαγιάς/παππού: «Θα σου πάρω δώρο αυτό, αν πάρεις καλούς βαθμούς», «Πάρε το Προφίσενσι κι από μένα ό,τι θες» κ.λπ. Υποσχέσεις που συνοδεύονται και από αληθινά καλές προθέσεις και συνήθως γίνονται πραγματικότητα, εκτός αν ο παππούς που τάζει έχει κατεβάσει δυο καραφάκια ούζο και πει «θα σου πάρω μηχανάκι», ένα πρότζεκτ που μπλοκάρεται στη συνέχεια από το Συμβούλιο Επικρατείας της Μαμάς. Η τρίτη κατηγορία, είναι οι αθλητικές υποσχέσεις: «θα φτιάξουμε γήπεδο», «θα ενισχυθούμε μεταγραφικά», «θα ανακάμψουμε αγωνιστικά» κ.λπ. Μια κατηγορία υποσχέσεων που έχει στοιχεία κι από τις δυο παραπάνω, αφού κινούμαστε ανάμεσα στα πολιτικά «θα» και τις καλές προθέσεις, μόνο που η εκπλήρωση ή όχι των υποσχέσεων έχει μεγάλο ποσοστό τζόγου.
 
Το «θα ενισχυθούμε μεταγραφικά» για παράδειγμα, είναι σχετικό θέμα: ενίσχυση είναι ο Σισοκό, αλλά ενίσχυση θεωρείται και ο Πάπε Σο και δυνητικά ενίσχυση είναι και ο Πίου. Με άλλα λόγια η διοίκηση παίρνει έναν παίκτη αλλά το τι θα βγει και πόσο θα προσφέρει, το ξέρουν μόνο ο Θεός, οι μάνατζερ και οι υπεύθυνοι των ιατρικών επιτελείων. Το «θα είναι έτοιμο το γήπεδο τότε», είναι μια μεγάλη κουβέντα, σε μια κασέτα τόσο χιλιοπαιγμένη και μασημένη που μετά βίας ακούγεται. Σε μια χώρα όπου άλλοι απέκτησαν γήπεδο στο πιτς φιτίλι και άλλοι το κατεδάφισαν σε dt, όπου τα διάφορα «Παν» (Πανθεσσαλικό, Πανπελοποννησιακό κλπ) χτίστηκαν απλά για τους Ολυμπιακούς του 2004 χωρίς καμία πρόβλεψη για το τι θα απογίνουν μετά και ποιοι θα παίζουν εκεί και όπου οι συμπαθείς κορμοράνοι και διάφοροι ευαισθητοποιημένοι οικολόγοι του Βοτανικού που κατοικούν όμως στο Ψυχικό μπορούν να μπλοκάρουν την κατασκευή ενός γηπέδου, το οποίο έχει πάρει τις πρώτες άδειες, είναι ουτοπικό να μιλάμε για γήπεδα και χρονοδιαγράμματα.
Τέλος, το «σε λίγο καιρό η ομάδα θα παίζει καλό ποδόσφαιρο», είναι επίσης θέμα προς συζήτηση: πόσο καλό και σε πόσο χρόνο; Σε δυο βδομάδες; Σε τρία τέρμινα; Σε έναν χρόνο; Και λέγοντας καλή μπάλα, εννοούμε ότι θα κάνει 15 τελικές ή τις διπλάσιες από τώρα, δηλαδή τρεις;
 
Και με ποιον προπονητή θα γίνει αυτό; Και με ποιους παίκτες, τους υπάρχοντες ή αυτούς που θα έρθουν προσεχώς; Και αυτοί θα είναι επιπέδου Σισοκό, Πάπε Σο ή Πίου; Οπως καταλαβαίνετε, πολλά τα δεδομένα για να τα επεξεργαστεί κανείς, οπότε ας αφήσουμε τα λόγια και τις υποσχέσεις για το μετά ή το πολύ μετά κι ας δούμε τα δεδομένα που έχουμε την παρούσα στιγμή. Τα οποία η αλήθεια είναι ότι δεν αφήνουν  περιθώρια αισιοδοξίας…  

Πηγή: Sportday

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις