4-4-2 vs 4-3-3

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο γίνονται συνεχώς αναλύσεις για τα συστήματα που χρησιμοποιούν οι προπονητές και τον τρόπο που αγωνίζονται οι ομάδες τους.

 

Σύστημα είναι η διάταξη των παικτών στον αγωνιστικό χώρο, ενώ η τακτική έχει να κάνει με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο προπονητής για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλό του. Το σύστημα δίνεται με αριθμούς και αφορά τους παίκτες που αγωνίζονται στην άμυνα, στο κέντρο και την επίθεση, έτσι τα συστήματα που έχουμε είναι το 4–4–2, το 4–3–3, το 3–5–2, το 3–4–3, το 4-6-0, το 4-2-3-1 και τις παραλλαγές που μπορούν να προκύψουν ανάλογα βέβαια τη διάταξ, η των παικτών του κέντρου.

Το δύο πιο διαδεδομένα συστήματα στις μέρες μας είναι το 4–4–2 και το 4–3–3, ενώ στην Ιταλία έχει κάνει την επανεμφάνιση του σε πολλές ομάδες και το 3–5–2. Όποιο σύστημα κι αν χρησιμοποιείται, παίζει μεγάλο ρόλο το υλικό που υπάρχει σε μια ομάδα και πως μπορούν οι ποδοσφαιριστές να ανταποκριθούν σε αυτό, δεν υπάρχει «καλό – σωστό» ή «κακό – λάθος» σύστημα παρά μόνο πιο είναι πιο αποδοτικό και χρήσιμο για την ομάδα που το χρησιμοποιεί. Όλα τα συστήματα διέπονται από τις ίδιες βασικές αγωνιστικές αρχές όπως:

•  η αλληλοκάλυψη,
• το αμυντικό και επιθετικό βάθος,
• το επιθετικό πλάτος,
• η συγκέντρωση (κίνηση άμυνας),
• η διαγώνια κάλυψη (κίνηση άμυνας),
• η διατήρηση κοντινών αποστάσεων μεταξύ των γραμμών,
• η δημιουργία αριθμητικού πλεονεκτήματος στην επίθεση,
• ο προσανατολισμός στην μπάλα,
• η γρήγορη προσαρμογή στις συνθήκες του αγώνα,
• η συμμετοχή όλων των παικτών στο αμυντικό /επιθετικό κομμάτι και
• το ξεμαρκάρισμα.

Μετά από αυτά έρχονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε συστήματος, αλλά και της τακτικής που χρησιμοποιείται σε κάθε παιχνίδι.

4-4-2

Το 4–4–2 προσφέρει σε μια ομάδα, να έχει πιο ισορροπημένους ρόλους στο γήπεδο, να υπάρχουν καλύτερες καλύψεις στο χώρο της άμυνας, ενώ και στην επίθεση δίνει τη δυνατότητα να γίνονται καλύτερες συνεργασίες και να εκμεταλλεύεται μια ομάδα όλο το επιθετικό μέτωπο βγάζοντας περισσότερους παίκτες στην επιθετική φάση. Το σύστημα αυτό μπορεί να παιχθεί με 2 τρόπους και η διαφορά έχει να κάνει με τους 4 παίκτες που αγωνίζονται στο χώρο του κέντρου, έτσι υπάρχει το 4–4–2 στην ευθεία και το 4–4–2 με ρόμβο.

4-3-3

Το 4–3–3 δίνει τη δυνατότητα σε μια ομάδα να έχει πληθώρα επιλογών στο επιθετικό κομμάτι, αφού με τη τοποθέτηση των 3 παικτών στο χώρο του κέντρου και της επίθεσης δημιουργούνται τρίγωνα μεταξύ των χαφ και των επιθετικών που στόχο έχουν τη καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και το ανέβασμα περισσότερων ποδοσφαιριστών στην επίθεση. Το σύστημα αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με 2 τρόπους και αυτό έχει να κάνει με τη τοποθέτηση των 3 παικτών στον άξονα, αφού υπάρχει το πιο αμυντικογενές 4–3–3 με 2 αμυντικά χαφ για καλύτερο έλεγχο του αγώνα και ασφάλεια στην ανάπτυξη και το πιο επιθετικό 4–3–3 με 2 επιθετικά – επιτελικά χαφ για πιο πολλές λύσεις επιθετικά.

Σύγκριση

Συγκρίνοντας τα 2 συστήματα (4–4–2 και 4-3-3) μέσα σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι βλέπουμε πως οι σχέσεις που δημιουργούνται γενικά σε κάθε ζώνη είναι 4vs3 (άμυνα – επίθεση), 4vs3 (χώρος του κέντρου) και 2vs4 (επίθεση – άμυνα). Πέρα από τις καταστάσεις που δημιουργούνται σε κάθε ζώνη έχουμε και αυτές που γίνονται πιο ειδικά για κάθε θέση στα πλάγια και στον άξονα κι έτσι έχουμε τις σχέσεις

• 2 vs 2 (στα πλάγια για μπακ και χαφ – εξτρέμ),
• 2 vs 3 (στον άξονα για τα κεντρικά χαφ),
• 2 vs 2 (στο επιθετικό – αμυντικό κομμάτι για φορ και σέντερ μπακ) και
• 2 vs 1 ( στο αμυντικό – επιθετικό κομμάτι για σέντερ μπακ και φορ).

Πέρα από αυτούς τους σχηματισμούς είναι σημαντικό να υπάρχει και ο κατάλληλος τρόπος αντιμετώπισης του κάθε συστήματος μέσα στον αγώνα προσπαθώντας η κάθε ομάδα να βρει τις αδυναμίες η μία της άλλης και να τη «χτυπήσει» σε αυτές. Έτσι μια ομάδα που παίζει 4–4–2 πρέπει στη φάση της επίθεσης να γνωρίζει πως ο αντίπαλος υπερτερεί στο χώρου του κέντρου, όπου έχει 3 παίκτες, οι οποίοι παίζουν δυνατά και σκληρά όταν αμύνονται, γι’ αυτό χρειάζεται να μεταφέρει γρήγορα το παιχνίδι της στα πλάγια, όπου υπάρχει μεγαλύτερος χώρος να εκμεταλλευθεί.

Όταν μεταφέρει την μπάλα στο πλάι προκαλεί ρήγματα στον αντίπαλο, αφού αυτός πρέπει να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που του χαλάει την ισορροπία του και για να αντιμετωπιστεί αυτό πρέπει ή να βγει το μπακ να καλύψει ή να πάει το πιο κοντινό εσωτερικό χαφ. Στην πρώτη περίπτωση δημιουργείται αρκετός χώρος στην πλάτη του μπακ και εκεί ακριβώς πρέπει να κάνει κίνηση το ένα από τα 2 φορ τραβώντας μαζί του το ένα σέντερ μπακ για να δημιουργήσει ρήγμα στον άξονα της άμυνας, ενώ στην άλλη περίπτωση επειδή τα κεντρικά χαφ κινούνται πολύ κοντά αν βγει ένα από αυτά πρέπει να γίνει γρήγορη αλλαγή παιχνιδιού στην απέναντι πλευρά όπου υπάρχει χώρος για μια επίθεση με υπεραριθμία. Σε όλες τις καταστάσεις που δημιουργούνται βέβαια πρέπει να υπάρχει αλληλοκάλυψη και συντονισμένη κίνηση για να μην προκαλούνται αυτά τα προβλήματα.

Από την άλλη, η ομάδα που χρησιμοποιεί το 4–3–3 σε φάση επίθεσης, πρέπει να εκμεταλλευθεί με τη σειρά της τον άξονα όπου υπερτερεί έναντι των 2 αμυντικών χαφ του αντιπάλου. Σε αυτή την περίπτωση τα 3 κεντρικά χαφ επιβάλλεται να έχουν τον έλεγχο του αγώνα και να δημιουργήσουν στα πλάγια και στον άξονα σχέσεις 3vs2 είτε με τα μπακ και τα εξτρέμ, είτε με το φορ αντίστοιχα. Σε αυτό το σύστημα το φορ παίζει κυρίως με πλάτη προς την εστία και λειτουργεί ως «τοίχος» για τους συμπαίκτες του κάνοντας μαζί τους το 1 – 2 ή βγαίνει αρκετά από την περιοχή παίρνοντας μαζί του το ένα από τα δύο σέντερ μπακ ώστε να προκαλέσει ρήγματα και ανισσοροπία στην αμυντική ζώνη των αντιπάλων . Στο κενό που δημιουργείται από αυτή την κίνηση δίνεται η δυνατότητα τόσο στα επιθετικά χαφ να κόψουν κάθετα προς την εστία και να βγουν ως κρυφά φορ, όσο και στα εξτρέμ να κινηθούν διαγώνια προς το τέρμα ανάμεσα στο μπακ και το ένα σέντερ μπακ που έχει μείνει και να απειλήσουν την εστία. Και σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση και συνεργασία από την αμυνόμενη ομάδα για να αντιμετωπίσει τις δύσκολες καταστάσεις για το τέρμα της.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι και τα δύο συστήματα προσφέρουν λύσεις τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά και το καθένα από αυτά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, ωστόσο κανένα από αυτά δεν εξασφαλίζει από μόνο του την επιτυχία. Σε κάθε παιχνίδι χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση και καλή ανάγνωση του αντιπάλου για να έρθει η νίκη.

Πηγή: οverlap.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις