Το χειρότερο θα είναι ο Γιάννης Αλαφούζος να δει την απομάκρυνση του Ζεσουάλντο Φερέιρα σαν προσωπική αποτυχία. Γράφει ο Αντ. Πανούτσος.
Οτι η απομάκρυνση του Φερέιρα δεν ήταν μια απόφαση που υπαγορευόταν από την εικόνα του Παναθηναϊκού, αλλά μια απόφαση που πήρε υπό πίεση των παραγόντων, των οπαδών και του Τύπου, με αποτέλεσμα να βγει ηττημένος. Αν το δει έτσι, υποσυνείδητα έστω, θα ελπίζει ότι το μέλλον θα αποδείξει ότι αυτός είχε δίκιο. Θα το αποδείξει είτε με την επιτυχία του Φερέιρα στην επόμενη δουλειά του, πράγμα δύσκολο, είτε με την αποτυχία του αντικαταστάτη του, πράγμα αρκετά εύκολο, αφού ο Παναθηναϊκός δεν έχει τη σούπερ ομάδα.
Ο Φερέιρα δεν διώχνεται επειδή έμεινε 15 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό και απέτυχε στην Ευρώπη, όπως γράφανε χθες τα πορτογαλικά Μέσα. Ο Φερέιρα διώχτηκε επειδή ο Παναθηναϊκός έπαιζε άθλια μπάλα, με αποτέλεσμα να μείνει 15 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, πίσω από τον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο, τον Πανιώνιο και τον Αστέρα, ισοβαθμεί με τον ΟΦΗ και πάτωσε και στην Ευρώπη. Προφανώς δεν έχει χειρότερο υλικό από τον Πανιώνιο και τον ΟΦΗ. Επίσης παρουσίαζε συμπτώματα τακτικής αποσύνθεσης. Δεν γίνεται μια ομάδα να έχει προπονητή και η μόνη τακτική της να είναι ένας επιθετικός να έχει την μπάλα, ένας-δυο να τρέχουν κάπου κοντά του και το μυαλό που κουβαλάει και ο Θεός να αποφασίζουν για το τι θα κάνει στο τέλος. Δεν γίνεται ο Σισοκό να φεύγει στην Αφρική, να παίρνει άδεια από τη σημαία, στην επιστροφή του για τιμωρία να λέγεται στην αρχή ότι θα μείνει εκτός αποστολής, μετά να κάθεται στον πάγκο και στο τέλος να μπαίνει μπας και καθαρίσει το ματς. Γίνεται, αλλά ο παίκτης θα καταλάβει ότι ο ίδιος χρειάζεται στην ομάδα περισσότερο από όσο αυτός την ομάδα, και θα το γυρίσει στις χαρούλες. Μόνο αν ο Φερέιρα ήθελε να τους τρελάνει όλους ή αυτός είχε τρελαθεί μπορούσε να λέει μετά το ματς με τον ΟΦΗ ότι η ομάδα του ήταν πιο άπειρη. Εκτός αν -Θεέ μου, συγχώρα με- όλα γινόντουσαν στη λογική του καιρός είναι να την κάνουμε. Τέλος να προσθέσω κάτι. Ο Φερέιρα δεν πολεμήθηκε. Πέρυσι, για παράδειγμα, ένα κάρο κόσμος, μεταξύ των οποίων και εγώ, έγραφε ότι ο Φερέιρα κρατάει τον Παναθηναϊκό παραγοντικά και αγωνιστικά. Αλλά το ποδόσφαιρο το περσινό είναι προϊστορία.
Πάμε λοιπόν στο τι γίνεται τώρα με τον Ρότσα και τον Βονόρτα. Το βασικό που πρέπει να αποφασίσει ο Αλαφούζος είναι αν βάσει αποτελεσμάτων υπάρχει περίπτωση να τους κρατήσει ή όχι. Δηλαδή αν όπως ο Αρβανιτίδης στη Βέροια και ο Ζαμπέτας στον Αρη κράτησαν τον Καρύδα και τον Μπουγιουκλή, θα κρατήσει τον Ρότσα αν τα αποτελέσματα είναι καλά ή θα τον αντικαταστήσει ούτως ή άλλως; Εδώ υπάρχει μια παγίδα στην οποία ο Αλαφούζος ιδιαίτερα μπορεί να πέσει. Οτι έπειτα από ένα-δυο καλά αποτελέσματα μπορεί να σκεφτεί «καλός είναι ο Χουάν, είναι και φτηνός, οπότε προχωράμε». Με όλη την εκτίμηση και συμπάθεια για τον Ρότσα, εδώ να προσθέσω ότι αν ήταν η λύση, δεν χρειαζόταν ο Αλαφούζος για να το καταλάβουν στον Παναθηναϊκό. Δεύτερον, υπάρχει η τακτική, που είναι το άμεσο αποτέλεσμα, και η στρατηγική, που είναι το απώτερο. Η στρατηγική στον Παναθηναϊκό είναι να βγάλει παίκτες από τις ακαδημίες στα επόμενα δύο χρόνια, χωρίς η ομάδα να παραπαίει.
Μια ιδέα πολύ... γενική
Φτάσαμε στις 15 Νοεμβρίου, που είχε οριστεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΕΚ και θα μαθαίναμε αν θα μπουν ή όχι ο Βιντιάδης και ο Χάρις, που ήρθε μετά την 5η Νοεμβρίου, που ήταν η εντελώς τελείως τελική ημερομηνία που θα αποφάσιζαν ο Βιντιάδης και ο Χάρις, πολύ μετά από το τέλος Σεπτεμβρίου, που θα το μάθαινε οπωσδήποτε ο Θωμάς Μαύρος. Αρκετός χρόνος όχι για να πάρει την ΑΕΚ ο Βιντιάδης, αλλά για να βγουν κάποια συμπεράσματα.
Με πρώτο, ότι τα λεφτά που μαζεύτηκαν μπορεί να είναι τριάμισι, τέσσερα ή πέντε εκατομμύρια, αλλά πολύ περισσότερα δεν πρόκειται να γίνουν. Ο Χάρις με τη Seymour Pierce θα ψάξουν να βρουν χορηγούς, αλλά άνθρωπος στην Αγγλία που να θέλει να διαφημιστεί σε μια μπατιριμένη χώρα σαν την Ελλάδα δύσκολα βρίσκεται. Οπότε τα τρία, τέσσερα, πέντε εκατομμύρια, ο Βιντιάδης και ο Αδαμίδης είναι όλα τα λεφτά και οι άνθρωποι που υπάρχουν, ο Χάρις είναι για να τους δίνει συμβουλές και υπάρχουν μόνο για τους αγρίους της ζούγκλας που εντυπωσιάζονται από μεταλλικά πουλιά με Αγγλους επενδυτές που πετάνε πάνω από τη Φιλαδέλφεια.
Τώρα για το κόψιμο των χρεών σε παίκτες και προμηθευτές, θα είχε νόημα αν δεσμευόταν κάποιος. Μόνο που ο Βιντιάδης δεν θέλει να δεσμευτεί, αφού δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει, και οι παίκτες και να υπογράψουν ιδιωτικά συμφωνητικά δεν θα έχει νόημα να είναι αορίστου χρόνου, «αν κάποτε ο κύριος Βιντιάδης πάρει την ΑΕΚ» και συγκεκριμένος χρόνος δεν έχει ακουστεί. Μπορείς να το πεις tender offer, tentantive agreement, MoU, den tha ta xalasoume tora, αλλά δεσμευτικό συμβόλαιο δεν είναι. Μια γενική ιδέα θα έχουν τι θα μπορούσε να δώσει ο ένας και τι θα μπορούσε να δώσει ο άλλος.
Υποθέτοντας ότι και ο Χάρις τους έχει πει ό,τι ήταν να τους πει, και πριν έρθει το σημείο που μέχρι να τελειώνουν οι διαπραγματεύσεις θα αλλάζουν τα δεδομένα ο Βιντιάδης και ο Αδαμίδης, πρέπει να αποφασίσουν: θέλουν ή δεν θέλουν να μπουν στην ΠΑΕ; Εκτός αν έχουν αποφασίσει αρνητικά και αφήνουν το θέμα να σέρνεται, για να διευκολύνουν τον Δημητρέλο να λέει σε όσους ζητάνε λεφτά να κάνουν υπομονή, αφού έρχονται επενδυτές.
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις