Ο Δημοσθένης Καρμοίρης αναλύει για τον sportdog το ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός και θυμάται τον …Ίβιτσα Όσιμ! Τι λέει για το παιχνίδι με τη φωτιά, τον μοιραίο Φουστέρ και τους καλυτερότερους…
Α, ρε Όσιμ, πόσο δίκιο είχες με τα «γνωμικά» σου που μας άφησες παρακαταθήκη!..
Η φωτιά σίγουρα δεν είχε ούτε λάμψη, ούτε καμιά δυνατή, απειλητική φλόγα. Ωστόσο ο Ολυμπιακός «έπαιξε» μαζί της, ξεγελασμένος από τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού και την επιθετική νωθρότητα του ΠΑΟΚ, αφήνοντας στο επίπεδο του «εύθραυστου» σκορ την άνετη επικράτηση του στην Τούμπα.
Χωρίς πολύ ιδρώτα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, μετατρέποντας (ακόμα ένα μετά την ΑΕΚ) ντέρμπι σε κατ’ ευφημισμό και με την τελευταία αίσθηση του «και πάλι καλά ήτανε» να μένει στον αντίπαλο τους, για το μικρό εύρος της ήττας του, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν να επαναπαύονται στην μερική κατάκτησή τους, χάνοντας στο τέλος την ολική.
Γιατί η μπάλα είναι… γένους θηλυκού – το ‘χε πει ο Όσιμ και έμεινε στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου περισσότερο για εκείνη τη δήλωση περί «πόρνης» παρά για την συνολική προσφορά του – και δεν αστειεύεται. Όπου σε βρει «μπόσικο»… θα στην φέρει…
Ο ΠΑΟΚ με δύο καταμετρημένες φάσεις όλες κι όλες στον αγώνα – κι αυτές στο τελευταίο τέταρτο, με την μία από στημένη φάση – βρήκε δίχτυα, ισοφάρισε από… το πουθενά και «έκλεψε» βαθμό. Αποτέλεσμα, που σύμφωνα με την εικόνα του παιχνιδιού, είναι «ταβάνι» στις επιδιώξεις του.
Μοιραίος Νταβίντ
Η νίκη του Ολυμπιακού δεν έδειχνε διασφαλισμένη - βάση πάντα της ροής του αγώνα στον οποίο από το πρώτο λεπτό ήταν «αφεντικό», επιβάλλοντας προσωπικότητα, ποιότητα και πασιφανή ανωτερότητα – αλλά εύκολα και απλά, θα έπαιρνε διαστάσεις θριάμβου.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις 11 τελικές (7 στην εστία) αλλά κυρίως στο καθοριστικό 10άλεπτο (55’-65’) που ο Φουστέρ αποσπά τον τίτλο του «μοιραίου» για τους νταμπλούχους. Επειδή, είπαμε, η μπάλα είναι… του πεζοδρομίου.
Ο Ισπανός βρίσκεται δύο φορές φάτσα με την εστία και το γκολ στο ξεκίνημα ουσιαστικά του β’ μέρους. Μια ανάσα από το καπάρωμα της νίκης. Δίχως να έχει υπολογίσει το «φύλο» της μπάλας, που του παίζει περίεργα παιχνίδια.
Ο Νταβίντ στη μια περίπτωση σημαδεύει σωστά, όμως τον νικάει ο Γλύκος στην απόκρουση του 90άλεπτου, ενώ το αποκορύφωμα είναι στο 65’, εκεί που… αράζει κιόλας για δευτερόλεπτα στην περιοχή, καλοζυγίζει το αριστερό πλασέ, έχοντας «φωτογραφικά» τον πανηγυρισμό για το 0-2.
Η μπάλα όμως περνάει ακριβώς δίπλα από το δοκάρι του ΠΑΟΚ με τον τερματοφύλακα του να μένει άγαλμα.
(Η «συγνώμη» που ζήτησε δημόσια ο Φουστέρ μετά το ματς, παρότι τη βρίσκω υπερβολική, τον τιμά και επιβραβεύει τον άριστο χαρακτήρα του)
Υ.Γ.: Στην ατομική κριτική θα σταθώ στην επιστροφή του Τζαμέλ Αμπντούν στις σπουδαίες εμφανίσεις, ύστερα από τη σύντομη παρένθεση στην “Veltins Arena”, στην εξαιρετική (και εποικοδομητική) επανεμφάνιση στο βασικό σχήμα του Ραφίκ Τζεμπούρ και στην άριστη συνεργασία και απόδοση του κεντρικού αμυντικού διδύμου.
Υ.Γ.1:Έχω την αίσθηση ότι πλέον «συναγωνίζονται» ο Μανωλάς με τον Σιόβα για τη διάκριση του… «καλυτερότερου»! Κάτι… ψιλά ανώτερος αυτή τη φορά ήταν ο «ψηλός» για μένα.
Υ.Γ.2: Ο «τρομοκράτης» έβαλε ευρωπαϊκό γκολ. Κινήθηκε σε ευρεία ακτίνα δράσης, ως περιφερειακός φορ, με «κρυφά χαρτιά» τους Φουστέρ και Μασάντο (στο 1ο ημίχρονο ο Πορτογάλος) που τρύπωναν και μεταβάλλονταν σε «κρυφές» κορυφές στην επίθεση.
Υ.Γ.3: Δεν είναι μόνο οι ασίστ και οι σέντρες-ξυραφιές που βγάζει ο Αμπντούν. Ούτε απλά ο συνδυασμός ταχύτητας στην πτέρυγα και ικανότητας του στη ντρίμπλα και το πάτημα περιοχής. Είναι και οι «κλεμμένες μπάλες» που τις επιδιώκει και τις πετυχαίνει, διεκδικώντας και πιέζοντας το αντίπαλο μπακ ακόμα και με την προοπτική της… υποψίας λάθους από μεριάς του! «Κλεφτρόνι» ολκής ο πανέξυπνος Αλγερινός!
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις