Ο Παντελής Ζουμπούλης γράφει στο blog του για την φυγή του Σέρχιο Κοκε, τα δύσκολα δυο τελευταία χρόνια στον Άρη και το δέσιμο του με τους οπαδούς των κίτρινων της Θεσσαλονίκης.
Τα δάκρυα του Σέρχιο Κόκε δεν ήταν… κροκοδείλια. Ηταν αληθινά. Σ’ αυτά τα πέντε χρόνια της παρουσίας του στον Αρη δέθηκε πραγματικά με την ομάδα. Αγάπησε και αγαπήθηκε.
Εγινε οπαδός του Αρη, μπήκε στο «πετσί» της ομάδας, αγωνίστηκε τραυματίας πολλές φορές και πρόσφερε πολλά. Πάρα πολλά. Το ταλέντο του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Είναι αλήθεια ότι ο Σέρχιο συνέδεσε το όνομά του με την αναγέννηση του συλλόγου. Εβαλε τα θεμέλια της «νέας εποχής» που ανέτειλε το 2006 και του πιστώνεται ένα μεγάλο μερίδιο όσων έχει πετύχει αυτήν την πενταετία. Και δεν είναι λίγα. Ο Αρης ανέκτησε τη χαμένη του αξιοπιστία εντός κι εκτός γηπέδων, κέρδισε τον σεβασμό όλων, πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο στην Ελλάδα και πέτυχε σημαντικές διακρίσεις στην Ευρώπη.
Είναι πραγματικά κρίμα για τον Σέρχιο που δεν μπόρεσε να χαρεί ένα κύπελλο στους δύο τελικού που πήγε γιατί το άξιζε. Και θα ένιωθε πιο «γεμάτος» φεύγοντας. Εκανε και λάθη, φυσικά. Και ποιος δεν κάνει, όμως; Όπως κάθε άνθρωπος, έτσι είχε κι αυτός αδυναμίες και πάθη. Αυτό δεν αναιρεί, όμως, όλα τα παραπάνω, γιατί αν βάλουμε σε μία ζυγαριά τα πράγματα, η πλάστιγγα θα γείρει προς την πρώτη μεριά. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.
Ο αποχαιρετισμός του Σέρχιο ήταν φορτισμένος συγκινησιακά, αφού πέντε χρόνια δεν ήταν λίγα, όντας μάλιστα ξένος που αγαπήθηκε όσο λίγοι στο Χαριλάου. Που λατρεύτηκε και έγινε σύμβολο της «νέας εποχής». Μαζί με τον Κόκε είναι βέβαιο ότι έκλεψαν και οι οπαδοί του Αρη, γιατί μετά απ΄ όσα έζησαν μαζί όλο αυτό διάστημα ο χωρισμός ήταν… δύσκολος.
Ωστόσο, υπάρχει και η ρεαλιστική πλευρά της υπόθεσης. Και πρέπει να την προσεγγίσουμε. Με ειλικρίνεια. Αποψή μας είναι πως τα τελευταία δύο χρόνια ο Κόκε ήταν «έξω από τα νερά του». Δεν είχε καμία σχέση με τον παίκτη των πρώτων χρόνων. Δεν λέμε, σημαντικός παρέμεινε για την ομάδα και απαραίτητος, αλλά όχι στο βαθμό που τον χρειαζόταν και βάση του συμβολαίου του. Μην ξεχνάμε ότι έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του Αρη. Η προσφορά του -τα τελευταία δύο χρόνια- ήταν δυσανάλογη των απολαβών του. Ισως ένιωθε κορεσμένος, ίσως να «φθάρθηκε» ψυχολογικά από τους δύο χαμένους τελικούς, ίσως να κουράστηκε στα μέρη μας και ήθελε μία ανανέωση. Δεν υπάρχει κάτι παράλογο σ’ αυτό. Κάτι τέτοιο, εξάλλου, άφησε και ο ίδιος να διαφανεί μιλώντας τον Ιανουάριο σε ένα γαλλικό περιοδικό, λέγοντας ότι «μετά από πέντε χρόνια στον Αρη δεν θα έλεγα όχι σε μία αλλαγή».
Για τους γνωρίζοντας, ο Κόκε έψαχνε από καιρό τον τρόπο για να φύγει. Το ‘χε πάρει απόφαση. Η πρόταση από την Αμερική ήρθε πάνω στην ώρα και έγινε ό,τι έγινε. Γρήγορα. Δεν θα μπορούσε ούτε η διοίκηση, ούτε ο Τσιώλης, ούτε ο κόσμος να του αλλάξουν τη γνώμη. Και δεν θα κέρδιζε τίποτα ο Αρης αν τον κρατούσε παρά τη θέλησή του. Απεναντίας, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μπορεί να βγει κερδισμένος.
Τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που εξοικονόμησε η διοίκηση από την αποχώρηση του Κόκε (τόσο θα της στοίχιζε ο παίκτης αν έμενε μέχρι το 2013 που έληγε το συμβόλαιό του) μπορεί να τα επενδύσει διαφορετικά το καλοκαίρι. Και πιο αποδοτικά. Μπορεί με λιγότερα χρήματα απ’ αυτά που έπαιρνε ο Κόκε να βρει στην αγορά παίκτες που θα δώσουν περισσότερα στον Αρη. Εν κατακλείδι, νομίζουμε ότι και ο Κόκε αλλά και ο Αρης θα βγουν κερδισμένοι. Και όπως είπε ο Κούπερ, «ο Αρης είναι πάνω απ’ όλα»…
Πηγή: sport24.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις