Έπαιξε σε 8 ματς. Τρία στο Τσάμπιονς Λιγκ, τέσσερα στο πρωτάθλημα (κανένα ως βασικός, όλα ως «αλλαγή»), ένα στο Κύπελλο Ελλάδας. Αλλά θα τον θυμάμαι για πάντα τον μπαγάσα τον Νταμιάν Πλεσί! Γράφει ο Γιάννης Σερέτης.
Γιατί η ιστορία του είναι εκείνη που «σφραγίζει» το εφετινό καλοκαίρι στον τυπικά πολυμετοχικό, αληθινά α-μετοχικό Παναθηναϊκό.
Μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, η αλήθεια είναι ότι τα κύματα τα πέρασε ανώδυνα ο Δημήτρης Γόντικας. Εμεινε ολομόναχος, δεν έχει ούτε ένα πρώτης βαθμίδας στέλεχος δίπλα του για να τον βοηθά ώστε να μην ασχολείται με τα πάντα: μεταγραφές, «κούρεμα», χορηγίες, Λίγκα, ΕΠΟ, διαιτησία, σκάνδαλα.
Aυτό το έχει χωνέψει ο φίλος του Παναθηναϊκού, γι΄αυτό και (ορθώς) δεν του προσάπτει «κατηγορίες». Μέτοχοι, παίκτες και (σε πολύ μικρότερο βαθμό) Φερέιρα, μοιράστηκαν το μερίδιο ευθύνης για τον αποκλεισμό από την Οντένσε.
Αν, όμως, δεν αποκτηθεί τελικά ο Κάστρο, επειδή ο Νταμιάν Πλεσί δεν τα βρει με την Ινγκολσταντ (μαθαίνουμε και καινούριες λέξεις και ομάδες εφέτος…) ή στο οικονομικό με τον Παναθηναϊκό (ζητά τουλάχιστον τα μισά από το συμβόλαιό του), ο νέος πρόεδρος που προσπαθεί εδώ και 15 ημέρες γι΄αυτή την έμμεση «τράμπα», θα διαβάσει και θα ακούσει πολλά.
Θα χαθεί για πολλοστή φορά το δάσος και θα δούμε το δέντρο. Γιατί η «ιστορία Πλεσί» είναι το «δάσος» σ΄αυτό το αξέχαστο παναθηναϊκό καλοκαίρι. Στο καλοκαίρι που τρεις από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας και ένας καπετάνιος που έγινε πασίγνωστος στο πανελλήνιο μέσα σε 2 χρόνια και έγραψε το όνομά του με τεράστια γράμματα στην πράσινη ιστορία δίπλα σε ένα νταμπλ, δεν βάζουν ούτε μισό ευρώ και αφήνουν τον Παναθηναϊκό να κρέμεται από τα κοκονέλια ενός 23χρονου που πληρώθηκε με 1285 ευρώ ανά λεπτό συμμετοχής (χωρίς να υπολογίζονται τα 500 χιλιάρικα στη Λίβερπουλ)!
Δεν ευθύνεται ο ίδιος για την αμοιβή του βεβαίως, όπως και κανένας ξένος ή Ελληνας παίκτης που παίρνει πολύ περισσότερα απ’ όσα αξίζει. Ηταν μια επιπλέον αποτυχημένη επιλογή του Κάρλος Φρέιτας, ο οποίος πέτυχε διάνα πέρυσι: Γκοβού – Μπουμσόνγκ (ανεξάρτητα από το τι πρόσφερε ο καθένας) ήταν προαποφασισμένες μεταγραφές που υλοποίησε ο Γόντικας και ο Πορτογάλος πήρε Λουίς Γκαρσία, Πλεσί, Φερνάντες. Είχε κάνει και δηλώσεις τότε ο νυν τεχνικός διευθυντής της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας! «"Πήραμε έναν παίκτη, ο οποίος θα μας βοηθήσει, με αναγνωρισμένη πορεία στην Λιόν και την Λίβερπουλ. Θα είναι για τρία χρόνια μαζί μας και του ευχόμαστε επιτυχίες προσωπικές και με την ομάδα"είχε πει με υπερηφάνεια, αφού μάλιστα η μεταγραφή του είχε παρουσιαστεί και ως «νίκη» επί του Ολυμπιακού, μετά το καπρίτσιο του Μαρινάκη με τον Κριστιάν Νέμεθ, τον οποίο ήθελε ο Νιόπλιας.
3/3 ο «εκλεκτός» του Τζίγκερ, ο οποίος ουδέποτε ανέλαβε την ευθύνη για την επιλογή του Πορτογάλου, ούτε μίλησε ποτέ για τη «σφαγή» στο «Γ.Καραϊσκάκης» επί δικής του ουσιαστικά διοίκησης (όπως ο Πατέρας δεν μίλησε ποτέ για τους δανεικούς σε Καβάλα και Βόλο και τη σχέση με Μπέο και Ψωμιάδη που έκανε βόλτες όποτε γούσταρε μέσα στο αθλητικό κέντρο της Παιανίας, ο Βγενόπουλος για το «άντε γεια», ο Γιαννακόπουλος και ο Πολέμης για τα αμέτρητα… λεφτά που ζήτησαν πίσω κ.ο.κ)…
Ότι ο Ζιλμπέρτο θα φύγει το ήξεραν όλοι, το είχαν συνειδητοποιήσει. Πέρασε «ήρεμα». Περισσότερος ντόρος έγινε με την πώληση του Σισέ που είχε συνδεθεί άμεσα με την βιωσιμότητα του εφετινού Παναθηναϊκού (τα 2 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 8,5-9 που «γλίτωσαν» οι Πράσινοι χάθηκαν ήδη με τον αποκλεισμό από την Οντένσε). Η παραμονή του Ζεσουάλδο και οι μεταγραφές των Βιτόλο, Κουίνσι (κυρίως) και Ζεκά (δευτερευόντως) είχαν θετικό αντίκτυπο (μόνο αυτή του Τοτσέ συνοδεύτηκε με επικριτικά ως και ειρωνικά σχόλια, κυρίως λόγω της σύγκρισης με τον Τζιμπρίλ). Ο Παναθηναϊκός συνολικά, βάσει όλων όσων έχουν συμβεί τούτο το καλοκαίρι, δεν πέρασε από 40 κύματα στα ΜΜΕ.
Περισσότερα γράφτηκαν και ακούστηκαν για την απόδοσή του μετά το φιλικό με τον Ατρόμητο και την τεσσάρα από την Οντένσε, παρά για τα ουσιαστικά προβλήματα μιας ομάδας της οποίας το προφίλ πληγώθηκε βαθιά με το κάζο από τους Δανούς και τις αποχωρήσεις δυο διάσημων (με την αληθινή έννοια της λέξης!) παικτών, την αποψίλωσή της σε στελεχικό δυναμικό (δείτε την τριάδα που συνθέτει τη διοικούσα επιτροπή και θα καταλάβετε…), τη μειωμένη δυναμική της στα δρώμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου και τη σύγκρισή της πλέον με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ (επί παραδείγματι πληρέστερη η επιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ αν αποκτήσει και φορ και συζητήσιμη η σύγκριση των αμυντικών γραμμών…).
Ναι, θα τον θυμάμαι πάντα τον Νταμιάν Πλεσί, του οποίου οι απαιτήσεις (και καλά κάνει, τα συμφέροντά του υπερασπίζεται) «μπλοκάρουν» την καλύτερη ίσως εφετινή μεταγραφή του Παναθηναϊκού (και μάλιστα με… δανεισμό!!!). Και, όχι, δεν αδικώ τον Γόντικα, ο οποίος – προς το παρόν τουλάχιστον – δεν θέλει να κάνει «υπέρβαση» ούτε για 100.000 ευρώ από τα μη προϋπολογισμένα. Αυτό είναι μέρος των καθηκόντων του, τα οποία καθορίστηκαν από τη στάση άλλων.
Εκείνων που έφυγαν και εκείνου που ουσιαστικά διοικεί σε όλα με το… ζόρι.
Υ.Γ. Μαθαίνω ότι το Αργεντινάκι του Χουάν άφησε με ανοιχτό το στόμα όχι μόνο τους «άντρες», τους οποίους έκανε «χαζούς» στη μεσαία γραμμή (δεν ήταν δα και το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου με Λέτο – Κουίνσι που δεν μάρκαραν στο φιλικό ούτε τον διπλανό τους, τριάδα στο κέντρο Σιμάο, Φουρλάνο και Βιτόλο που ακόμα έχει περισσότερο το μυαλό του στο γόνατό του και δεν παίρνει το παραμικρό ρίσκο με σουτ, μακρινές πάσες και τάκλιν, αλλά παίζει περισσότερο με τα τρεξίματα και το ποδοσφαιρικό μυαλό του), αλλά και τον Φερέιρα! Θα βρεθούν χρήματα για την απόκτησή του; Διότι ακόμη (δεν είναι δα και πολύ εύκολο) αναζητούνται συμφέρουσες συμφωνίες (ενδιαφερόμενες ομάδες υπάρχουν) για Μουν, Δημούτσο, Λεοντίου…
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις