Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μπήκαν στη διαδικασία να σχολιάσουν το άρθρο μου για τον Μουρίνιο. Γράφει ο Γιάννης Θειακός.
Κάθε κριτική και γνώμη είναι σεβαστή. Ανάθεμα αν πίστευα ποτέ ότι θα έγραφα κομμάτι για τον Πορτογάλο τεχνικό και θα έβρισκα τους πάντες σύμφωνους. Άλλωστε, μόνος μου στις πρώτες γραμμές έγραφα «έχει πολλούς υποστηρικτές κι άλλους τόσους εχθρούς...»
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όταν μιλάμε για τον Μουρίνιο, το αντίπαλο δέος είναι ο Γκουαρντιόλα. Και μη μου πείτε για την «κόντρα» των δύο, τον τελευταίο 1,5 χρόνο, επειδή προπονούν τις δύο μεγαλύτερες ομάδες στην Ισπανία. Διάβασα πολλά σχόλια που συνέκριναν τον Πορτογάλο τεχνικό με τον Καταλανό συνάδελφο του και θέλω να γράψω μερικές σκέψεις για τον Πέπε. Πρέπει να ομολογήσω ότι υποστηρίζω την Μπαρτσελόνα, προτού ο Μέσι κι η παρέα του κάνουν θαύματα…Είναι άδικο να συγκρίνουμε δυο μεγάλους προπονητές, όπως ο Μουρίνιο και ο Γκουαρντιόλα. Έτσι δεν πρέπει να συγκρίνουμε ποτέ τον Μέσι με τον Κριστιάνο Ρονάλντο! Δεν το έκανα ούτε για τον Μαραντόνα με τον Ζιντάν και ούτε πρόκειται να το κάνω στο μέλλον για τους επόμενους μεγάλους αστέρες της μπάλας.
Για να γυρίσουμε, τώρα, στον 40χρονο Καταλανό προπονητή της Μπαρτσελόνα, συμφωνώ με όσους λένε ότι δεν έχει πιστωθεί όσο θα έπρεπε τις επιτυχίες αυτής της υπερομάδας, που λέγεται Μπάρτσα! Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το χαμηλό προφίλ του, αλλά είναι αλήθεια ότι τα φώτα εύλογα πέφτουν στα αστέρια της ομάδας και λιγότερο στον προπονητή.Ο Γκουαρντιόλα εκτός από μεγάλος προπονητής είναι και ένας τυχερός άνθρωπος, αφού ευτύχησε να ανδρωθεί προπονητικά σε μια ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο! Πρέπει, όμως, να πω ότι τον περιβάλλει και η σιγουριά ενός τεράστιου club -όπως είναι η Μπαρτσελόνα- που για τον ίδιο είναι η οικογένεια του.Έντεκα χρόνια στη Βαρκελώνη σαν παίκτης και άλλα 5 σχεδόν σαν προπονητής, καταλαβαίνετε ότι τα μισά χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην πατρίδα του την Καταλονία, παρέα με μια φουρνιά παικτών που ξεκίνησαν -αμούστακα παιδιά τότε στη Massia- και σήμερα όλοι μαζί απαρτίζουν την καλύτερη ομάδα του πλανήτη…Μέσι, Πικέ, Μπουσκέτς, Πέδρο, Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Ρέινα, Βαλντέζ, όλοι στην ίδια ομάδα μαζί από παιδιά, στην οικογένεια της Μπάρτσα.
Ο Γκουαρντιόλα δεν χρειάστηκε ποτέ να μιλήσει άλλη γλώσσα σε αποδυτήρια ομάδας ή σε προπόνηση, ούτε καν Ισπανικά, αφού ο ίδιος επιμένει να μιλάει την μητρική του γλώσσα, τα Καταλανικά. Δεν άλλαξε χώρα, ούτε καν πόλη σαν προπονητής, δεν χρειάστηκε να πείσει κανένα κοινό ομάδας για τις ικανότητες του, αφού τον κόσμο της Μπαρτσελόνα που τώρα προπονεί τον είχε πείσει καταρχήν σαν ποδοσφαιριστής, που υπήρξε μεγάλος!Δεν άλλαξε πρωτάθλημα ούτε φιλοσοφία, δεν πήρε ρίσκο και, κυρίως, δεν άφησε την οικογένειά του.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί θα ήθελα να δω τον Γκουαρντιόλα, για παράδειγμα, στον πάγκο της Γιουβέντους ή στο τιμόνι της Μάντσεστερ Σίτι, ενδεχομένως και στην Μπουντεσλίγκα, για λογαριασμό της Μπάγερν Μονάχου!}Φυσικά όλα αυτά δε μειώνουν σε τίποτα την τεράστια επιτυχία που έχει κάνει ο Πέπε στα 40 του μόλις χρόνια, δηλαδή στο ξεκίνημα της προπονητικής του καριέρας!{Θα μπορούσε να είναι κι αυτός special one. Άλλωστε, η κορυφή κάποιες στιγμές χωράει και δύο…
Πηγή: aixmi.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις