Facebook Pixel Ντομίνγκος, ο νέος ...Πεσέιρο
| 2012-05-13 08:18:00

Ντομίνγκος, ο νέος ...Πεσέιρο

Ντομίνγκος, ο νέος ...Πεσέιρο

Ο Λευτέρης Αμπατζής εξηγεί το γιατί οι ομοιότητες των δύο Πορτογάλων τεχνικών δεν περιορίζονται στην κοινή εθνικότητα και κάποιες άλλες συμπτώσεις στην καριέρα τους.

Προτού αρχίσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού να εκνευρίζονται και οι αντίστοιχοι του Παναθηναϊκού να νιώθουν χαιρεκακία με τον τίτλο του blog, ας ξεκαθαρίσουμε ότι ο Ντομίνγκος Πασιένσια είναι ένας ικανότατος προπονητής. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για τον ιδανικότερο στη μετά Βαλβέρδε εποχή, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αποδείξει ο χρόνος, εφόσον ο Πορτογάλος αποτελέσει την τελική επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Κατ' αρχάς, το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση με τον Ντομίνγκος, είναι γιατί δεν τον προσέλαβε ο Ζορζ Νούνο Πίντο ντα Κόστα στην Πόρτο. Σύμφωνα με τους Πορτογάλους, ο βασικός λόγος είναι ότι ο επί 30 χρόνια πρόεδρος των «δράκων» αρέσκεται στο να… αναδεικνύει προπονητές, όπως συνέβη με τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Αντρέ Βίλας Μπόας.

Ο Ντομίνγκος δούλεψε στις ακαδημίες της Πόρτο, πήρε το δίπλωμά του, έκανε το «αγροτικό» του στις «θυγατρικές» Λεϊρία και Ακαδέμικα, ώσπου βρέθηκε στην Μπράγκα και κατόπιν - ως μεγάλο όνομα - στην Σπόρτινγκ. Ποτέ δεν θα έδινε τόσα πολλά χρήματα ο Πίντο ντα Κόστα για έναν προπονητή που θεωρεί δικό του δημιούργημα, τη στιγμή που μπορεί άνετα να αξιοποιήσει κάποιον άλλο στη θέση του.

Ο Βίτορ Περέιρα, για παράδειγμα, που έφυγε πέρυσι από τη Σάντα Κλάρα για να πάει αρχικά βοηθός του Βίλας Μπόας στην Πόρτο και στη συνέχεια να γίνει πρώτος προπονητής και μάλιστα πρωταθλητής στην πρώτη του σεζόν, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η συνεπέστατη δουλειά του Ντομίνγκος - για να επιστρέψουμε στον πρωταγωνιστή των τελευταίων ημερών - φάνηκε από την πρώτη στιγμή σε ομάδες τύπου Λεϊρία, Ακαδέμικα και Μπράγκα. Από την πρώτη έφυγε λόγω διαφωνίας με τη διοίκηση πριν τελειώσει η σεζόν, αφήνοντάς τη στην 7η θέση στο πρωτάθλημα της περιόδου 2006-07.

Στην ίδια θέση τερμάτισε με την Ακαδέμικα δύο χρόνια αργότερα, ενώ με την Μπράγκα δύο είναι οι τεράστιες επιτυχίες του. Αρχικά η δεύτερη θέση πίσω από την Μπενφίκα τη σεζόν 2009-10, όπου διεκδίκησε το πρωτάθλημα μέχρι την προτελευταία αγωνιστική και κατόπιν η πορεία μέχρι τον τελικό του περσινού Γιουρόπα Λιγκ, όπου η Μπράγκα έχασε το τρόπαιο στο Δουβλίνο από την Πόρτο.

Κάπου εδώ αρχίζουν οι ομοιότητες με τον Πεσέιρο. Πέρα από την εθνικότητα και το νεαρό της ηλικίας (στα 47 ο ένας ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, στα 43 ενδέχεται ο άλλος να συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό), υπάρχει από ένας χαμένος τελικός στο Γιουρόπα Λιγκ. Για αμφότερους - συμπτωματικά - δύο χρόνια πριν κάνουν το μετέωρο βήμα στην Ελλάδα. Ο Πεσέιρο μάλιστα έχασε την κούπα με την Σπόρτινγκ το 2005 μέσα στο «Ζοσέ Αλβαλάδ» (τη φυσική έδρα των «λιονταριών») από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Επιπλέον, έρχονται και οι δύο από την ίδια ομάδα και αν κρίνουμε από την τελευταία (μισή...) δουλειά του Ντομίνγκος στη Λισσαβόνα, η Σπόρτινγκ έπαιζε το ίδιο ποδόσφαιρο με την εποχή Πεσέιρο. Κοινώς, να βάλουμε περισσότερα γκολ από όσα θα φάμε, για να είμαστε στο τέλος νικητές.

Όσοι έχετε καλή μνήμη, θα θυμάστε ότι ο Πεσέιρο υποσχέθηκε θέαμα με το που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό. «Προτιμώ να κερδίζουμε 4-3 παρά με 1-0» ήταν μια από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες κατά την παρουσίασή του στον ελληνικό Τύπο. Το ότι βρέθηκε στη συνέχεια να κερδίσει οκτώ φορές με το ισχνό 1-0 στο πρωτάθλημα απέδειξε πως προσαρμόστηκε γρήγορα στη δική μας πραγματικότητα, όπου τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Τώρα αν το πρόβλημα, όπως είπαν πολλοί, ήταν η αδυναμία του να επιβληθεί στα αποδυτήρια, όπου τα έκανε άνω-κάτω συνήθως ο Εκι Γκονζάλες, δεν το ξέρουμε. Εκείνο που αποδείχτηκε μετά τον Παναθηναϊκό είναι ότι ο Πεσέιρο (από βοηθός του Κεϊρόζ στη Ρεάλ την περίοδο 2003-04) βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια μεταξύ Ρουμανίας και Σαουδικής Αραβίας. Ασχολείται δηλαδή πρωτίστως με το να μαζέψει χρήματα παρά με την προοπτική μιας σοβαρής ευρωπαϊκής καριέρας.

Ο Ντομίνγκος ανέλαβε πέρυσι το καλοκαίρι την Σπόρτινγκ, όταν άλλαξε το διοικητικό καθεστώς και φάνηκε προς στιγμήν να υπάρχει διάθεση για σοβαρή δουλειά. Χρειάστηκε όμως να κάνει 13 μεταγραφές το καλοκαίρι και να αρχίσει να «χτίζει» από την αρχή. Δεν υπολόγισε βέβαια στη λιγοστή υπομονή των Πορτογάλων, που είναι λιγότερη και από τη δική μας, αν κρίνουμε από τη συχνότητα με την οποία οι ομάδες αλλάζουν προπονητές.

Αν και έδειξαν ψύχραιμοι στην Σπόρτινγκ με το άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα (δύο ισοπαλίες και μία ήττα), δεν πείστηκαν από τις επτά συνεχόμενες νίκες που ακολούθησαν, εκ των οποίων οι περισσότερες με εντυπωσιακές εμφανίσεις και καλό ποδόσφαιρο (3-2 εκτός με την Πάκος Φερέιρα και τη Ρίο Αβε, 3-0 με τη Σετούμπαλ, 6-1 με τη Ζιλ Βιθέντε, 3-1 με τη Λεϊρία), ούτε από την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου, ούτε από τις τρεις συνεχόμενες νίκες στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, που έφεραν την ομάδα να προκρίνεται πρώτη στους 32 της διοργάνωσης.

Με το που έχασε τα ντέρμπι με την Μπενφίκα και την Μπράγκα και μετά απέτυχε να κερδίσει την Πόρτο (είχε ήδη χαθεί πολύ έδαφος από την κορυφή) άρχισε η γκρίνια. Εφταιγε το γεγονός ότι έφερε πολλούς δικούς του παίκτες από την Μπράγκα, δεν είχε εμπιστοσύνη στον αρχηγό και κεντρικό αμυντικό Αντερσον Πόλγκα, ενώ από εκεί που ήταν αποφασισμένος να παίζει με 4-3-3 άρχισε να πειραματίζεται με το 4-2-3-1 και να αλλάζει ρόλους στους ποδοσφαιριστές.

Όπως αποδείχτηκε, δεν υπήρχε και η απαραίτητη διοικητική σταθερότητα, με συνέπεια μετά την ήττα στις αρχές Φεβρουαρίου από τη Μαρίτιμο με 2-0 στη Μαδέιρα για την 18η αγωνιστική, να μείνει χωρίς δουλειά.

Με όλα αυτά τα δεδομένα η περίπτωση του Ολυμπιακού μοιάζει ιδανική για τον Ντομίνγκος, χωρίς να μπορούμε να πούμε το αντίθετο με ασφάλεια. Η σταθερότητα που αναζητούν όλοι οι προπονητές παρέχεται σε υψηλό βαθμό από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και ο μεγάλος αντίπαλος (βλέπε Παναθηναϊκός) είναι υπό κατάρρευση.

Πρώην προβληματικοί χαρακτήρες, τύπου Τζιμπούρ, έχουν μεταμορφωθεί σε άψογοι επαγγελματίες, οπότε το μόνο που έχει να κάνει ο Πορτογάλος είναι να συνεχίσει τη δουλειά του Βαλβέρδε συνδυάζοντας το αποτέλεσμα με το απολαυστικό θέαμα. Αν πράγματι είναι τόσο ικανός όσο δείχνει, θα τα καταφέρει. Η σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν δεν υπάρχει (σοβαρός) λόγος να τον… βαραίνει.

Πηγή: sentragoal.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags