Από το 2012 και την επιστροφή της Southampton στην Premier League, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούσε το γεγονός ότι επρόκειτο για μια ομάδα με εξαιρετικούς προπονητές, ωραίο στυλ ποδοσφαίρου και μερικές λεγόμενες «ψαγμένες» μεταγραφές. Μια λίστα ατελείωτη με παίκτες όπως οι Maya Yoshida, Graziano Pelle, Virgil van Dijk και Sadio Mane. Στους δε προπονητές τα ονόματα υπήρξαν ακόμη μεγαλύτερα με αποκορύφωμα αυτό του Mauricio Pochettino. Ο αρμονικός συνδυασμός αυτών των δύο έκαναν την Southampton καθαρά ομάδα του προπονητή. Μια ομάδα fun-to-watch, η οποία εκτός από ωραίο ποδόσφαιρο, ήταν και άκρως αποτελεσματική. Με τους Pochettino, Koeman και Puel στον πάγκο οι «Άγιοι» τερμάτιζαν με απόλυτη συνέπεια στην πρώτη οκτάδα του πρωταθλήματος παρά τις συνεχόμενες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ κάθε χρονιάς. Όλα αυτά κράτησαν μέχρι και το καλοκαίρι του 2017, όταν η έλευση του Mauricio Pellegrino άλλαξε τα πάντα.
Η επιλογή του Αργεντινού ταίριαζε στα προφίλ των προκατόχων του. Ένας ανερχόμενος προπονητής, με μια αξιοπρεπή προπονητική καριέρα σε Estudiantes, Independiente και Alaves, έχοντας μάλιστα στο βιογραφικό του μια πορεία με τους Βάσκους ως τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας. Στο St Mary’s αποφάσισαν να στηρίξουν την επιλογή αυτή, δίνοντας ένα αρκετά μεγάλο μπάτζετ, με στόχο την κατάληψη των ευρωπαϊκών θέσεων. Να σημειωθεί εδώ ότι ήταν μια χρονιά που η Southampton είχε αποφασίσει να κρατήσει ένα μεγάλο μέρος του «κορμού» της περασμένης χρονιάς, έχοντας ουσιαστικά να διαχειριστεί μόνο την αποχώρηση του Jay Rodriguez για την Burnley.
Και κάπου εδώ έρχεται στην ιστορία και ο σημερινός μας ήρωας. Στην Αγγλία winter break δεν υπάρχει. Οι ομάδες κάνουν τις προσθαφαιρέσεις τους και τις διορθωτικές κινήσεις στα ρόστερ τους, με την ελπίδα ότι θα βγουν κερδισμένες από το μεταγραφικό παζάρι. Η αποχώρηση του Rodriguez το καλοκαίρι και η επιλογή του συλλόγου να πορευτεί με τους Gabbiadini και Austin δυστυχώς δεν αποδείχθηκε σωστή. Τα γκολ του Άγγλου επιθετικού έλειψαν από το σύνολο του Pellegrino, που απαίτησε ουσιαστικά από την διοίκηση να δώσει το «πράσινο φως» για την υπογραφή κάποιου, που θα βελτίωνε την επιθετική λειτουργία όλης της ομάδας.
Παράλληλα, η παραχώρηση του Van Dijk στην Liverpool είχε γεμίσει τα ταμεία, και ο σύλλογος είχε αυτήν την φορά την δυνατότητα να κινηθεί για ένα δυνατό όνομα, παρά κάτι «ψαγμένο». Στο τραπέζι έπεσαν αξιόλογες περιπτώσεις, όπως αυτές των Quincy Promes, Raul Jimenez και Theo Walcott. Διάφοροι στόχοι έκαναν «παρέλαση» στα media, ωστόσο ο Pellegrino είχε εμμονή με έναν Αργεντίνο, ο οποίος αν και δεν εντυπωσίαζε με τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα, είχε κερδίσει ήδη την καρδιά του πρώην τεχνικού της Alaves. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Guido Carillo. Ένας επιθετικός 26 ετών, με ένα αξιόλογο, αλλά σχετικά λειψό παρελθόν σε Estudiantes και Monaco.
Ο Αργεντινός φορ είχε βρει δίχτυα 21 φορές σε 95 συνολικά παιχνίδια με τους Μονεγάσκους, αλλά με την ταχύτητα του έδινε πνοή στην συνολική επιθετική λειτουργία της ομάδας του. Με γνώμονα λοιπόν τα παραπάνω, ο Pellegrino κατάφερε να πείσει την διοίκηση να προσφέρει κάτι παραπάνω από 19 εκατομμύρια λίρες στην ομάδα από το Πριγκιπάτο. Η κίνηση υλοποιήθηκε, ο Carillo έγινε η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία των «Αγίων» και άπαντες περίμεναν την μεγάλη ανάκαμψη της Southampton στον βαθμολογικό πίνακα. Η απώλεια του Van Dijk σε συνδυασμό με την αφλογιστία των επιθετικών, είχε κοστίσει στην ομάδα πέντε ολόκληρες θέσεις, πέφτοντας από την 13η θέση στην 18η μέσα σε μόλις 18 ημέρες!
Συνεπώς όπως καταλαβαίνετε, η προσθήκη του Carillo στην επιθετική γραμμή ήταν κομβικής σημασίας. Ο πάγκος πια «έτριζε» και ο Αργεντίνος θα ήταν είτε η οριστική «καταδίκη» του, είτε η «σανίδα σωτηρίας» του. Δυστυχώς τίποτα δεν πήγε καλά. Ο άλλοτε ανερχόμενος αστέρας της Estudiantes δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στην Premier League και ήδη τα πρώτα «σύννεφα» είχαν αρχίσει να μαζεύονται. Ο Pellegrino από τα πρώτα παιχνίδια του συμπατριώτη του κατάλαβε ότι είχε προβεί σε ένα τεράστιο και πανάκριβο λάθος, το οποίο θα ήταν καταλυτικό για τον τερματισμό της συνεργασίας του με τον σύλλογο!
Το «φάντασμα» του υποβιβασμού πλησίζαε όλο και περισσότερο στον αγγλικό Νότο, με τον Carillo να συμπληρώνει 450 λεπτά σε επτά συμμετοχές, όχι απλά χωρίς να σκοράρει, αλλά χωρίς να είναι και σε θέση να συμβάλλει καν στην δημιουργία των επιθέσεων. Ο ύψους 1,91 μ. επιθετικός αδυνατούσε να καταστεί απειλητικός έστω και από μια στημένη φάση. Μέσα σε μόλις δυο μήνες η καριέρα του Carillo στην Southampton είχε τελειώσει πριν καν προλάβει να αρχίσει! Ο Pellegrino αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία στα τέλη Μαρτίου και ουσιαστικά εκεί τελείωσε και ο νεοφερμένος φορ, μόλις δύο μήνες μετά την άφιξή του. Σχεδόν 20 εκατομμύρια λίρες είχαν πάει στράφι!
Η θέση της Southampton στην Premier League συνεχιζόταν να είναι αβέβαιη. Ο Mark Hughes ήταν αυτός που κλήθηκε να βγάλει την ομάδα από τον διαφαινόμενο υποβιβασμό και τα κατάφερε. Πως έγινε αυτό; Θέτοντας τον Carillo εκτός ομάδας! Με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Ουαλό προπονητή, ο 26χρονος επιθετικός βρισκόταν μονίμως στις εξέδρες του St Mary’s. Το επιθετικό δίδυμο των Austin και Gabbiadini τέθηκε και πάλι σε λειτουργία, σώζοντας στο τέλος την παρτίδα για τους «Αγίους» και στον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς, άπαντες αναζητούσαν μια φόρμουλα για να λυθεί το συμβόλαιο του παίκτη.
Το καλοκαίρι εκείνης της σεζόν αρκετές ήταν οι ομάδες που εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους. Καμία ωστόσο δεν το μετουσίωσε σε κάποια πρόταση. Την λύση όμως έδωσε…. o Pellegrino. Μετά το άκρως αποτυχημένο πέρασμα από την Southampton, ο Αργεντινός τεχνικός είχε αναλάβει τις τύχες της Leganes. Πρωταρχικός στόχος φυσικά η σωτηρία για την ομάδα από τα προάστια της Μαδρίτης και αυτή τη φορά ο Pellegrino πίστευε ότι ο συμπατριώτης θα απέδιδε καλύτερα σε ένα πρωτάθλημα, που ήταν περισσότερο κοντά στον λατινοαμερικάνικο τρόπο ποδοσφαίρου. Έτσι Leganes και Southampton συμφώνησαν για τον δανεισμό του παίκτη, με τους «Αγίους» να απαλλάσσονται από ένα μεγάλο μέρος του συμβολαίου, ενώ από την άλλη πλευρά, ο Pellegrino θα μπορούσε να δικαιωθεί -έστω και εκ των υστέρων- για την επιλογή του παίκτη.
Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη του χρονιά κύλησε αισθητά καλύτερα από ότι το πέρασμα από την Αγγλία. Έχοντας ως «συνεργό» τον En-Nesyri, δημιουργήσαν ένα δυναμικό δίδυμο το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην αποφυγή του υποβιβασμού. Ο Guido έδειχνε να βρίσκει και πάλι τα πατήματά του και η Leganes του ανανέωνε τον δανεισμό για ένα ακόμη έτος. Αλλά φευ. Όπως φάνηκε, η αποχώρηση του En-Nesyri διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και μη μπορώντας να συνυπάρξει με τους άλλους επιθετικούς της ομάδας, επέστρεψε γρήγορα σε εμφανίσεις ανάλογες με αυτές στην Αγγλία. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η αποχώρηση του Pellegrino και η έλευση του Aguirre ήρθε να κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα, καθώς ο Μεξικάνος τεχνικός τον απομόνωσε στην κορυφή της επίθεσης δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο το έργο του στο σκοράρισμα.
Η σεζόν έκλεισε απογοητευτικά με μόλις ένα γκολ στην La Liga! Η Leganes υποβιβάστηκε και ο Carillo επέστρεψε μετά από δύο χρόνια στο Southampton με την ευχή να… αποχωρήσει και να προσπαθήσει να αναγεννήσει και πάλι την καριέρα του. Η ευχή εν τέλει έγινε πραγματικότητα. Μετά από μια σειρά διαπραγματεύσεων με την νεοφώτιστη Elche, η Southampton ανακοινώνει την συμφωνία με τον ισπανικό σύλλογο. 19,2 εκατομμύρια κόστισαν στους «Αγίους» τα επτά παιχνίδια που έπαιξε ο Αργεντίνος στα δυόμιση χρόνια παρουσίας του, αφού η μεταγραφή του στους Ισπανούς δεν έφερε ούτε μία λίρα! Ωστόσο έχει μπει ένας ειδικός όρος πως αν ο παίκτης πουληθεί τον Γενάρη σε άλλο σύλλογο, τα λεφτά της μεταγραφής θα πάνε στα ταμεία της Southampton, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περιορίσει όσο περισσότερο γίνεται την ανεπανάληπτη χασούρα.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως θα παρουσιαστεί ο παίκτης με την φανέλα της Elche. Εκεί που θα πλαισιώνεται από άλλους δυο συμπατριώτες του, τον πρώην παίκτη της AEK, Lucas Boye και το κάποτε τεράστιο ταλέντο της Independiente, Emilliano Rigoni. O Guido Carillo μπορεί -δικαιωματικά- να θεωρείται μια από τις χειρότερες μεταγραφές στην ιστορία της Southampton, για κάποιους η χειρότερη. Πράγμα λίγο «δύσπεπτο» αν σκεφτεί κανείς ότι κάποτε υπήρξε μέλος της ο Ali Dia. Εμείς θα του ευχηθούμε να βρει και πάλι τα πατήματα του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και να γίνει ο παίκτης που γνωρίσαμε με την φανέλα της Monaco. Ας ελπίσουμε ότι η ύπαρξη των συμπατριωτών του στον νέο του σύλλογο θα δράσει ευεργετικά στην αναγέννησή του και θα συμβάλει στην σωτηρία της νεοφώτιστης αρμάδας του Jorge Almiron.
ΠΗΓΗ: eyap.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team