Από τις πιο ενδιαφέρουσες και… χαρμόσυνες ερυθρόλευκες ειδήσεις των τελευταίων ωρών, είναι η προβλεπόμενη επαναδραστηριοποίηση του Γιάγκος Βούκοβιτς, στο ματς της Νέας Σμύρνης με τον Πανιώνιο, ύστερα από τη διακοπή του πρωταθλήματος.

Και αυτό γιατί η επιστροφή του πανύψηλου διεθνή Σέρβου, συμπίπτει με την ενεργοποίηση του Αλμπέρτο Μποτία, ύστερα από (επίσης) πολύμηνη απουσία του Ισπανού από τα γήπεδα, προσθέτοντας, αν μη τι άλλο, «σοφία» στην ερυθρόλευκη οπισθοφυλακή.

Ο Σέρβος και ο Ισπανός δίνουν την ευχέρεια ανακατέματος της τράπουλας στους κεντρικούς μπακ, στην προσπάθεια του Λεμονή να βρει το βάλσαμο στην αδιάκοπη φετινή αμυντική «αιμορραγία».

Ουσιαστικά η χρονιά άνοιξε με τους δύο αυτούς έμπειρους στόπερ στο περιθώριο των πλάνων του προηγούμενου προπονητή.

Είναι επίσης γεγονός, ότι η άμυνα του Ολυμπιακού, σχεδιάστηκε το καλοκαίρι χωρίς Μποτία, ο οποίος ήταν με… ενάμιση πόδι εκτός ρόστερ, αλλά επειδή στη ζωή ποτέ μη λες ποτέ, η κρυφή ελπίδα, Οκτώβρη μήνα πια στο λιμάνι, είναι να της λάχει της ομάδας μια ευτυχής έκπληξη με «εσωτερική μεταγραφή».

Σαν του Φελίπε Πάρντο, λ.χ., που από τον περσινό δανεισμό στη Ναντ και την προετοιμασία στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, αρχές καλοκαιριού, βρέθηκε «ημι-βασικός» στη νέα ομάδα ή του Σάσα Ζντιέλαρ, ο οποίος επίσης ήταν για… φευγιό στα 2/3 της προετοιμασίας και, εν τέλει, τόσο ο Χάσι όσο και ο Τάκης Λεμονής, στηρίχθηκαν και θα υπολογίζουν σε αυτόν.

Η ώρα των παραγκωνισμένων

Πιθανώς στις υπηρεσίες και άλλων ποδοσφαιριστών, που η προγενέστερη κατάσταση στον ερυθρόλευκο πάγκο αψηφούσε. Είχε ξεχάσει ότι υπήρχαν και ίσως να του έδιναν λύσεις αξιόπιστες σε ρόλους-κλειδιά, στους οποίους ο Χάσι προτιμούσε να κάνει ξεροκεφαλιές, τυλίγοντας από μόνος τη θηλιά γύρω από το λαιμό του.

Αναφέρομαι:

Στον Νικολάου, που είδαμε με την «πρώτη» του Λεμονή στη βασική 11άδα και απορήσαμε με το αυτονόητο, ότι ως πότε δηλαδή θα περίμενε το παιδί να πάρει μια κανονική (όχι του… πανικού στο Κύπελλο με τον Αστέρα) ευκαιρία πριν την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, για να φανεί ότι υπολογίζεται σοβαρά!

Στον Μπεν - που αιφνιδίως όπως ατυχώς μας εξέπληττε ο Χάσι με διάφορες αποφάσεις του – τέθηκε παντελώς εκτός πλάνων από εκεί που ξεκίνησε (και διακρίθηκε σκοράροντας δύο πανέμορφα και καθοριστικά γκολ πρόκρισης στο Βελιγράδι) στα προκριματικά του C.L.

Σε ποδοσφαιριστές όπως ο Σισέ, ο Ανσαριφάρντ και ο Μάρτινς, που θα δώσουν ανάσες στους βασικούς που τραβάνε το κάρο από τη λάσπη της Ευρώπης και των κρίσιμων παιχνιδιών εντός συνόρων, προβάλλοντας ικανές λύσεις για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, καθώς ούτως ή άλλως δεν είναι δηλωμένοι στη λίστα.

Η αρχή με νέες ευκαιρίες σε παίκτες και δυνατότητα δοκιμών για ξεκάθαρες μελλοντικές αποφάσεις του Λεμονή, δίνονται αυτή την Κυριακή. Στο πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος που θα ξαναπάρει θέση στον ερυθρόλευκο πάγκο ο αγαπημένος προπονητής της εξέδρας.

Πέρα από το ρεπορτάζ που διασταυρώνεται, όσο πλησιάζει η σέντρα για το δίχως άλλο δύσκολο παιχνίδι με τους φορμαρισμένους Περιστεριώτες, ύστερα από την αλόγιστη χρήση παικτών από τον Χάσι που παραλίγο ή «έκαψε» κιόλας ορισμένους, καθώς βέβαια και την μεσοβδόμαδη υπερπροσπάθεια συνολικά της ομάδας στο “Juventus Stadium”, οι αλλαγές στα πρόσωπα είναι αναγκαία.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Σε μια 11άδα που, ωστόσο, θα διατηρήσει τη ραχοκοκαλιά της νομίζω. Ο Τάκης τα ξέρει τα «κατατόπια», όχι μόνο του Ολυμπιακού αλλά γενικώς είναι έμπειρος, για να αποφύγει ένα εκτεταμένο rotation. Που θα έκρυβε σοβαρότατους κινδύνους για νέα αποτυχία, τα περιθώρια της οποίας, καν, δεν υφίστανται με τον αρνητικό απολογισμό αποτελεσμάτων που παρέλαβε από τον προκάτοχο του.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει πάση θυσία το κυριακάτικο ματς, να διατηρήσει την επαφή του με τις κορυφαίες βαθμολογικές θέσεις, να κερδίσει παραπάνω ψυχολογία και χρόνο για την ανασύνταξη με το νέο προπονητή του και να αποδείξει ότι το περίφημο restart της Ιταλίας έχει συνέχεια, με προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα.

Εντελώς διαφορετικά από τη μάχη του Τορίνο, όπου οι πρωταθλητές δεν είχαν άλλη επιλογή – και την έκαναν πολύ καλά τη δουλειά τους στον τομέα των εντυπώσεων έστω – από μια αυστηρά συντηρητική πειθαρχία και εικόνα στον αγωνιστικό χώρο.

Τώρα, εν Ελλάδι, ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην επιθετική πολιτική. Και θα κληθεί να βρει τις απαντήσεις στα δύσκολα που εκείνος έβαλε προ ολίγων ημερών στην Γιουβέντους: να ανακαλύψει τρόπους διάσπασης του κλειστού παιχνιδιού του Ατρομήτου.

Της κάθε ομάδας που θα παίζει με μαζικά προσχώματα αναχαίτισης στο Καραϊσκάκη. Ο Χάσι είχε… χάσει και σ’ αυτό τον τομέα. Και από εκεί που ο Ολυμπιακός στρίμωχνε άσχημα, ανέκαθεν, τα «ταμπούρια» των αντιπάλων του, ξεκλειδώνοντας «στριφνές» άμυνες, επί των ημερών του Κοσοβάρου προπονητή δεν έκανε καν σοβαρό αριθμό τελικών προσπαθειών!

Ο Ατρόμητος, επομένως, είναι η δεύτερη «αχνιστή πατάτα» του Τάκη Λεμονή, που πετιέται από τη μια του χούφτα στην άλλη, προτού ακόμα πάρει ανάσες δροσιάς από την… καούρα του Τορίνο.

Ο “commando Takis”, έχοντας βγάλει εις πέρας με επιτυχία, σε γενικές γραμμές και εντυπώσεις την αποστολή στο… ιταλικού εδάφους ναρκοπέδιο, υποβάλλεται γρήγορα στην επόμενη δοκιμασία: να «διαρρήξει» πόρτες στο Φάληρο.

Βλέποντας ταυτόχρονα και διαμορφώνοντας τάχιστα άποψη για κάθε πολεμοφόδιο που υπάρχει στην πολιορκητική μηχανή του, ώστε να ξέρει τι του γίνεται στον μακρύ και δύσκολο δρόμο που έχει μπροστά του μετά τη διακοπή για την Εθνική Ομάδα.

Ο Οκτώβριος υπενθυμίζω θα βρει τον Ολυμπιακό να πρέπει να ανέβει μια πολύ δύσβατη πλαγιά. Με Μπαρτσελόνα εκτός-εντός στο Champions League και τρία ντέρμπι, παρακαλώ, στη Super: Πανιώνιο( Ν. Σμύρνη), Παναθηναϊκό (Λεωφόρο ανήμερα 28ης), ΠΑΟΚ (μέσα), σερί, μέσα σε 14 ημέρες.

Πέντε παιχνίδια, που στην κακοδαιμονία σου, με εμφανίσεις σαν αυτές στην περίοδο Μπέσνικ Χάσι, τα χάνεις όλα κιόλας!

Τι εγγυάται ο Τάκης

Ο Λεμονής δεν είναι από αυτούς που θα πειραματισθούν. Το μεγάλο καράβι το έχει «κυβερνήσει» κι άλλες φορές εν μέσω καταιγίδων και φουρτούνας πάνω στη γέφυρα του.

Και επειδή κάποιοι καταλαβαίνουν ότι θέλουν ή τους έρχεται στο κεφάλι, απαντώ σε ένα σχόλιο κάτω από την τοποθέτηση μου μετά την εμφάνιση με τη Γιουβέντους, διευκρινίζω και ξεκαθαρίζω:

Τη γνώμη μου και μόνο για Μίτσελ προπονητή είπα, με την εντύπωση που έχω ότι το έργο του στον Ολυμπιακό κάπου έμεινε στην μέση και τον θεωρώ ικανό να επιστρέψει κάποτε να το ολοκληρώσει.

Τον πρόλαβε η πολύ-δοκιμασμένη λύση του φίλου Τάκη. Που έχει τον τρόπο του όχι μόνο να δουλεύει καλά στον Ολυμπιακό, αλλά και να μιλάει στις ψυχές, στις καρδιές της εξέδρας, περιβάλλοντας με ενότητα η παρουσία του τον κόσμο και την ομάδα.

Που είναι ό,τι πιο σημαντικό μετά την εκτενή διαίρεση στο ερυθρόλευκοι κοινό, είναι γεγονός, που προκάλεσε η παρουσία του Χάσι στη θέση του προπονητή, από την πρώτη ημέρα του Ιουνίου που ανακοινώθηκε η συνεργασία της ΠΑΕ μαζί του.

Ο Λεμονής, ναι, όντως, είναι η εγγύηση ομόνοιας και σύμπνοιας, της ηρεμίας για τον συγκερασμό όλων των δυνάμεων του Ολυμπιακού, ώστε να ξαναβρεί η ομάδα τα πατήματα της.

Και είναι όλοι μαζί του. Και τα… μπετά του Καραϊσκάκη και του Ρέντη!

 

Τάκης Λεμονής Ποδόσφαιρο Superleague Ολυμπιακός