Βγάλαμε την ιλαρά με τον Λάζαρο - 200.000 ο Τίγρης για την γκολάρα

Άψογος είναι ο Λιβάγια. Εργάτης, τσαμπουκάς και μπαλαδόρος. Παιχταράς ο Αραούχο, αναμφιβόλως. Άμα αποφασίσει να παίξει μπαλίτσα, την ξεφτιλίζει την αντίπαλη άμυνα. Βράχος ο Τσιγκρίνσκι, γίγαντας ο Βράνιες, ηγέτης ο Μάνταλος, τούρμπο ο Μπακάκης, παγοθραυστικό ο Σιμόες. Να λέμε όμως και καμιά αλήθεια παιδιά: Χωρίς τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο στη σύνθεσή της, δεν θα έβλεπε πρωτάθλημα φέτος η ΑΕΚ!

Και δεν σας το γράφει ΑΕΚτζής αυτό, σας το γράφει Παναθηναϊκός σπλήνα που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Που τον πήραμε στην ομάδα ως το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα, για να μην πω στην Ευρώπη, ως Μεσσία και ως Σωτήρα, και μας έβγαλε την ιλαρά με την επιπολαιότητά του. Και την ξεροκεφαλιά του και τα πείσματά του και την αδυναμία του να συνεργαστεί με συμπαίκτες και προπονητές. Ό,τι και να του λέγανε, ό,τι και να του ζητάγανε, όσο και να τον παρακαλάγανε, ο Χριστοδουλόπουλος τους αγνοούσε. Τους έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του κι έκανε στο χορτάρι την γκαβλάντζα του. Μεγάλο ταλέντο, μεγάλος παίκτης, αλλά λύκος μοναχός. Καμία σχέση με οργανωμένο ποδόσφαιρο…

Ώσπου πήγε Ιταλία κι έβαλε μυαλό. Μπορεί να ωρίμασε λόγω ηλικίας, υπάρχει κόσμος που βλέπει τα πράγματα καθαρά λίγο αργότερα από τους υπόλοιπους. Ενδέχεται να τον βοήθησε η απόσταση από την ελληνική πραγματικότητα και τις μικροπρέπειές της. Και τους κάθε είδους καλοθελητές, που το παίζουν σύμβουλοι. Ίσως να τον έσωσε το γεγονός ότι έφαγε πάγκο κι έπαψε κάποια στιγμή να λογαριάζεται ως βασικός και αναντικατάστατος. Στις αποτυχίες είναι που καθόμαστε να σκεφτούμε, οι επιτυχίες είναι καλές μόνο για χαβαλέ και πούρα. Παίζει να τον κουλάρισε και ότι έφτιαξε οικογένεια κι έγινε πατέρας. Όλα μετράνε.

Όπως και να έχει το πράγμα, ο Λάζαρος γύρισε αλλαγμένος από την Ιταλία. Έπεσε και στον Χιμένεθ που είναι μάστορας στη διαχείριση του ανθρώπινου υλικού και τον πήγε κόστα κόστα δίχως εντάσεις και βρήκε την Ιθάκη του. Ταίριαξε απόλυτα στην φυσιογνωμία της ομάδας, υπηρέτησε τις απαιτήσεις της άνευ εγωισμών και καπρίτσιων και την ξελάσπωσε ένα σωρό φορές. Κάπου διάβασα ότι από μόνος του της έδωσε δεκατρείς αγώνες, μπορεί να ήταν δώδεκα, μπορεί δεκαπέντε, τι σημασία έχει; Εκείνο που μετράει είναι ότι βγήκε μπροστά και ανέλαβε τις ευθύνες του αντί να κρυφτεί πίσω από γκρίνιες και μανούρες. Ώριμος πλέον και ισορροπημένος.

Κι έτοιμος να ανοίξει μια τρύπα να, μετά συγχωρήσεως, στην πορτοφόλα του Μελισσανίδη. Μια διακοσάρα χιλιάρικα ήταν η γκολάρα του με τη Λάρισα κι αποκλείεται πλέον να πέσει κάτω από μισό εκατομμύριο το χρόνο ο Λάζαρος. Αν υπολογίσει κανείς ότι ο Λιβάγια και ο Αραούχο παίρνουν ένα μύριο και ότι ο Μάνταλος θα πάρει μια εξακοσάρα μετά από δεύτερη εγχείριση συνδέσμων, ο Χριστοδουλόπουλος τ’ αξίζει και με το παραπάνω αυτά τα λεφτά κι ας πέρασε τα τριάντα. Άσε που έσκασε μύτη και το φάντασμα του Ολυμπιακού στην εξίσωση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΑΕΚτζής που μπορεί να φαντασθεί τον Λάζαρο του χρόνου με τα ερυθρόλευκα...