"Ξεσάλωσαν" στον ΠΑΟ - Θα τους πάρει τζάμπα η... Ρεάλ - Δεν γίνονται αυτά!

Παναθηναϊκός: Ολοκληρώθηκε η μεταγραφική περίοδος για τον Παναθηναϊκό με τον Φάουστο να κλείνει τον κύκλο.

Απ' όπου κι αν προσπαθήσεις να το δεις το πράγμα όμως δεν βγαίνει.

Δεν βγαίνει με τίποτε μάλιστα, πολύ περισσότερο αν κινηθούμε με βάση τις εξαγγελίες των υπευθύνων και προσωπικά του Νίκου Νταμπίζα για το πλάνο με βάση το οποίο κινείται ο Παναθηναϊκός από πέρυσι.

Και πρώτα-πρώτα σε σχέση με τον αριθμό.

Ο υπερχρεωμένος Παναθηναϊκός, που μόλις πριν τέσσερις μήνες ξεπέρασε τον σκόπελο της απαγόρευσης μεταγραφών, ο οποίος είχε προκύψει σαν αποτέλεσμα του παράλογου μεταγραφικού πάρτι που έχει γίνει εδώ και κάποια χρόνια στον Παναθηναϊκό, σαν να μην διδάχθηκε κανείς τίποτε απ' όσα έχουν γίνει, έπεσε με τα... μούτρα στις μεταγραφές φτάνοντας αισίως τον αριθμό ΕΝΝΙΑ.

Μιλάμε ότι στον Παναθηναϊκό λειτούργησαν κυριολεκτικά σαν να υπάρχει κάποιο... σύνδρομο στέρησης μεταγραφών στο οποίο υποχρεώθηκαν πέρυσι και έπρεπε τώρα να πάρουν μια... γερή δόση για να καλύψουν το... χαμένο έδαφος.

Με το συμπάθιο, αλλά κάποιο άλλο λόγο για το νέο μεταγραφικό ξεσάλωμα εγώ προσωπικά δεν βρίσκω.

Πολύ περισσότερο που όχι μόνο δεν έχει λύσει ουσιαστικά κάποιο από τα θέματα που είχε να αντιμετωπίσει η ομάδα, όχι μόνο έγινε με απίστευτη ανισορροπία σε σχέση με τις θέσεις που κάλυψε, αλλά έγινε επί της ουσίας και κόντρα στη λογική του υποτιθέμενου πλάνου που ακολουθεί από πέρυσι ο Παναθηναϊκός.

Και το σημαντικότερο;

Και σ' αυτή τη μεταγραφική περίοδο είχαμε την... επανεμφάνιση παλιών γνωστών αγαπημένων... συνηθειών, με πρώτη και καλύτερη την απόκτηση ποδοσφαιριστών που όχι απλά έχουν βαρύ ιστορικό τραυματισμών, αλλά ήταν σχεδόν κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσουν και ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός θα τους πληρώνει την... αποθεραπεία.

Και βέβαια, για να τηρηθούν και τα... έθιμα, σπεύσαμε να κάνουμε και σ' αυτούς "κλειστά διετή και τριετή συμβόλαια", προφανώς από τον φόβο μην τους κάνουμε ξαφνικά καλά και μας τους πάρει τζάμπα η... Γιουβέντους και Ρεάλ.

Ειλικρινά από ένα σημείο και μετά σηκώνεις τα χέρια.

Δεν βγαίνει με βάση τη λογική το πράγμα.

Δεν γίνεται να κάνεις, να ξανακάνεις, να ξανακάνεις και να ξανακάνεις ένα λάθος, να το πληρώνεις ακριβά, να σε έχει ρίξει στα πατώματα και μόλις καταφέρεις όχι να σταθείς ξανά όρθιος, αλλά απλά να... αρχίσεις να... μπουσουλάς στα τέσσερα, να το ξανακάνεις.

Από κει και πέρα;

Αυτό που βλέπουμε πρακτικά μέσα στο γήπεδο, είναι ένα Δώνη να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Να προσπαθεί με αλχημείες να καλύψει μια σειρά θέσεις και ρόλους μέσα στην ενδεκάδα.
Να έχουν αγορασθεί ΕΞΙ με ΕΦΤΑ μεσοεπιθετικούς, αλλά ξανά να μην έχει ουσιαστικά εξτρέμ και να θέλει και ένα ακόμα επιθετικό.

Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα, όχι απλά να έχει ξεμείνει εντελώς από αμυντικά χαφ, αλλά να έρχεται για να καλύψει το συγκεκριμένο κενό ένας ποδοσφαιριστής που ναι μεν έχει καλό ιστορικό, αλλά έχει να ακουμπήσει μπάλα κάτι μήνες και φυσιολογικά θα κάνουμε καν δυο ακόμα μηνάκια για να πούμε ότι είναι έτοιμος να βοηθήσει.

Τώρα αν αυτό λέγεται πλάνο και μεταγραφικός σχεδιασμός ειλικρινά δεν ξέρω, Ίσως και να λέγεται και το πιθανότερο είναι να είμαι εγώ ο άσχετος ή εγώ να τα βλέπω μαύρα αλλά είναι όχι μόνο άσπρα αλλά... λαμπερά ταυτόχρονα.

Το βέβαιο πάντως είναι ένα.

Πως αν πέρυσι ο Δώνης και οι παίκτες του είχαν να αντιμετωπίσουν μια απίστευτα δύσκολη και σχεδόν αξεπέραστη κατάσταση, φέτος έχουν να κάνουν με κάτι ακόμα πιο δύσκολο και κυρίως κάτι, που είναι απίστευτα πιο δύσκολο όχι να ξεπερασθεί, αλλά απλά να αντιμετωπισθεί αξιοπρεπώς.