Ένας ο Ιησούς Χριστός ρε φίλε κι ένας ο Καρέρα!
Ο πρώτος ανάστησε τον Λάζαρο κι ο δεύτερος ανάστησε τον Κρίστιτσιτς.

Βεβαίως ο Λάζαρος βγήκε για τα καλά απ’ τον τάφο («δεύρο έξω»), ενώ ο γιούγκος μόνο μέχρι το εξηκοστό λεπτό δίδαξε μπάλα. Ύστερα φόρεσε τον μαγικό μανδύα του Χάρυ Πότερ και χάθηκε από προσώπου γης. Η κάμερα τον έδειχνε που και που από μακριά, έβλεπες τη φάτσα του κομιτατζή (ομορφόπαιδο δεν τον λες…), βεβαιωνόσουν ότι βρισκόταν στο γήπεδο και συνέχιζες να παρακολουθείς το παιχνίδι.

Το κωλοπαίχνιδο δηλαδή, άμα θέλουμε να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Στο πρώτο ημίχρονο ειδικά, η καλύτερη φάση ήταν που μπήκε ένας Πακιστανός στο καφενείο του Λουκά, στο Παγκράτι και πούλαγε φακό-ντισκομπάλα, πούλαγε τηλεσκόπιο, πούλαγε και κάτι ποτήρια που άμα τους έριχνες νερό μέσα αρχίζανε και φωτάγανε. Αυτά τα τελευταία είχανε σουξέ και πήρε πέντε φράγκα ο δόλιος να βγάλει το μεροκάματο. Πέραν τούτου ουδέν, αν εξαιρέσει κανείς μια ωραία φάση εκεί γύρω στο εικοστό λεπτό που πήγε βόλτα ο Μπαράλες τον Τσιγκρίνσκι σαν πάνινη κούκλα. Πώς τον είχε φέρει γυροβολιά μια φορά κι έναν καιρό ο Λουκάκου τον Παπασταθόπουλο, σαν κώνο της τροχαίας; Κάπως έτσι…



Και μιας μιλάμε για Μπαράλες, στα 32 του ο τύπος, σαφώς αγύμναστος και μερακλής (τον βλέπεις να βγάζει γούστα με τους αλητόβιους σκορδάδες στην Τρίπολη!) και πάλι τον Τσιγκρίνσκι και τον Οικονόμου τους έκανε αλοιφή για τους κάλους. Πανικό σκόρπιζε και στα δύο μπακ της ΑΕΚ και άμα είχε άξιους συμπαίκτες, θα την είχε σκορπίσει την ομάδα του Καρέρα. Αλλά δεν είχε. Κάτι κατσικοκλέφτες διαθέτει φέτος η Τρίπολη, μία ενέργεια τους βγαίνει και πέντε δεν τους βγαίνουν. Και βαράνε και στο ψαχνό, να το σημειώσουμε αυτό. Ιδίως ο σκόρερ ο Φερνάντεθ, στο τσακ τη γλύτωσε τη δεύτερη κίτρινη που θα τον έβγαζε νωρίς από τον αγώνα…

Το πάλεψε πάντως ο Αστέρας το ματς, δεν το παράτησε κι εκεί φάνηκε για μια ακόμη φορά ότι στην προετοιμασία οι παίκτες της ΑΕΚ παίζανε τη μακριά γαϊδούρα. Μόλις πιάσει εξηνταπέντε, μόλις πιάσει εβδομήντα, ψάχνονται όλοι να πάρουν εισιτήριο για το σανατόριο. Για τη μπουκάλα με το οξυγόνο και τον ορό, μπας και βγάλουν τη μέρα. Δεν εξηγείται αλλιώς πώς ο πήρε μέτρα ο Αστέρας κι έβαλε και γκολ κι άμα δεν ήταν ο αίλουρος Τσιντώτας (πούλα πρόεδρε, δεν έχουμε ανάγκη από γκολκήπερ!) θα την είχε καβατζώσει την ισοπαλία. Ή άμα ήταν πέντε χρόνια νεώτερος ο Ιγκλέσιας που μια φορά κι έναν καιρό βλέπανε από μακριά το κοτσίδι του οι αντίπαλοι και τους φεύγανε ψιλά χοντρά.

Με το «αν» όμως δεν παίρνεις αποτελέσματα και η ΑΕΚ έφυγε με τους τρεις βαθμούς της νίκης. Θα τους πιστώσω στην τετράδα Τσιντώτας-Μάνταλος-Λιβάγια-Κρίστιτς και δεν θα κάνω σχόλια για την μεγάλη των Ιταλών σχολή και την προπονητική ευφυΐα του Καρέρα. Τον είδα άλλωστε να φωνάζει στον Λιβάγια και στον Ολιβέϊρα να γυρίσουν πίσω, μη γίνει καμιά στραβή, και τον λυπήθηκα τον άνθρωπο. Συντρίμμια παρέλαβε και άντε τώρα να τα βάλει στη σειρά. Εκτός κι αν κάνει κάνα μαγικό ο Ιβιτς στη μεταγραφική περίοδο και κάπως τον ανακουφίσει…

Μάσιμο Καρέρα Αστέρας Τρίπολης ΑΕΚ Superleague