Τα πήρε κρανίο το αφεντικό με Λάσμε - Αυτό ήταν το πρόβλημα - Το «είπε» ο Γκιστ - Ποιος Ολυμπιακός;

Μην του τα... σπάτε του Καλάθη. Μάθε μπαλίτσα από Βουγιούκα!

Παναθηναϊκός - Εφές: Είναι αυτό που λέει η παροιμία: Και ο άγιος φοβέρα θέλει! Έτσι είναι παιδιά, καλό καλός ο Γιαννακόπουλος, άψογος εργοδότης, ντάγκα τα λεφτά στην τράπεζα κάθε πρώτη του μηνός, αλλά δικαιούται κι αυτός να τα πάρει κάποια στιγμή στο κρανίο. Ιδίως όταν εσύ δεν έχεις κανένα παράπονο απ’ αυτόν, αλλά αυτός έχει πολλά παράπονα από εσένα. Όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά γιατί παριστάνεις ότι μπορείς. Και γαμάς το κλίμα στην ομάδα όλη, που σε βλέπει να κοροϊδεύεις και της μπαίνουν ιδέες ανάποδες στο κεφάλι...

Βλέπε την περίπτωση Λάσμε, που πήρε πόδι κι έφυγε για άλλες πολιτείες. Και δεν μπορώ να ξέρω εγώ αν χάλαγε τη φάση στα αποδυτήρια που γράψανε κάποιοι συνάδελφοι, αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά τον αντίκτυπο της χειρονομίας Γιαννακόπουλου. Οι Αμερικάνοι το λένε «do or die», στα ελληνικά θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε «ή θα σε σώσει ή θα στείλει». Ξεφορτώνεσαι έναν παίκτη δηλαδή και δείχνεις και στους υπόλοιπους ότι η υπομονή σου εξαντλήθηκε. Ως εδώ και μην παρέκει.

Ναι, θα μου πείτε, αλλά οι μπασκετμπωλίστες είναι εξασφαλισμένοι. Με ρήτρες, με συμβόλαια, με όλα. Μάλιστα και δεν διαφωνώ. Κανείς ωστόσο δεν θέλει να τον ακολουθούν υποψίες για κακό χαρακτήρα στην καριέρα του και κανένας δεν θέλει να βγάλει το όνομα του ανακατωσούρα. Οπότε; Οπότε τα κεφάλια κάτω, αυτοσυγκεντρώνεσαι, βάζεις τα δυνατά σου κι εκεί που περιμένει ένα εύκολο βραδάκι η Εφές αρπάζει μια ευρεία ήττα στο κατακούτελο. Γιατί και ο άγιος φοβέρα θέλει...

Πώς αλλιώς να εξηγήσω δηλαδή την εμφάνιση του Γκιστ, ο οποίος από νεκροζώντανος ξαφνικά εμφανίσθηκε σαν φρέσκο κοτόπουλο; Κι από εκεί που δεν σταύρωνε ριμπάουντ, πήρε δέκα σε μια νύχτα; Δεν ζει κι ο Μάκης ο Ψωμιάδης που έκανε θαύματα, να πω ότι τον εξυπηρέτησε σε μια δύσκολη στιγμή τον κακομοίρη. Άρα, εκατό τοις εκατό ψυχολογικό ήτανε το θέμα και χρειαζότανε κι αυτός και όλη η ομάδα ένα ηλεκτροσόκ για να ξεκολλήσουν.

Εκείνος, βεβαίως, που δεν χρειαζότανε ούτε καν αντιβηχικό ήταν ο φοβερός και τρομερός Νικ Καλάθης, που απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν χρειάζεται πολλά για να διδάξει μπάσκετ. Λίγη βοήθεια θέλει, λίγο να τον καταλαβαίνουν οι συμπαίκτες του, λίγο να μην του σπάνε τα παπάρια. Κι αυτός θα κάνει ό,τι πρέπει για να το πάρει ο Παναθηναϊκός το ματσάκι, με την τέχνη του, με το μυαλό του, με το ταλέντο του. Αρκεί να μην του καταστρέφουν οι άλλοι τις προσπάθειές του και αρκεί να μην αγκυρώνονται σαν δεινόσαυροι στις θέσεις τους.

Και μιας και μιλάω για δεινόσαυρους, μια χαρά μπαλίτσα έπαιξε ο Βουγιούκας. Αργά πόδια, δεν λέω, αλλά τεχνική να φάνε κι οι κότες. Δυο τρία πράγματα μπορεί να τα διδάξει στον Παπαγιάννη, πριν κρεμάσει τη φανέλα του. Από κοντά κι ο Κιλπάτρικ, που ξεπερνάει σιγά σιγά το τζετ λαγκ, βάλε και τον Τόμας που ποτέ δεν ξέχασε το σκοράρισμα, έδεσε το γλυκό στην επίθεση. Προσπάθησαν και στην άμυνα λίγο παραπάνω απ’ τις προηγούμενες φορές και πάρτην κάτω την Εφές.

Σημαντική νίκη ψυχολογίας, όχι τόσο για την Ευρωλίγκα που το παραμύθι δεν έχει δράκο, όσο για το πρωτάθλημα που είναι ο απόλυτος και κορυφαίος στόχος για τον φετινό Παναθηναϊκό. Με εμφανίσεις σαν αυτή απέναντι στους Τούρκους, δεν έχει κανέναν να φοβηθεί εντός συνόρων!

Υ.Γ.: Και οι δυο το βάφουν το μαλλί, αλλά ο Πιτίνο είναι πολύ πιο προσεγμένος απ’ τον Αταμάν που μοιάζει να έχει χύσει έναν κουβά κατράμι στην καούκα του…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Είναι ο... Ουέστμπρουκ του Παναθηναϊκού - Έκπληξη με Βουγιούκα - Αυτόν φέρνει ο Γιαννακόπουλος

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις