Τους... φτύνει στο στόμα ο Χιμένεθ - Οπως με Μπάγεβιτς - 1-0 παρά 5-4 - Τρώγαμε... ξύλο επί Μπάρλου

Αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Μην λησμονείτε τη συνταγή του Χιμένεθ.

Η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ, έκανε δεύτερη νίκη σε δεύτερο ματς στη σειρά. Βγαλμένο από θύμησες της περυσινής χρονιάς, όταν πολλές φορές φάνταζαν πολύ πιο δύσκολα τα παιχνίδια με μικρομεσαίους αντιπάλους, παρά τα ντέρμπι. Είναι εντυπωσιακό, πραγματικά πρωτόγνωρο στα δικά μου μάτια, πόσο πολύ επηρεάζει την ομάδα με την παρουσία του ο Χιμένεθ.

Ο καθένας μπορεί να έχει τις ενστάσεις του, να του αρέσει ή να δυσανασχετεί με τον Ισπανό, αλλά αυτό που δεν μπορεί ουδείς να αμφισβητήσει είναι η επιρροή του στην ομάδα. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλη ομάδα της ΑΕΚ μετά την εποχή του Μπάγεβιτς, άντε και της πρώτης περιόδου Σάντος, που να είχε τόσο έντονη τη σφραγίδα του προπονητή. Θαρρείς και τους...φτύνει στο στόμα και τους κάνει καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση.

Ετσι πήρε η ΑΕΚ τη μισή και παραπάνω πρόκριση στο Περιστέρι, έτσι επέστρεψε και στις πρωταθλητικές νίκες επικρατώντας του ΟΦΗ. Σιγά τα ωά, μπορεί να πει κάποιος. Δεν ξέρω ποιος μπορεί ακόμα να ζει σε ψευδαισθήσεις, αλλά τίποτε δεν είναι δεδομένο για την ΑΕΚ όταν βρίσκεται σε διψήφια διαφορά πόντων από την κορυφή. Κάθε νίκη είναι πολύτιμη και δίνει ανάσα για τη συνέχεια.

Ξαφνικά, θαρρείς και όλα ήταν καλώς καμωμένα μέχρι τώρα, άκουσα και διάβασα και φωνές αμφισβήτησης για τον τρόπο του Χιμένεθ. Με συγχωρείτε, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τι δεν καταλαβαίνει κάποιος από τις πρακτικές του Ισπανού. Αυτός είναι, αυτό ξέρει να κάνει και – όπως αποδείχθηκε πέρυσι – το κάνει εξαιρετικά. Μια ομάδα που παίζει όσο και όπως πρέπει για να νικήσει, με βάση την άμυνα.

Εδώ έρχεται ένα θέμα που αφορά την αισθητική και την ιεράρχηση που μπορεί να έχει κάποιος για όσα πρέπει να κάνει μια ομάδα επιπέδου της ΑΕΚ. Ενδεχομένως αρκετοί να θεωρούν πως η ΑΕΚ πρέπει να παίζει πάντα φουλ επίθεση και να θυμούνται με νοσταλγία την υπερομάδα του Μπάρλου ή τη συγκλονιστικότερη ομάδα της τελευταίας γενιάς, εκείνη που δημιούργησε ο Μπάγεβιτς.

Στα δικά μου μάτια, δεν υπάρχει κανένα δίλημμα ή δεύτερη σκέψη. Αρκεί να παραθέσω ιστορικά στοιχεία. Πως μέχρι να φτάσουμε στο γαλαξία αστέρων που δημιούργησε ο Μπάρλος, υπήρξαν χρόνια που έτρωγε...ξύλο εντός συνόρων αν και κυριαρχούσε στην Ευρώπη. Πως το πρωτάθλημα του '89 ήρθε με πολλά οριακά ματς, γιατί απλά χρειαζόταν εκείνη η ΑΕΚ να παίρνει νίκες και να γεμίζει αυτοπεποίθηση.

Αυτό συνέβη και πέρυσι. Αν με ρωτάτε εάν προτιμώ ένα ματς με 1-0 ή ένα ματς με 5-4, θα πάω αναφανδόν στην πρώτη επιλογή. Το θέαμα έρχεται έπειτα από χρόνια δημιουργίας και αυτοματισμών μιας ομάδας, τα ματς με μεγάλα σκορ θα τα θέλω όταν θα νιώσω «χορτασμένος» από τρόπαια. Για μια ομάδα όπως η ΑΕΚ, το πρωτεύον είναι να παίρνει τίτλους. Τα άλλα είναι ατμός που έλεγε και ο Θρασύβουλος.

Το ζητούμενο για την ΑΕΚ είναι πως θα εμφανίσει ξανά ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Πως θα διεκδικήσει τους στόχους που της έχουν απομείνει, δηλαδή το κύπελλο και το Champions League. Επέλεξε να πορευθεί με τον Χιμένεθ, όχι γιατί ήταν η εύκολη επιλογή – όπως προ διετίας – αλλά επειδή θεωρεί πως αυτός έχει τον τρόπο να το πετύχει με πειστικό τρόπο.

Με δεδομένο επίσης, πως πλέον δεν υπάρχει χρόνος για προσθαφαιρέσεις, καλό θα είναι να πάψει η μεμψιμοιρία και να αφοσιωθεί όλος ο οργανισμός στο στόχο που έχει. Να βρει τις λύσεις, να λάμψει ακόμα περισσότερο το άστρο του Ισπανού, ώστε να οδηγήσει την ΑΕΚ ξανά σε επιτυχίες. Και το καλοκαίρι βλέπουμε.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις