Ποια 5η θέση - Πάνω από 50% οι Αρειανοί - Πόλεμος για Καρυπίδη - Αν δεν ήταν ο Άγγελος...

Οδεύουμε προς το τέλος της πλέον παρατεταμένης σεζόν και ο Άρης επιπλέει μετά βίας στα νερά της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας της χώρας μας.

Η όμορφη εικόνα που είχε αφήσει η ομάδα μας αγωνιστικά τους τελευταίους 20 μήνες, κοντεύει να ξεφτίσει μέσα σε λίγους μήνες, και το κάστρο της ΠΑΕ Άρης παρότι βάλλεται από πολλούς εχθρούς που το πολιορκούν, φαίνεται πως κινδυνεύει και εκ των έσω.

Αφήνοντας στην άκρη τους εξωτερικούς εχθρούς, για τους οποίους γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο, θα ήθελα να γράψω δυό λόγια για τα εσωτερικά της ομάδας, χωρίς να ασκήσω κριτική, αλλά απλή παράθεση γεγονότων.

H ΠΑΕ Άρης εδώ και τέσσερα χρόνια διοικείται από ένα ολιγομελές διοικητικό συμβούλιο που υπακούει στα κελέσματα του Θόδωρου Καρυπίδη, μεγαλομέτοχου από την επανασύσταση της νέας ΠΑΕ Άρης, το καλοκαίρι του 2016. Η διοίκηση του Καρυπίδη ξεκίνησε με μια αποτυχία, αφού απέτυχε να προβιβάσει την ομάδα από τη football league στη superleague με την πρώτη. Ωστόσο τη δεύτερη σεζόν κατόρθωσε να κατακτήσει το πολυπόθητο εισιτήριο της επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από το σημείο εκείνο και μετά, ο Άρης εμπλουτίστηκε με ένα ρόστερ βασισμένο κυρίως σε ξένους παίκτες, έπαιξε σχετικά καλο ποδόσφαιρο και κατόρθωσε να πλασαριστεί στην πρώτη πεντάδα, κατακτώντας μάλιστα στις δύο σεζόν (2018-19 και 2019-20) το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Βέβαια το προφίλ του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει αλλάξει και έχει αυξηθεί η διαφορά ανάμεσα στους μεγάλους και στις μικρές ομάδες κομπάρσους. Έτσι ενώ στην κορυφή διακρίνονται οι Ολυμπιακός, παοκ, ΑΕΚ και ακολουθεί ο Παναθηναϊκός, όλες οι υπόλοιπες είναι ομάδες που πριν από 10 χρόνια θα ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσανε να σταθούνε αγωνιστικά στη μεγάλη κατηγορία. Έτσι το να κατακτάει ο Άρης την 5^η ή την 6^η θέση σε μια τέτοια λίγκα, δεν είναι λόγος για πανηγυρισμούς. Ωστόσο τα αποτελέσματα που έφερε η ομάδα μας απέναντι στις αυτονομαζόμενες ομάδες του big4 αυτά τα δύο χρόνια, έδειξαν πως ο Άρης του Καρυπίδη τοποθετείται κάπου ανάμεσα στους δυνατούς και στις ομάδες-κομπάρσους, αποτελώντας μια κατηγορία μόνος του.

Ο Άρης πέρα από το όνομα του, διαθέτει ένα ακόμη τεράστιο οπλοστάσιο, τον απαράμιλλο κόσμο του. Η ομάδα του Άρη είναι δημοφιλέστατη στη Θεσσαλονίκη με ποσοστά συμπαθούντων πάνω από 50% στον τοπικό πληθυσμό της πόλης και εξαιρετικά αγαπητός στη Βόρεια αλλά και γενικά πανελληνίως. Ο κόσμος του Άρη διαθέτει κάποιους από τους πιο καλά οργανωμένους συνδέσμους στη χώρα, με συνδεσμίτες που πολλές φορές στην ιστορία της ομάδας «πήραν» πρωτοβουλίες και επέδρασαν στα τεκτενόμενα, φτάνοντας να «ανεβοκατεβάσουν» διοικήσεις και ουσιαστικά να πάρουν τη μοίρα της ομάδας σε αρκετές περιπτώσεις.

Τα τελευταία πάντως χρόνια έχουν όλοι αποδεκτεί τον ρόλο του Καρυπίδη και αυτός συνεχίζει το έργο του ανεπηρέαστος από εσωτερικές έριδες, έχοντας ελάχιστη κριτική για τις πράξεις του, κάτι πολύ σπάνιο για τις διοικήσεις που προηγήθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ο κόσμος είχε κουραστεί, σιχαθεί και πιάστηκε από επάνω του με την ελπίδα πως αυτός θα του έδινε αυτό που ζητούσε εδώ και τόσα χρόνια: διοικητική, αγωνιστική ηρεμία και αποκλειστική συγκέντρωση σε αυτά που διακυβεύονται στο πράσινο χαλί και όχι εκτός γηπέδων.

Αυτή τη στιγμή όμως ο Άρης κλυδωνίζεται και όπως έγραψε σωστά κάποιος, ο αέρας πήρε το χαλί και φαίνονται τα σκουπίδια από κάτω. Πολλές είναι οι καταγγελίες για κενά στις πληρωμές αθλητών, προπονητών και υπαλλήλων. Ο Άρης μπορεί να χτυπιέται από τη ΦΙΦΑ και από παλιά χρέη άλλων διοικήσεων, αλλά όπως φαίνεται από τα δελτία της επικαιρότητας υπάρχουν χρέη, οικονομικές υποχρεώσεις προς παίκτες του τρέχοντος ρόστερ, αλλά και προς προσωπικό της ΠΑΕ! Αυτά δεν έχουν να κάνουν με τις παλιές αμαρτίες, αλλά δημιουργήθηκαν από πρόσφατη οικονομική δυσπραγία. Και ναι μεν μέχρι ένα σημείο η καραντίνα και τα άδεια γήπεδα στέρησαν από την ΠΑΕ καίρια έσοδα, αλλά δεν είναι ο λόγος για τον οποίο ο Λάρσον, ο Βέλεθ και άλλοι παίκτες ζητάνε δεδουλευμένα Ιανουαρίου και βάλε.

Ο κόσμος του Άρη είναι διχασμένος και ένας μίνι πόλεμος μαίνεται στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την προσφορά του Καρυπίδη, αν είναι θετική ή αρνητική. Γεγονός είναι πως η ομάδα βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση και πως τα χρέη υπάρχουν και υποσκάπτουν το έδαφος κάτω από τα πόδια του μεγαλομετόχου.

Το βασικό επιχείρημα των συμπαθούντων είναι πως αν φύγει ο Καρυπίδης δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος, ενώ αυτός ήταν που πήρε τον Άρη από τη Γ εθνική και τον ανέβασε στην Α.

Αυτό φυσικά δεν είναι λόγος για να μείνει κάποιος στο απυρόβλητο και να μη λογοδοτεί για τις πράξεις του.

Ο Καρυπίδης κάθεται στο «σκαμνί» μου και περνιέται καθημερινά από κόσκινο για τις πράξεις του. Για τον απλούστατο λόγο πως εγώ προσωπικά είμαι ερωτευμένος με τον Άρη και όχι με ονόματα και πρόσωπα.

Υπάρχουν κι άλλα που καταλογίζει ο κόσμος στον μεγαλομέτοχο του Άρη, αλλά δεν είναι της παρούσης και θα αναφερθούμε σε αυτά σε άλλο μου κείμενο.

Ο Καρυπίδης ζήτησε χρόνο για να δείξει το έργο του και  καθώς βρισκόμαστε στο πέμπτο έτος της ΠΑΕ υπό την «αιγίδα» του, θεωρώ πως είχε κάθε χρόνο για να δείξει αυτά που δύναται να πράξει. Περιμέναμε ματαίως τους Κινέζους επενδυτές, στεναχωρηθήκαμε για την κλοπή των εισπράξεων του αγώνα με τη Μόλντε, «θαυμάσαμε» τη μακέτα του Χαριλάου Αρένα... Το μόνο που συγκρατεί προσωπικά την υπομονή μου είναι η παρουσία του Χαριστέα, εδώ και δέκα μήνες περίπου, στην καρέκλα του τεχνικού διευθυντή. Ο Άγγελος, παρά την απειρία του σε τέτοιο πόστο, είναι ένας από εμάς, έχει τη δυνατότητα και σίγουρα βάζει τον Άρη πάνω από το προσωπικό κέρδος.

Θα περιμένω λοιπόν λίγο ακόμη, όπως και οι υπόλοιποι αρειανοί, να δω πως θα εξελιχθεί η διαχείριση της παρούσας, δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ΠΑΕ.

Με την ελπίδα να δούμε κάτι διαφορετικό από ότι μας έδειξαν άλλοι.

Με την ελπίδα να δούμε κάτι αντάξιο της ιστορίας και του ονόματος του Άρη...

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις