Αστέρας Τρίπολης - Παναθηναϊκός: Το σημαντικό για μια ομάδα, είναι να έχει διαρκώς επίγνωση του πού βρίσκεται, τι μπορεί και τι θέλει να κάνει και ανάλογα να συμπεριφέρεται κάθε φορά.

Φαίνεται για μια ακόμα φορά, πως αυτό το απλό πράγμα, στον Παναθηναϊκό μοιάζει πολύ δύσκολο να μπει σε μια σειρά και να έχει επομένως μια λογική συνέπεια λόγων και πράξεων και το κυριότερο μια νορμάλ κατάσταση και ατμόσφαιρα ανεξαρτήτως κάθε φορά του αποτελέσματος.

Τι έγινε λοιπόν στην Τρίπολη και από την Κυριακή το βράδυ... σείεται ο τόπος και τραντάζει η γης στον Παναθηναϊκό;

Η ομάδα εμφανίστηκε ανέτοιμη, λέει, και έχασε.

Αυτό όμως δεν είναι η... εξήγηση.

Αυτό είναι το γεγονός.

Όμως στον Παναθηναϊκό και σε όλο το άμπαλο κύκλωμα που τον περιβάλλει, το γεγονός εκλαμβάνεται σαν εξήγηση και από κει και πέρα αρχίζει για μια ακόμα φορά το γαϊτανάκι της οργής και της απογοήτευσης και όλων των... συναφών αντιδράσεων και... επαγγελμάτων.

Η ουσία για μια ακόμα φορά, είναι μία.

Ότι άλλο πράγμα η "επικοινωνία", άλλο πράγμα οι... προαναγγελίες και οι εκ των προτέρων "περιγραφές" και αναλύσεις για το πώς θα είναι η ομάδα και άλλο πράγμα η πραγματικότητα.

Στην Τρίπολη λοιπόν ο Παναθηναϊκoς, απλά πρόσθεσε μια ακόμα εμφάνιση, παρόμοια σχεδόν με αυτές που είχε κάνει σε όλα τα μέχρι τώρα φιλικά προετοιμασίας που έδωσε.

Τι είχε δείξει λοιπόν σ' αυτά τα φιλικά ο Παναθηναϊκoς;

Είχε δείξει κατά βάση, ότι είναι μια ομάδα που για μια ακόμα φορά στηρίζει το χτίσιμό της, στις πολλές αλλά χωρίς σχέδιο μεταγραφές.

Αν θυμάμαι, ήταν πριν δυο τρία μπλογκ εδώ πέρα που είχαμε πει το προφανές ποδοσφαιρικά.

Ότι ο Παναθηναϊκος μαζεύει και φορτώνει υπερβολικά τη μεσοεπιθετική του γραμμή και μάλιστα σε σημείο που μια σειρά μεταγραφές να έρχονται και ουσιαστικά να μη έχουν που να παίξουν και να που χωρέσουν στη συγκεκριμένη γραμμή, ενώ την ίδια στιγμή για ένα περίεργο λόγο, έχει παραμεληθεί εντελώς η μεσαία γραμμή και ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με το ανασταλτικό της κομμάτι.

Το πιο φοβερό είναι, πως αυτό το πράγμα δεν αποτελεί ούτε πρωτοτυπία, ούτε κάποια φετινή πατέντα.

Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Παναθηναϊκoς για ένα περίεργο λόγο, επιχειρεί συνεχώς να στήνει ομάδες με επιθετικούς, μεσοεπιθετικούς και αμυντικούς, αλλά πάντα χωρίς... κέντρο.

Και με το συμπάθιο, αλλά αυτή τη στιγμή ομάδα χωρίς κέντρο, χωρίς πυκνή, ποιοτική και κυρίως σταθερή μεσαία γραμμή, δεν υπάρχει και όπου τυχόν υπάρχει από λάθος, δεν μπορεί αντικειμενικά όχι να πρωταγωνιστήσει, αλλά ούτε καν να σταθεί αγωνιστικά.



Αυτή τη στιγμή λοιπόν, αν ρίξουμε μια ματιά στο ρόστερ, ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση τον Κουρμπέλη, δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ άλλο χαφ που να μπορεί να παίξει ανταγωνιστικά και στοιχειωδώς ποιοτικά τη θέση "6" κατ΄αρχήν, αλλά και τις υπόλοιπες του κέντρου κατ΄ επέκταση.

Είχαμε πει τότε, πως είχε εμφανιστεί ένα περίεργο "πλάνο" στο ρεπορτάζ, στο οποίο από την μια για να "χωρέσουν" όλοι και από την άλλη για να δοθεί μια εικόνα πληρότητας στο ρόστερ, είχαν βαφτιστεί σαν εξάρια και σαν... παρτενέρ του Κουρμπέλη, ο Βιγιαφάνιες και ο Μπουζούκης.

Αστεία πράγματα φυσικά, πολύ περισσότερο που και οι δύο είναι μόνιμα τραυματίες από την έναρξη σχεδόν της προετοιμασίας.

Το πρόβλημα λοιπόν για τον Παναθηναϊκό, πέρα από τα προφανή, δηλαδή επίπεδο προετοιμασίας, έλλειψη σταθερού κορμού και ενδεκάδας, πολλές μεταγραφές στην ίδια θέση, νέος προπονητής και νέα ομάδα επομένως και μια σχετικά μεγάλη χρονικά περίοδος αστάθειας μέχρι να κάτσει κάπου η ιστορία, είναι ότι για μια ακόμα φορά ο σχεδιασμός και οι μεταγραφές του δεν έγιναν ορθολογικά και κυρίως σωστά κατανεμημένα.

Αποτέλεσμα, ο μεν Κουρμπέλης να εμφανίζεται κάτι σαν σούπερ ήρωας που όλα τα κάνει, όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, αλλά που όμως και δεν είναι τέτοιος και είναι απελπιστικά μόνος στον χώρο της μεσαίας γραμμής.

Και ταυτόχρονα από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκος να προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο, στο οποίο το κέντρο του δεν... συμμετέχει στο παιχνίδι του και δημιουργικά, αλλά και κυρίως ανασταλτικά.

Από κει και πέρα.

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά, βγαίνουν αληθινά αυτά που επισημαίνουμε σαν... σενάρια, ενδείξεις και πιθανότητες.

Δηλαδή.

Για μια ακόμα φορά, όλοι αυτοί που φέρονται να εκπροσωπούν επικοινωνιακά τον Παναθηναϊκό, επέλεξαν και πάλι να ανεβάσουν στα ύψη πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που αντικειμενικά δεν γινόταν να ανταποκριθούν σε αυτά τα στάνταρ, και όταν όλοι αυτοί οι έρμοι απλά έκαναν αυτό που μπορούν να κάνουν, τρώνε το πέσιμο της αρκούδας και το ξέσκισμα, γιατί δεν μπόρεσαν να είναι, αυτό που οι... άλλοι είπαν γι' αυτούς ότι είναι.

Δυστυχώς και πάλι, επιβεβαιώνεται και το ότι πρώτος στη σχετική λίστα θα είναι ο Πογιάτος και μάλιστα από τους ίδιους που μέχρι πριν ένα μήνα μόλις μας τον παρουσίαζαν σαν κάτι φοβερό και τρομερό, που η Ρεάλ δίνει... μάχη για να μην τον αφήσει να της... φύγει και πάει λέγοντας.

Και τα δύο είναι απλά ηλιθιότητες και μια ακόμα απόδειξη του πόσο κακό μπορεί να συνεχίσει να κάνει, η επιμονή του Γιάννη Αλαφούζου να στηρίζεται και να δουλεύει με τα ίδια "εργαλεία"σε ό,τι έχει να κάνει με το συγκεκριμένο κύκλωμα.

Κατά τα άλλα, εντάξει...

Έτσι κι αλλιώς στον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων, δεν έχουν σημασία, ούτε τα αποτελέσματα, ούτε το τι ομάδα έχεις, ούτε τίποτα.

Εκείνο που φαίνεται να μετράει και να απασχολεί, είναι το πώς θα... παρουσιάζεται κάθε φορά το όλο πράγμα και το ποιος θα πληρώνει κάθε φορά τη λέζα, όταν δεν γίνεται να... κάνουμε αλλιώς.

Απ' αυτή την άποψη, είναι και το μόνο ενδιαφέρον που έχουμε να δούμε στη συνέχεια.

ΥΓ: Το φοβερό δεν είναι το ότι ο Παναθηναϊκος έχασε, ούτε το πώς έχασε, ούτε το πώς έφαγε το γκολ που του στοίχισε την ήττα. Το φοβερό είναι ότι ακόμα δεν εμφανίστηκε η "πληροφορία" ότι ο Παναθηναϊκος μετά τις... αδυναμίες που είδε στο κέντρο της άμυνας και ειδικά στη φάση του γκολ, κοιτάει επειγόντως για ένα ακόμα... στόπερ μέχρι τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου. Κι απορώ κιόλας, που δεν είδα ακόμα πουθενά το "... αν ο Παναθηναϊκoς είχε στα στόπερ του ένα... Μολέδο, αυτό το γκολ δεν θα το έτρωγε".


 

Super League Interwetten Αστέρας Τρίπολης Παναθηναϊκός